Εδώ και 25 χρόνια περίπου οι Threshold υπηρετούν πιστά το προοδευτικό metal και για πρώτη φορά επισκέπτονται την Αθήνα στις 12 Νοεμβρίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) . Με το νέο τους album “Legends Of The Shires” στη φαρέτρα έρχονται να πετύχουν ξανά διάνα στις καρδιές των Ελλήνων μουσικόφιλων. Το Rockway.gr και ο Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος επικοινώνησαν με τον ιθύνοντα νου και κιθαρίστα τους, Karl Groom, για μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση…
-Καλησπέρα, Karl και καλώς ήρθες στο Rockway.gr. Πρέπει να πω πως είναι τιμή μου να απευθύνω ερωτήσεις σε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Threshold. Το νέο σας album “Legends Of The Shires” είναι εκεί έξω τώρα. Ποιες είναι οι πρώτες σου σκέψεις για το αποτέλεσμα και ποιες ήταν η αντιδράσεις κοινού και τύπου;
Για μένα είναι το πιο ικανοποιητικό αποτέλεσμα σε album από τον καιρό του “Subsurface”. Υπάρχει ένας πλήρες και συμπαγής ήχος σε αυτόν το δίσκο από την αρχή του ως το τέλος. Μπορέσαμε να το πλησιάσουμε ως concept έργο και στιχουργικά και μουσικά. Οι αντιδράσεις είναι πολύ πολύ καλές μέχρι τώρα και η εταιρία μας λέει πως είναι το πιο επιτυχημένο album μας όσο αφορά στις πωλήσεις της πρώτης εβδομάδας.
-Το “Legends…” είναι λοιπόν ένα concept album. Μπορείς να μας μιλήσεις για την ιστορία που μας λέει;
Το “Legends of the Shires” έχει να κάνει με ατομικές ή πολιτικές ανησυχίες για το πως μας φαίνεται η θέση μας στον κόσμο και το πως συσχετιζόμαστε με άλλους. Υπάρχουν παραλληλισμοί από πολιτικής άποψης πρόσφατα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να φεύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι στίχοι στο “State of Independence” ασχολούνται με αυτό και με την προσωπικό συσχετισμό θα είχε κάποιος που περνάει τη διαδικασία ενός διαζυγίου, καθώς αυτό είναι ένα διφορούμενο album. Το “Small Dark Lines” επίσης, από τη μία επαναπροσδιορίζει τα σύνορα μεταξύ χωρών και από ατομικής πλευράς, έχει να κάνει με την σκοτεινή πλευρά που σε κάνει να θέλει να προηγείσαι εις βάρους των άλλων. Το να υπάρχει ένα concept με διπλό νόημα ήταν κάτι το ελκυστικό και υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες εν μέσω των στίχων που κάνει το album να ανήκει στο progressive είδος. Όλοι οι τίτλοι συμπτωματικά ξεκινούν με τα γράμματα L, O, T ή S, την ακροστιχίδα του “Legends Of The Shires”.
-Το να κυκλοφορείς ένα concept album με μουσική πάνω από 80 λεπτά, είναι μια εν δυνάμει παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει όποιος το δοκιμάζει. Πόσο σίγουροι ήσασταν για μια τέτοια κίνηση; Φοβηθήκατε πως κάποιοι ακροατές δεν θα διαθέσουν 80 λεπτά “σκεπτόμενης” μουσικής;
Υποθέτω πως οι άνθρωποι μπορούν να απολάυσουν κάποιο album σε όποιο βαθμό επιθυμούν και είμαι ενήμερος για τo συμπυκνωμένο εύρος προσοχής και το γεγονός πως αρκετοί συχνά διακόπτονται από τις ηλεκτρονικές τους συσκευές. Παρόλ’ αυτά, δεν ήθελα αυτά τα γεγονότα να περιορίσουν την δημιουργικότητα μας και είμαι σίγουρος πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ακούν ολόκληρο ένα album. Τον τελευταίο χρόνο περίπου ξεκίνησα να ακούω ολόκληρα albums αφού σκοτείνιαζε και με σβηστά τα φώτα για να συγκεντρώνομαι πλήρως, όπως έκανα όταν ήμουν έφηβος. Είναι συναρπαστικό το πόσο καλά είναι κάποια όταν τους αφιερώσεις χρόνο και απλά συγκεντρωθείς στη μουσική. Γράφοντας δεν φτάσαμε στη φυσική ολοκλήρωση στα 50 λεπτά και αποφάσισα να συνεχίσω να γράφω όσο η έμπνευση υπήρχε. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να το κάνουμε διπλό δίσκο και να είναι ο πρώτος concept από το “Clone” του 1998. H μουσική θα χωρέσει σε διπλό βινύλιο και ιδανικά, τα κομμάτια θα είναι στην σωστή σειρά όταν θα μεταφερθεί στις τέσσερις πλευρές των δίσκων.
-Για ακόμη μια φορά υπήρξαν αλλαγές στη σύνθεση σας. Και αυτή τη φορά σε μια πολύ νευραλγική θέση, αυτή του τραγουδιστή. Ο Damian Wilson έφυγε και ο Glynn Morgan επέστρεψε παραπάνω από 20 χρόνια αργότερα. Τι οδήγησε σε αυτήν την αλλαγή;
Ο Damian έχει υπάρξει στους Threshold τρεις διαφορετικές φορές και έχουμε δουλέψει παρέα και σε άλλα projects, οπότε όλα θα είναι μια χαρά. Απλά δεν ήθελα να κάνω μια μονοδιάστατη δήλωση τότε, για να μη φανεί πως παραπονούμαστε για εκείνον, οπότε αποφασίσαμε να περιμένουμε λίγο και να εξηγήσουμε πιο αναλυτικά. Εκείνοι που δυσαρεστήθηκαν με τη φυγή του να θυμηθούν πως έχει κάνει πολύ καλά albums από μόνος του και είναι ακόμα ενεργός και live. Κατά τη διάρκεια της Progpower Europe συναυλίας τον προηγούμενο Οκτώβριο προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τις ημερομηνίες για να ηχογραφήσουμε με τον Damian, μα ήταν διστακτικός. Αργότερα με επισκέφτηκε στο studio και μου είπε πως αφήνει τους Threshold και επιπλέον μου πρότεινε ονόματα αντικαταστατών. Λίγες εβδομάδες μετά είπε πως ήθελε τελικά να συνεχίσει και να ηχογραφήσει το δίσκο, αλλά ως τότε η ατμόσφαιρα στην μπάντα είχε αλλάξει. Συμφώνησε να τιμήσει την περιοδεία του Νοεμβρίου, αλλά όχι για περισσότερα live. Όλοι νιώσαμε πως θα υπήρχαν συμβιβασμοί σε ό,τι σχεδιάζαμε για το μέλλον. Δεν μου αρέσει να αναγκάζω κάποιον να είναι ενεργός στους Threshold και έτσι, τον ευχαριστήσαμε για το χρόνο του και του ευχηθήκαμε καλή τύχη με τα άλλα του συγκροτήματα.
-Ειλικρινά πες μου, υπάρχει κάποια μαγική φόρμουλα για τόσα album υψηλής ποιότητας; Δεν πιστεύω πως υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω που ΠΟΤΕ δεν απογοητεύουν τους φίλους τους! Γιατί θεωρείς πως οι Threshold, με τέτοια ιστορία πίσω τους και τόσο μοναδικές κυκλοφορίες δεν έχουν κερδίσει ακόμη περισσότερους ακροατές; Είσαι ικανοποιημένος με ό,τι έχετε καταφέρει ως εδώ ή πιστεύεις πως αξίζετε περισσότερα “κέρδη” από τη μουσική βιομηχανία;
Πάντοτε πίστευα πως η κύρια δύναμη μας είναι η σύνθεση και η θέληση να θέλουμε να μας αναγνωρίζουν από τον ήχο μας. Δεν υπάρχουν ποτέ προκαταλήψεις όταν ξεκινάει η μια ηχογράφηση και προσπαθώ να γράφω αμέσως πριν μπω στο studio από το να μαζεύω μουσική για χρόνια. Αν κάποιο τραγούδι δεν μπει στο album, το πιθανότερο είναι να μην χρησιμοποιηθεί ποτέ και με αυτόν τον τρόπο μπορώ να φτιάξω ένα album με ηχητική συνοχή και να αναγνωρίζω τα συναισθήματα μου από την εποχή την οποία φτιάχτηκε το album. Ένα είδος μηχανής Threshold χρόνου αν θες. Ποτέ δε θα ξεκινούσαμε να συνθέτουμε αν δεν υπήρχε αληθινή έμπνευση και ανάγκη σύνθεσης. Βλέπεις κάναμε ένα πενταετές διάλειμμα όταν έφυγε ο Mac.
-Ένα ακόμη album μέσω της Nuclear Blast, το τέταρτο κατά σειρά, άρα υποθέτω πως είστε ευχαρθστημενοι από τη συνεργασία. Έχετε δεύτερες σκέψεις ή όντως έχετε βρει την “ηρεμία” σας εκεί;
Όταν η συμφωνία μας με την προηγούμενη εταιρία έληξε, η Nuclear Blast με πλησίασε μέσω ενός κοινού μας φίλου, του Lanvall των Edenbridge. Υπάρχουν πάντα θέματα μεταξύ συγκροτημάτων και εταιριών, αλλά μπορώ να πω ειλικρινά πως είχαμε μια φοβερή εμπειρία μαζί τους και απλά υπογράψαμε και το νέο συμβόλαιο. Παρατήρησα και άλλα συγκροτήματα από τις παλιές μας εταιρίες μάς ακολούθησαν και αυτό αποδεικνύει πως δεν είναι μια εταιρία ακραίου metal.
-Τώρα που ο κύκλος του “For The Journey” ολοκληρώθηκε, πως σου φαίνεται; Το θεωρώ ένα από τα καλύτερα album της δεκαετίας που διανύουμε. Είστε ικανοποιημένοι από την αποδοχή του κόσμου και τις πωλήσεις που έκανε; Αν μπορούμε πλέον να μιλούμε για πωλήσεις.
Οι πωλήσεις είναι πιο δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν από την απαρχή των downloads και του streaming. Νομίζω πως υπάρχει κάποιος τρόπος να προστίθενται κατεβασμένα τραγούδια και να πιάνονται σαν ένα album, αλλά δεν είναι όσο απλό ήταν παλιά. Το “For the Journey” είχε πολύ διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το “Legends of the Shires”. Υπήρχαν καλά κομμάτια στο album, αλλά έλειπε μια ομογενής σύνδεση μεταξύ τους. Με πολλαπλούς συνθέτες που δεν συνέδεαν ένα θέμα μουσικά ή στιχουργικά, ήταν μια συλλογή κομματιών απλά. Όταν κοιτάξαμε τη σύνθεση του νέου δίσκου, ξεκινήσαμε με ένα ήθος του να προσπαθήσουμε να φέρουμε την μουσική ρευστότητα του “Subsurface” στο προσκήνιο. Ήθελα να υπάρχει μια μουσική συνέχεια που θα μετέτρεπε τα κομμάτια σε ένα και ο ακροατής θα επιβραβευόταν αν άκουγε το από την αρχή ως το τέλος.
-Στις 12 Νοεμβρίου παίζετε επιτέλους στην Αθήνα! Δεν είναι όμως, η πρώτη σας εμφάνιση στην Ελλάδα, αφού το 2008 παίξατε στη Λάρισα. Τι θυμόσαστε από εκείνη τη μέρα;
Σαν μπάντα, εννοείται πως ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα και την πρώτη μας φορά στην Αθήνα. Θυμάμαι πολύ καλά τη βραδιά στη Λάρισα και απολαύσαμε το ταξίδι με το τρένο στην Λεπτοκαριά, όπου κολυμπήσαμε κιόλας. Αν θυμάμαι καλά, ήταν ένα φεστβάλ με όνομα No Budget festival και ήταν σε ανοικτό χώρο. Σύναντησα Έλληνες και Σέρβους φίλους και είχα ένα εκπληκτικό Σαββατοκύριακο. Πάντα μου αρέσει να επισκέπτομαι την Ελλάδα και είναι ακόμα καλύτερα όταν κάνουμε και συναυλίες!
-Από όσο ξέρω σου ανήκουν τα Thin Ice Studios, οπότε είσαι ενεργό μέλος της rock/metal σκηνής και πέραν των Threshold. Είναι σχεδόν 50 χρόνια από το ξεκίνημα της μουσικής αυτής και ακόμη στέκεται εκκωφαντική και περήφανη. Πως βλέπεις το μέλλον της; Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει την προσοχή σου και θα ήθελες να μας τους προτείνεις;
Αν και υπάρχει βαρύτητα και στο συγχρονισμό με την τύχη στη μουσική βιομηχανία, το καλύτερο που έχει να κάνεις είναι να είσαι ειλικρινής με τη μουσική σου και να ακολουθείς το δικό σου μονοπάτι. Τα συγκροτήματα που προσπαθούν να είναι αυθεντικά πιθανότατα έχουν καλύτερη τύχη. Πρέπει να γράφεις για την αγάπη προς τη μουσική πάνω από όλα. Υποθέτω πως η progressive μουσική υπήρχε και στα 60s και τα πράγματα παρέμειναν σταθερά εκείνη την περίοδο. Ήταν πάντα ένα ιδίωμα όπου οι ιδέες και οι πειραματισμοί είναι πιθανοί, και έτσι μένει φρέσκο. Τότε πολλά άλλα είδη είχαν διασταυρωθεί με αυτό. Η δουλειά μου σαν παραγωγός καλύπτει symphonic, progressive και power metal κυρίως και έχω συνεργαστεί με πολλές άξιες μπάντες τα τελευταία χρόνια. Μου αρέσει ιδιαίτερα να δουλεύω με τους Edenbridge και τους Galahad.
-Ως τελευταία ερώτηση μου αρέσει να ρωτάω γιατί πιστεύεις πως υπάρχει αναβίωση της αγοράς βινυλίου; Είσαι και εσύ συλλέκτης;
Προσωπικά, αγαπώ το βινύλιο και το να βάζω ένα δίσκο να παίζει γίνεται ένα γεγονός που απολαμβάνω. Αν έχεις ένα καλό πικάπ, θα ακουστεί καλύτερα και από CD, γιατί το βινύλιο είναι πρεσαρισμένο από ένα 24bit-ο master και συνήθως διατηρεί περισσότερες δυναμικές. Βεβαίως, αν μιλάμε για φθαρμένα ή χτυπημένα, τότε το CD γίνεται καλύτερη πηγή. Δεν ξέρω τι έγινε και οι δίσκοι έγιναν πάλι δημοφιλείς, αλλά είμαι πιο ενθουσιασμένος την ημέρα κυκλοφορίας, σε σχέση με τότε που είχαμε μόνο CDs. Ευτυχώς, όλη μας η δισκογραφία κυκλοφορεί σε βινύλιο μέσω της Nuclear Blast.
-ΟΚ Karl, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Ανυπομονώ να σας δω ζωντανά. Οι τελευταίες λέξεις δικές σου.
Είναι ένα ιδιαίτερο album για την ιστορία των Threshold και είμαι αρκετά περήφανος που η πρώτη συναυλία της περιοδείας μας θα είναι στην Αθήνα και εύχομαι να δω φίλους με τους οποίου περιοδεύσαμε παλαιότερα!
340 
