Μπήκε η άνοιξη με post hardcore, από μια μπάντα εκ των καλύτερων της γενιάς τους. Έχοντας και νέο album στην κωλότσεπη, οι Καλιφορνέζοι Touché Amoré επισκέφτηκαν για πρώτη φορά στη χώρα μας.
Αφού έγραψα τη γνώμη μου για το “Spiral in a straight line” και κουβεντιασα ελαφρώς με τον Jeremy Bolm, ήρθε επιτέλους η ώρα να τους καμαρώσω στη σκηνή του Fuzz Club. Όμως, πριν από αυτό ήρθα αντιμέτωπος για μια ακόμη φορά με το αβυσσαλέο μεταλλικό hardcore των Psychorepaths.
Δυστυχώς, στο βάθος της αίθουσας που ήμουν ακροβολισμένος, ο ήχος δεν έφτανε καθαρός με την κιθάρα να είναι λίγο παραπανω πρίμα από όσο απαιτούσε η περίσταση, όμως η γνωστή βαρύτητα τους έβγαινε ατόφια τις στιγμές που το ρυθμικό κομμάτι αφηνόταν μόνο του.
Με νέα τραγούδια στη setlist και με τον Σπύρο να μας λέει ενθουσιασμένος πόσο πολύ σήμαινε για εκείνους αυτή η εμφάνιση, οι Psycorepaths έπαιξαν με πάθος μπροστά σε ικανοποιητικότατο αριθμό ανθρώπων.
Το μισάωρο changeover ήταν αρκετό για να βγούμε εκτός χώρου για τις κακές μας συνήθειες και για περισσότερο κόσμο να έρθει στο venue.
Οι Touché Amoré μπήκαν με τόση φόρα που ως το τέλος της εμφάνισης τους, η ένταση ήταν ακόμη σε μάξιμουμ λέβελ, όπως λένε στα χωριά τους.
Παρόλο που το τουρ είχε ως έναυσμα το πρόσφατο τους album, η setlist δεν επικεντρώθηκε σε αυτό, αλλά επεκτάθηκε σε κάθε στιγμή της καριέρας του, ικανοποιώντας και το πιο απαιτητικό άτομο του κοινού.
Εκστασιασμένοι από την αποδοχή του κόσμου που δεν σταματούσε να τραγουδάει κάθε στίχο, οι Touché Amoré εκ στόματος Jeremy, μετάνιωσαν που δεν μπόρεσαν να έρθουν νωρίτερα στην Ελλάδα, και παρόλο του η περιοδεία τους τελείωνε στην Αθήνα μετά από 48 σταθμούς, η μπάντα ακουγόταν σαν να ξεκίνησε το ταξίδι της χθες.
Πολλα τα highlights της βραδιάς, με τον ασταμάτητο Jeremy να επιδίδεται σε crowd surf κατά τη διάρκεια του “Honest Sleep”, αλλά αξίζει να αναφερθούμε στην εξαιρετική παιχτική σταθερότητα όλου του συγκροτήματος, που χέρι-χέρι με τον εξαιρετικό ήχο ενίσχυε την απόλαυση κάθε θεατή.
Σκεφτόμουν να αναφέρω τα κομμάτια που χάρηκα περισσότερο ακούγοντας τα, αλλά τελικά είναι τόσα πολλα που χάνεται το νόημα. Οπότε, “Force of Habit” ήσουν τρέλα.
Τι έμεινε στο τέλος;
Το συναίσθημα που βγάζει η φωνή αυτου του κυρίου.
Η οποία χτύπησε χάμω σαν χταπόδι την ευαίσθητη εκείνη τη μέρα, ψυχή μου, όμως τελικά έδρασε ευεργετικά, ωθώντας με να κάνω το ίδιο και εγώ στο στούντιο την επόμενη μέρα. Γιατί αυτό είναι το hardcore. Μια σπίθα που ανάβει μέσα σου τη φωτιά, όταν κρυώνεις περισσότερο από ποτέ. Touché Amoré, σας ευχαριστώ. 24 ώρες μετά κατάλαβα πως ένιωσα πιο πολλά από όσα νόμιζα.
Setlist:
Nobody’s
Art Official
Nine
Praise/Love
Reminders
And Now It’s Happening in Mine
Uppers/Downers
Come Heroine
Honest Sleep
Hal Ashby
Face Ghost
New Halloween
Disasters
Harbor
Palm Dreams
Savoring
~
Pathfinder
Rapture
Force Οf Habit
Flowers Αnd You
Encore:
Limelight
Φωτογραφίες: Άννα Βασιλικοπούλου
103 
