THE RUCKUS HABIT

INTERVIEW

Ποιοι είναι οι The Ruckus Habit; Πότε έρχεται η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών; Θα πάρουμε απαντήσεις; Ο Δημήτρης Μαρσέλος “ανακρίνει” την μπάντα εν όψει του live release party τους στο Temple (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)

-Καλησπέρα! Διαβάζοντας το όνομα της μπάντας σκέφτομαι “δεν μπλέκεις”. Πως προέκυψε; Σας αρέσει να κάνετε φασαρία;
Όταν έρχεται η στιγμή που παίζεις live και θες να ξεσηκώσεις κόσμο, παίζεις όσο πιο δυνατά και φασαριόζικα γίνεται. Πρέπει άλλωστε να τιμήσουμε και το όνομά μας. Ωστόσο, φασαρία δεν είναι μόνο ο ήχος σε πολλά decibel, είναι η ένταση, η κίνηση, ο χορός, ο χαμός, οι φωνές, οι κραυγές, και φυσικά καλογραμμένη μουσική που μπορεί να αγγίζει και να συγκινεί.

-2012 έγινε η αρχή, αλλά φαίνεται πως η σωστή αρχή γίνεται τώρα με την κυκλοφορία του “Night of the Living dead”. Τι μεσολάβησε αυτή τη δεκαετία;
Με λίγα λόγια, γιατί μιλάμε για μεγάλο διάστημα, μια περίοδος από song writing, live shows και singles. O δίσκος είναι το μεγάλο εγχείρημα της μπάντας, που διαμορφώθηκε με το τρέχον line up από το 2015, και με το οποίο συνέχιζε να γράφει νέα μουσική, να παίζει live στις σκηνές της Αθήνας και να κυκλοφορεί singles.

-Ο τίτλος σου φέρνει στο νου, ζόμπι και τρόμο. Για τι μας μιλάνε οι στίχοι; Έχουμε γίνει και εμείς τελικά ζωντανοί νεκροί;
Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου μιλάει για τη στιγμή που ο απλός καθημερινός, χαμένος στη ρουτίνα άνθρωπος, καλείται να μεταφέρει όλο αυτό το φορτίο ρουτίνας και πλήξης σε ένα σαββατοκύριακο. Να μπορέσει να το διαγράψει και να αισθανθεί επιτέλους ελεύθερος να πιεί, να ξενυχτήσει και να ξεσαλώσει. Καλώς ή κακώς, από αυτό, λίγοι ξεφεύγουν.

-Η παραγωγή είναι πολύ καλή, οπότε θα ήθελα να μάθω πόσο χρόνο σας πήρε και ποιοι σας βοήθησαν να φτάσετε σε αυτό το αποτέλεσμα.
Συνολικά η ολοκλήρωση του δίσκου μας πήρε ενάμισι χρόνο. Οι άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ολοκλήρωση του δίσκου είναι ο Iraklis Anastasiadis που ανέλαβε το mix, οι Dimitris Staikopoulos, Alexandros Lykostratis, Electricity Sound Studio για την παραγωγή στα drums. Ο Yannis Papanastasopoulos & το Ένα Καρέ για τις φωτογραφίες. Οι George Ammos Ginis, George Boussounis για το mastering. Ο Petros Voulgaris / Design, Illustration & Screenprinting για το artwork και την αισθητική του. Ο Panos Makris για την στήριξη και το επερχόμενο release party που έρχεται στις 10 Ιουνίου στο Temple Athens. Τους ευχαριστούμε όλους και αν ξεχάσαμε κάποιον, κερνάμε μία γύρα στο live.

-10 Ιουνίου παρουσιάζετε το ντεμπούτο σας λοιπόν. Πείτε μας δυο λόγια για εκείνη τη βραδιά. Πως θα περιγράφατε μια εμφάνιση σας;
Περισσότερο θα παρομοιάζαμε τη βραδιά με την Ημέρα της Κρίσεως παρά με show. Θα είναι το μεγαλύτερο, εντονότερο, το πιο φασαριόζικο και το πιο head-banging show που έχουμε κάνει. Προφανώς, το “Night of the living dead” θα δημιουργείται ως φαινόμενο και θα αναπαράγεται ως δίσκος ζωντανά στα μάτια και αυτιά του κοινού, μαζί με παλαιότερα αλλά και πιο πρόσφατα αγαπημένα singles. Τα υπόλοιπα από κοντά!

-Μπαίνει μια συμμορία σπίτι σου και τα κάνει ρημαδιό. Ποια 5 albums θα ήθελες να σωθούν;
“Closer” από Joy Division, “Silent Alarm” από Block Party, “Favourite Worst Nightmare” από Arctic Monkeys, “The Colour and the Shape” από Foo Fighters και “Bleach” από Nirvana.

-Ποια 3 τραγούδια θα θέλατε να έχετε γράψει και ποια 3 δικά σας θα δωρίζατε σε γνωστούς καλλιτέχνες;
“Brainstorm” από Arctic Monkeys, “Everlong” από Foo Fighters και “Helicopter” από Bloc Party. Από δικά μας, “Realign”, “Trust” και “Car Trapped”.

-Ποια είναι τα σχέδια των Ruckus για το μέλλον;
Τα σχέδια μας πάντα θα είναι να συνεχίζουμε να γράφουμε τη μουσική μας, να παίζουμε live να περνάει ο κόσμος καλά και να μπορέσουμε να διαδώσουμε τη φασαρία μας όσο το δυνατόν πιο πολύ. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με όλο μας το πάθος.

-Για επίλογο θα ήθελα κάποιους στίχους σας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διαφήμιση του επερχόμενου live σας.
“I ‘ve got feelings to ignore…”

763

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2111 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.