STORMWIND: “Rising Symphony”

REISSUE

Είδος: Power metal
Δισκογραφική: Black Lodge
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30 Απριλίου 2021

Συνέχεια επανακυκλοφοριών για το μήνα Απρίλιο με τους Σουηδούς Stormwind, μια από τις πιο υποτιμημένες μπάντες του Ευρωπαϊκού power. Αυτή τη φορά η Black Lodge επανακυκλοφορεί το “Rising Symphony” του 2003, που αποτελεί και την τελευταία δουλειά του συγκροτήματος.

Αρχές της δεκαετίας των ’00 και το power metal δείχνει σημάδια κορεσμού. Οι Stormwind που γεννήθηκαν στη χρυσή εποχή του power παίρνουν χαμπάρι τη φάση και ήδη ο mastermind και ιδρυτής της μπάντας Thomas Wolf ξεκινά να γράφει τραγούδια σε λίγο διαφορετικό μοτίβο. Οι συνθέσεις πλέον θα κινούνται σε πιο hard rock ή ΑΟR μονοπάτια σε σχέση με τον κλασικό power ήχο. Η αλλαγή αυτή ξεκίνησε στο “Reflections” (2001) και ολοκληρώθηκε με το “Rising Symphony”. Οι Stormwind ακούγονται αρκετά «φρέσκοι» και ο δίσκος περιέχει αρκετά όμορφα κομμάτια, καταφέρνοντας κιόλας να μην χάσουν την «επιθετικότητά» τους. Ο Wolf σε αυτόν το δίσκο έχει καταφέρει να μαζέψει εξαιρετικούς μουσικούς, που για τις επόμενες δύο δεκατίες θα πρωταγωνιστούσαν στη Σουηδική σκηνή. Thomas Vikström στα φωνητικά, Andreas Olsson στο μπάσο, David Wallin στα τύμπανα και Kaspar Dahlqvist στα πλήκτρα. Όλοι εξαιρετικοί «παίκτες» σε μικρή ηλικία και με φουλ όρεξη. Ακόμα και η διασκευή στο “White Man” (Queen) αποδίδεται ικανοποιητικά και ταιριάζει με το υπόλοιπο υλικό. Από μεριά της η Black Lodge έχει βελτιώσει τον ήχο και έχει προσθέσει το “Wings of Tomorrow” που είχε κυκλοφορήσει μόνο στην Ιαπωνία και είναι τυπική power κομματάρα. Απορίας άξιον είναι πώς μετά από αυτόν το δίσκο οι Stormwind διαλύθηκαν.

Νομίζω ότι το “Rising Symphony” είναι από τις επανακυκλοφορίες που αξίζει να ασχοληθείς, αφού μιλάμε για ένα θαυμάσιο δίσκο και είναι ευκαιρία για τους νεότερους να γνωρίσουν ένα πολύ καλό συγκρότημα, που ήξερε να παίζει πραγματικό power metal.

Website: http://www.stormwind.nu/

865
Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.