PRIDE OF LIONS: “Lion Heart”

ALBUM

Είδος: Melodic rock
Εταιρεία: Frontiers records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Οκτωβρίου 2020

Στο εξώφυλλο του νέου, 6ου άλμπουμ των Pride Of Lions, δεσπόζουν τα ονόματα των δυο μόνιμων συνεργατών και μουσικών συνοδοιπόρων, τονίζοντας εμφατικά πως όλα γύρω από το συγκεκριμένο όνομα έχουν να κάνουν με αυτούς. Ο Jim Peterik ήταν πάντα εκείνος ο συνθέτης/κιθαρίστας με το άγγιγμα του Μίδα, μια συνεπής μηχανή παραγωγής ραδιοφωνικών ύμνων, που άγγιξε την κορυφή με το πασίγνωστο “Eye Of The Tiger”, στη διάρκεια της καριέρας του με τους Survivor, από την ίδρυσή τους το 1978, ως την οριστική του αποχώρηση το 1996. Είχε συνεργαστεί και με ονόματα όπως οι 38 Special και ο Sammy Hagar, ενώ από το 2003 οι Pride Of Lions αποτελούν το βασικό σταθμό του, πάντα μαζί με τον σπουδαίο τραγουδιστή Toby Hitchcock, που έχει μάθει πια να παραχωρεί περιστασιακά το μικρόφωνο και στον Peterik.

Ο στόχος ήταν πάντα ξεκάθαρος από την αρχή: σε πείσμα των επίκαιρων αλλά και συχνά πρόσκαιρων μουσικών τάσεων, ο Peterik ήθελε να γυρίσει τον ακροατή στις μεγάλες μέρες του αμερικανικού ραδιοφώνου, μέσα βέβαια και από τη δική του μουσική συνταγή και απολαμβάνοντας πια τις εγγυήσεις των σύγχρονων παραγωγών. Έχοντας σαν όπλο του έναν καταπληκτικό τραγουδιστή που, παραβλέποντας την εμφάνιση που παραπέμπει αισθητά σε βάρδο της πίστας στη χώρα μας, ανήκει πραγματικά στους κορυφαίους του μελωδικού rock, ο έμπειρος συνθέτης έχει προσφέρει στη διάρκεια αυτής της επιδίωξης μερικά σπουδαία δείγματα που πιθανά σε άλλες εποχές θα απασχολούσαν πολλούς.

Και αν έχουν περάσει πια 17 χρόνια, ο Peterik μοιάζει να εστιάζει με την ίδια επιμονή αλλά και μεθοδικότητα σε εκείνον τον παλιό στόχο. Βέβαια, ο αντίπαλος που έχει να αντιμετωπίσει είναι ακριβώς αυτή η ίδια περιχαράκωση που έχει επιβάλλει αυστηρά στο ύφος τους, εξαφανίζοντας κάθε πιθανότητα έκπληξης ή έστω μικρού πειράματος να διαφοροποιηθεί από αυτό που αναμένει κανείς από το συγκεκριμένο όνομα.

Με όση όμως αυστηρότητα και αν σηκώσεις τη σημαία της προβλεψιμότητας απέναντι στο έκτο άλμπουμ τους, δεν μπορείς να αρνηθείς πως για μια πιθανότητα έκφρασης τόσο στριμωγμένη σε γνώριμα χωράφια και με τις συντεταγμένες καρφωμένες, μέσα στα δώδεκα νέα αυτά τραγούδια, ο φίλος αυτού του ήχου θα περάσει όμορφα. Όλα είναι σμιλευμένα με τη μαεστρία του έμπειρου τραγουδοποιού, κάποιες φορές η εξέλιξη αναδύει ένα απροσδόκητο ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα στο εξαιρετικό “Rock ‘n’ Roll Boom Town”. Φυσικά, κανείς δεν πρόκειται να στερηθεί ένα, τουλάχιστον, σίγουρο εμμονικό single, και το “Carry Me Back” ήταν απόλυτα μια πολύ εύστοχη πρώτη επιλογή. Το “déjà vu” “We Play For Free” θα σε σπρώξει γρήγορα και σίγουρα στις μέρες των 80’s, η καλοσχηματισμένη μπαλάντα “Unfinished Heart” θα σε ρίξει όσο ακριβώς θελήσεις και όταν σταθείς στα πόδια σου το “Now” θα σε τραβήξει ξανά κάτω , ενώ ο κρυφός ύμνος του άλμπουμ είναι μάλλον το πολύ όμορφο και επικό “Flagship”.

Κάπως έτσι το νέο πόνημα των δυο συνεργατών είναι και πάλι μια συγκινητική ομολογία στην αιώνια πίστη της μελωδίας. Χωρίς ανατρεπτικές δομές και αποκλίσεις, η απάντηση απέναντι στην κρίση του χρόνου δίνεται ξανά από παραδοσιακές ραδιοφωνικές συνταγές χωρίς την παραμικρή έκπτωση και με τη συνοδεία μιας κορυφαίας φωνής.

Άλλωστε η απουσία έκπληξης έχει σαν το νόμισμα δυο όψεις, και εξαρτάται από αυτό που ψάχνει ο καθένας.

Facebook: https://www.facebook.com/PrideOfLionsBand/
Official website: https://aprideoflions.com/

579

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…