NINE SKIES

INTERVIEW

Ορμώμενοι από τη Νίκαια της Γαλλίας οι Nine Skies φρόντισαν να βάλουν ψηλά τον πήχη από το ντεμπούτο “Return Home” του 2017. Ευέλικτοι και τολμηροί σπρώχνουν τις κινήσεις και εκφράσεις τους στον ευρύτερο χώρο του progressive rock, πρόθυμοι σε νέες προκλήσεις και διαφοροποιήσεις. Στο τρίτο τους άλμπουμ, που μόλις κυκλοφόρησε με τον τίτλο “5.20”, ακολουθούν έναν ακουστικό δρόμο. Η Anne-Claire, εκ των ιδρυτών και μόνιμη κάτοχος των keyboards, προσφέρεται πολύ πρόθυμα να λύσει κάθε απορία μας.

Το τρίτο άλμπουμ σας παρουσιάζει μια ακουστική πλευρά του συγκροτήματος. Πώς καταλήξατε σε μια τέτοια απόφαση;
Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια διαφορετική πλευρά του συγκροτήματος με κάθε νέα κυκλοφορία. Στη συνέχεια, αμέσως μετά το δεύτερο άλμπουμ μας (“Sweetheart Grips”, το οποίο έχει πολύ σκοτεινή μουσική και ιδέα), είχαμε την επιθυμία να εξερευνήσουμε έναν νέο μουσικό χώρο. Είχαμε ήδη τη βούληση να ηχογραφήσουμε ένα ακουστικό έργο. Η προσωπική πινελιά αυτού του ζεστού ήχου μας ενέπνευσε και έτσι αρκετά φυσικά σκεφτήκαμε να προσθέσουμε ένα κουαρτέτο εγχόρδων.

Η δημιουργία ενός ολόκληρου ακουστικού άλμπουμ, ειδικά με διάρκεια μεγαλύτερη των 50 λεπτών, είναι μια περιπέτεια όπου πρέπει να βρεις έναν τρόπο να παραμείνεις ενδιαφέρων. Πώς προσεγγίσατε αυτήν την προσπάθεια και με ποιον τρόπο προσπαθήσατε να την κάνετε πλούσια και πολύχρωμη;
Οι δύο προηγούμενες κυκλοφορίες μας είναι concept άλμπουμ, αυτό δεν είναι. Αλλά είναι σίγουρα σαν ένα ολόκληρο ταξίδι. Όλο το έργο είναι γεμάτο ποίηση και αρκετά ονειρικό. Κάθε κομμάτι μιλά για βαθιά θέματα. Μπορείς να βιώσεις μια σφαιρική συνοχή ενώ ταξιδεύεις σε μια μουσική ποικιλία, με πολλά διαφορετικά όργανα (μαντολίνο, φλάουτο, σαξόφωνο, βιολί, βιόλα, τσέλο…) ή τα μουσικά κομμάτια για παράδειγμα.

Ποια είναι τα θέματα που αγγίζετε με αυτό το άλμπουμ και ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;
Δεν θα μιλήσω για τη διαδικασία της σύνθεσης αλλά μπορώ να μιλήσω για τους στίχους, γιατί τους έγραψα. Μου αρέσει να γράφω για οικουμενικούς προβληματισμούς με μεταφορικό τρόπο. Μπορούμε όλοι να αναγνωρίσουμε ένα μέρος μας σε αυτό και ταυτόχρονα, όλοι θα αισθανθούν και θα ερμηνεύσουν τις λέξεις με διαφορετικό και προσωπικό τρόπο. Τα τραγούδια μιλούν για το θάνατο, την πίστη, τους φόβους μας, το νόημα της ζωής, την ομορφιά και το σκοτάδι των πάντων μπροστά στα μάτια μας και μέσα στο κεφάλι μας … όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους, στην πραγματικότητα. Αυτά τα συναισθήματα ήταν πιθανώς η πηγή έμπνευσης.

Πώς ήταν η εποχή πανδημίας / καραντίνας για τους Nine Skies και πώς αντιμετωπίσατε όλη την κατάσταση χωρίς ζωντανές εμφανίσεις;
Καθώς συνθέταμε πάντα από απόσταση, δεν άλλαξε πραγματικά τη δημιουργική διαδικασία, αλλά η τρέχουσα κατάσταση επηρέασε τη διαδικασία ηχογράφησης του άλμπουμ. Δεν μπορούσαμε να έχουμε όλους τους μουσικούς να ηχογραφήσουν την ίδια μέρα λόγω των περιορισμών με τις αποστάσεις. Καθένας από αυτούς έπρεπε να κλείσει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με τον Alexandre (Lamia). Φυσικά, το κλείσιμο, όπως και για κάθε μπάντα, είχε μεγάλο αντίκτυπο σε ζωντανές εμφανίσεις και έπρεπε να ακυρώσουμε μερικές από αυτές που είχαμε προγραμματίσει στη Γαλλία, ειδικά μια συναυλία στη Νίκαια που είχαμε να παίξουμε με τους Riccardo Romano Band και μια άλλη στο θρυλικό γαλλικό χώρο «Chez Paulette» με τους Zio. Νομίζω ότι πολλές από τις μπάντες ασχολήθηκαν με ηχογραφήσεις αυτό τον καιρό. Το ίδιο έγινε και με εμάς, καθώς κυκλοφορήσαμε δύο άλμπουμ φέτος (“Live @ Prog en Beauce” και “5.20”).

Πώς βλέπετε τις προοπτικές για την προώθηση του νέου άλμπουμ στη σκηνή; Έχετε ήδη κάνει κάποιες συμφωνίες;
Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι με την ιδέα να παίξουμε το “5,20” ζωντανά! Προς το παρόν σχεδιάζουμε μερικές συναυλίες και ίσως μια περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο εάν είμαστε σε θέση να κλείσουμε μερικές ημερομηνίες για το επόμενο έτος. Είναι μια εργασία ήδη σε εξέλιξη!

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από το άλμπουμ και γιατί;
Δεν θα μπορούσα να διαλέξω μόνο ένα κομμάτι. Λατρεύω όλα τα τραγούδια που κάνουν αυτό το άλμπουμ τόσο ξεχωριστό για εμάς. Αλλά αν χρειαστεί να διαλέξω ένα (ή δύο), το “Wilderness” είναι ένα από αυτά. Το σόλο του Steve Hackett είναι απολύτως καταπληκτικό και ταιριάζει τόσο καλά με την ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Μας είπε ότι απόλαυσε την ηχογράφηση και νομίζω ότι μπορείτε να το ακούσετε! Αυτό είναι επίσης το μόνο ηλεκτρικό μέρος του άλμπουμ. Θα μπορούσα να αναφέρω το “Porcelain Hill” ως ένα άλλο σημαντικό σημείο. Ο Damian Wilson έδωσε τόση συγκίνηση στα φωνητικά του και έφερε το τραγούδι σε άλλο επίπεδο. Αυτό το κομμάτι έχει μια ελκυστική δύναμη και είναι πολύ μελωδικό. Είχαμε επίσης την ευχαρίστηση να καλωσορίσουμε τον John Hackett στο “The Old Man In The Snow”. Το φλάουτο σόλο του ταιριάζει απόλυτα με το ανατολίτικο και το υπνωτικό χρώμα αυτού του κομματιού. Θα μπορούσαν όμως να αναφερθούν όλα τα άλλα τραγούδια: τα φωνητικά των Achraf και Alienor είναι εκπληκτικά. Τα “Above The Tide”, “Smiling Stars” είναι τέλεια παραδείγματα. Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω μόνο ένα κομμάτι, καθώς δεν υπάρχει τίποτα που δεν μου αρέσει σε αυτό το άλμπουμ.

Οπότε, πες μας και λίγα λόγια για τις εμφανίσεις των καλεσμένων των αδελφών Hackett και του Damian Wilson στο άλμπουμ.
Είμαστε πολύ τυχεροί και αισθανόμαστε τιμή που καλωσορίζουμε τέτοιους καλλιτέχνες στο άλμπουμ μας. Είχαμε επικοινωνήσει με τον Steve (Hackett) όταν ηχογραφήσαμε το “Sweetheart Grips”. Τα έσοδα αυτού του άλμπουμ δόθηκαν σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που ονομάζεται Ian’s Chain, για να βοηθήσουν στην πρόληψη αυτοκτονιών και είχαμε ταλαντούχους επισκέπτες να μας βοηθήσουν (Craig Blundell, Clive Nolan…). Δεν ήταν διαθέσιμος εκείνη τη στιγμή και στη συνέχεια επικοινωνήσαμε ξανά μαζί του για το “5.20”. Τι μπορώ να πω…; Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα! Το αστείο είναι ότι δεν ήξερε ότι ο αδελφός του John έπαιζε στο άλμπουμ. Ο Eric (Bouillette) ηχογράφησε ένα τραγούδι στο βιολί μαζί του στο νέο άλμπουμ του Howard Sinclair, “Make for Brighter Skies”. Καθώς χρειαζόμασταν ένα φλάουτο για το σόλο στο “The Old Man in the Snow”, συμφώνησε ευγενικά να το κάνει. Και τι εκπληκτικό σόλο! Ο Damian Wilson αγάπησε αμέσως το τραγούδι «Porcelain Hill» και τους στίχους (είμαι ακόμα πολύ χαρούμενη γι ‘αυτό!). Η φωνή του και το συναίσθημά του είναι, για μένα, τέλεια για αυτό το κομμάτι. Τόση συγκίνηση!

Έχετε κάνει συγκεκριμένη εξέλιξη μέσα από τα άλμπουμ, αλλάζοντας το πλαίσιο της μουσικής, αλλά είστε πάντα στα πεδία του progressive rock. Νιώθετε ότι μπορείτε να διατηρήσετε αυτήν την ενδιαφέρουσα άποψη στη δημιουργία μουσικής και πώς προσεγγίζετε το επόμενο βήμα σας;
Αυτό ακριβώς θέλουμε να κάνουμε. Χάρη στην εταιρεία μας, την “Anesthetize Productions”, είμαστε εντελώς ελεύθεροι να δημιουργήσουμε και να συνθέσουμε με τον τρόπο που θέλουμε και μπορούμε να επιλέξουμε τη μουσική μας κατεύθυνση μόνοι μας. Σκεφτόμαστε ήδη το επόμενο άλμπουμ. Για άλλη μια φορά, θέλουμε να παραδώσουμε κάτι διαφορετικό διατηρώντας ταυτόχρονα τη μουσική μας ταυτότητα. Αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό, ιδέες και εικόνες για μια νέα ιδέα. Δεν μπορώ να πω πολλά, δεν θέλω να χαλάσω τίποτα τώρα, αλλά θα εκπλαγείτε ξανά!

Μπορείς να μου πεις τα αγαπημένα σου άλμπουμ στο 2021 μέχρι στιγμής, με λίγα λόγια για το καθένα;
Απόλαυσα πραγματικά το “Under a Mediterranean Sky” του Steve Hackett, το “Witness” των VOLA, το “Axiom of Choice” των Fragment Soul και το “Electro Compulsive Therapy” (της ομώνυμης μπάντας). Αλλά έχω ακόμα πολλά νέα άλμπουμ να ακούσω! Προτιμώ να σας αφήσω να ανακαλύψετε τη μουσική από το να προτείνω οτιδήποτε!

Ποια είναι τα σχόλια που έχετε μέχρι τώρα για το “5.20” και πού έχετε τον ισχυρότερο πυρήνα ακροατών σύμφωνα με τις πωλήσεις;
Τα σχόλια είναι πραγματικά καλά μέχρι τώρα. Το άλμπουμ εξαντλήθηκε μόνο μία εβδομάδα μετά την κυκλοφορία! Δεν το περιμέναμε! Οι άνθρωποι το απολαμβάνουν, οι κριτικές είναι καλές, έχουμε πολύ airplay και νέους οπαδούς… αυτό είναι καταπληκτικό! Οι πωλήσεις προέρχονται κυρίως από Γαλλία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ολλανδία, Πολωνία και Αγγλία. Είναι απίστευτο να διαπιστώνεις πως η μουσική σου ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο!

Μπορείς να ρίξεις λίγο περισσότερο φως στο όμορφο εξώφυλλο και το νόημα του;
Και οι δύο καλλιτέχνες μας έκαναν μεγάλη τιμή που δέχτηκαν να μοιραστούν το έργο τους. Το μπροστινό εξώφυλλο είναι ένας πίνακας του εκπληκτικού Michael Cheval. Το έργο του είναι υπέροχο και πραγματικά ονειρικό. Σκεφτήκαμε αμέσως ότι θα ήταν η τέλεια επιλογή για το “5,20”. Υπάρχει προφανώς μια παγκόσμια αναφορά στην τρέχουσα πανδημία και την οικονομική / πολιτική κατάσταση που όλοι μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε, αλλά πέρα από αυτό, όλοι θα αντλήσουν τη δική τους ερμηνεία. Οι εσωτερικές φωτογραφίες είναι από τον Beeple. Δημιουργεί πολύ αμφιλεγόμενες και ρεαλιστικές εικόνες και αυτές ήταν ακριβώς που χρειαζόμασταν για να αναπαραστήσουμε τον περίεργο κόσμο του “5.20”. Σας προτείνω να δείτε τις ιστοσελίδες τους!

Εκτός από τη μουσική, σε ενδιαφέρουν άλλες τέχνες και πού βρίσκεις έμπνευση, αναφέροντας και ορισμένους δημιουργούς;
Τα κύρια ενδιαφέροντά μου εκτός της μουσικής είναι η λογοτεχνία, οι ταινίες και τα βιντεοπαιχνίδια. Έχω γράψει βιβλία, τα δύο είναι έργα και ελπίζω να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα σύντομα. Πιστεύω πραγματικά ότι όλες αυτές οι μορφές τέχνης και πολιτισμού είναι τόσο σημαντικές για την αυτο-εξέλιξή μας, αλλά και για την ευημερία του κόσμου. Μου φέρνουν τόσα κάθε μέρα, ως έμπνευση αλλά και ως τρόπος να ξεφύγω από τον κόσμο μου. Οι φιλόσοφοι και οι συγγραφείς αποτελούν πηγή έμπνευσης (πάρα πολλοί για να τους αναφέρουμε όλους… Camus, Kant, Nietzsche, Hugo, Orwell, K. Dick, Baudelaire, Poe, Stephen King…) αλλά και άτομα όπως ο George Lucas, Spielberg, Ridley Scott, Stan Lee …

Τέλος ποιο είναι το πιο μεγάλο όνειρο που έχουν οι Nine Skies ως συγκρότημα;
Να παίξουμε στο Royal Albert Hall!

https://nineskies.bandcamp.com/
https://nineskiesmusic.com/
https://anesthetize.fr/
https://www.facebook.com/nineskiesmusic

560
Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…