NAVIAN: “Cosmos”

ALBUM

Είδος: Instrumental Progressive Metal
Εταιρεία: Indie Recordings
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Νοεμβρίου 2021

Οι κοινές μουσικές σπουδές, η αγάπη για τη θεωρία και την ιστορία της μουσικής αλλά και η ανάλογη δράση με αρκετές session συμμετοχές, έκαναν τους τρεις Νορβηγούς μουσικούς να αποφασίσουν να ενώσουν τις τύχες και διαδρομές τους. Έτσι προέκυψαν οι Navian που μέσα στο 2020 φρόντισαν να μας προϊδεάσουν για τις προθέσεις τους με το EP “Reset”.

Μέχρι σήμερα, που μας έχει δοθεί η δυνατότητα να ανιχνεύουμε το υλικό του πρώτου τους άλμπουμ, με τον τίτλο “Cosmos”, ο κιθαρίστας Martin Stenstad Selen, ο ντράμερ Ola Dønnem, και ο μπασίστας Christian Alexander Espeseth είναι σταθερά το τρίο των Navian, και έχουν επιλέξει τον δύσκολο εκφραστικό δρόμο.

Οι Νορβηγοί έχουν αποφασίσει να αφήσουν μόνη τη μουσική να αφηγηθεί τις ιστορίες τους, ακόμα και σε εμφατικούς τίτλους όπως για παράδειγμα τα “Ghost Stories” και “Silver Lining”. Ένα instrumental άλμπουμ περίπου 39 λεπτών και οχτώ συνθέσεων-ιστοριών συγκεντρώνει την πρόσφατη απόπειρα έκφρασής τους, αισιοδοξώντας πως θα μιλήσει και σε ακροατές πέρα των μυημένων του ύφους αυτού.

Το κύριο όπλο των Νορβηγών στην φιλοδοξία αυτή, είναι πως έχουν αποφασίσει να δαμάσουν την αναμφισβήτητη δεξιότητα που έχουν σε ένα πεδίο όπου η σύνθεση πρέπει να αναδειχθεί πρωταγωνιστής, να αναπλάσει, να σκιαγραφήσει, να ζωντανέψει στον ακροατή ένα πλήθος ερεθισμάτων. Με μια μουσική που έχει τη θεμελιώδη ηχητική του γέφυρα στο μοντέρνο progressive metal, αντλώντας ηχητικά αλλά και συνθετικά στοιχεία από το djent, οι Navian φροντίζουν να απλώσουν τη βεντάλια τους με έξυπνα ηχοχρώματα αλλά και συνθετικές μεταστροφές στα τραγούδια τους, και σε άλλα πεδία που θα ενισχύσουν την έκφραση που ψάχνουν. Αν λοιπόν, σχεδόν όλες οι συνθέσεις σημαδεύονται από επίμονα και χαρακτηριστικά μελωδικά θέματα στις κιθάρες που τις φωτίζουν άμεσα και συγκρούονται ταυτόχρονα με πιο ψυχρά, κτητικά ριφ, έχουμε και ένα πλήθος λεπτομερειών που αλλάζουν το αποτέλεσμα. Ηλεκτρονικά στοιχεία που ανοίγουν χώρους σε ambient εξόδους, lounge διαθέσεις, jazz και fusion τακτικές και εντυπώσεις, shoegaze αλλά και pop επιδράσεις, χαράζουν δρόμους και αφήνουν χρωματικά σημάδια.

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς, είναι η στασιμότητα στις συνθέσεις και η επανάληψη των θεμάτων. Και στα οχτώ τραγούδια τους υπάρχει δράση και εξέλιξη, υπάρχει ηχητική αφήγηση που μαζί με την ικανότητα των μουσικών δεν πρόκειται να σε κάνει να βαρεθείς. Αντίθετα, οι υποψιασμένοι σε τέτοια μουσική, θα εκτιμήσουν γρήγορα τη φρεσκάδα που τελικά αναδύει το χαρμάνι τους και θα παγιδευτούν ευχάριστα στα θέματα που γρήγορα και άμεσα αποκαλύπτονται. Αν και θα ήταν άδικο να επιλέξει κανείς συνθέσεις, αποκολλώντας από το “Cosmos” αποσπάσματα, αν ήθελα να δελεάσω κάποιον δύσπιστο, θα κατέφευγα σε δυο επιλογές. Θα του πρότεινα αρχικά το “Silver Lining” που μοιάζει ικανό να φυλακίσει πολλές διαφορετικές διαθέσεις με τη συναισθηματική του ευρύτητα, και μετά σίγουρα το υπέροχο “Duchess”, με μια πληθώρα μεταστροφών στο ταξίδι του και κάποιες από τις κορυφαίες των μελωδικών τους στιγμών να ενισχύονται από τη guest παρουσία του κιθαρίστα Mats Haugen, των Circus Maximus.

Δεν ξέρω αν η παραπομπή στον Plini βοηθά κάποιους να προσεγγίσουν ευκολότερα την ταυτότητα των Navian, αλλά όποιος αισθάνεται να συγκινείται από το τελευταίο ρεύμα της σύγχρονης προοδευτικής μουσικής του χώρου αυτού, και προτιμά τη φαντασία και την ελευθερία που προσφέρει η απουσία φωνής έστω και αν δεν είναι μουσικός, θα βρει ψάχνοντας στο “Cosmos” μια ισχυρή και πλούσια συνοδεία για πολλές διαθέσεις του.

Facebook: https://www.facebook.com/OfficialNavian/
Instagram: https://www.instagram.com/officialnavian/?hl=el

661
Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…