ΛΔΛΜ

Η ελληνική σκηνή, όχι μόνο δεν επαναπαύτηκε την περίοδο της πανδημίας, αλλά έδειξε πως παρά τις δυσκολίες, έχει ακόμα πολλά να δώσει.

Ανάμεσα στα σχήματα που πραγματικά ξεχωρίζουν και οι ΛΔΛΜ, οι οποίοι τράβηξαν τον δικό τους Γολγοθά και πλέον, με ένα εξαιρετικό “Sun” στο βιογραφικό τους, θα βρεθούν στην ίδια σκηνή με τους Clutch, The Hellacopters, Blues Pills και Deaf Radio, στα πλαίσια του φετινού Release Athens Festival, ενώ θα εμφανιστούν και στο επερχόμενο New Long Fest! Με αφορμή τα εν λόγω live τους λοιπόν, ο Δημήτρης Μαρσέλος μίλησε μαζί με τους Παναγιώτη Χαλουλάκο και Γιάννη Φουρίκη σε μία, οριακά βιβλική, συνέντευξη!

-Καλημέρα! Είναι η πρώτη σας συνέντευξη στο rockway.gr οπότε θα μου επιτρέψετε τις κλασικές κλισέ ερωτήσεις που θα μας βοηθήσουν να γνωριστούμε καλύτερα. Πότε γεννήθηκε ο Αδάμ; Γιατί διαλέξατε ως όνομα μια από τις σημαντικότερες βιβλικές φιγούρες, του πατέρα των ανθρώπων;
Γ: Καλησπέρα και ευχαριστούμε κι εμείς με τη σειρά μας που μας έχετε σήμερα εδώ. Ο ΛΔΛΜ γεννήθηκε πριν 10 χρόνια σε ένα υπόγειο στο Πέραμα επάνω σε ένα τυχαίο jam. Προσωπικά για μένα Αδάμ σημαίνει δημιουργία και με αρκετή σιγουριά μπορώ να πω πως το δημιουργικό μας κομμάτι είναι το πιο δυνατό, οπότε με το που έπεσε η ιδέα του ονόματος στο τραπέζι με κέρδισε ακαριαία.
Π: Αδάμ σημαίνει χώμα. Η βιβλική φιγούρα συμβολίζει την Γέννηση, την δημιουργία και το ανθρώπινο γένος. Στον Γνωστικισμό και την Καμπάλα ο Αδάμ ήταν το θείο φως που έδωσε ζωή στα πάντα. Ξεκινήσαμε με τα βαριά ε;

-Ποιοι είναι οι Adam και πως γνωριστήκατε μεταξύ σας; Με τι μουσική μεγαλώσατε;
Γ: Οι ΛΔΛΜ αποτελούνται από τους: Παναγιώτη Χαλουλάκο (κιθάρα, φωνή), Γιάννη Φουρίκη (κιθάρα), Γιώργο Αιγινίτη (μπάσο), Δημήτρη Αιγινίτη (τύμπανα) και Θάνο Μικρόπουλο (synth, piano, σαξόφωνο, lap steel, κρουστά). Γνωριζόμαστε από παιδιά, μεγαλώσαμε μαζί στο Πέραμα και ξεκινήσαμε επίσης να παίζουμε μουσική παρέα γύρω στα 13-14. Προσωπικά άρχισα να ακούω πολλές μπάντες που αγαπάω από soundtracks videogames και το WWE. Metallica, Sabbath, Killing Joke και φυσικά πολύ Hip-Hop.
Π: Όλα τα μέλη όπως και τα άτομα που μας έχουν βοηθήσει ή έχουν συνεργαστεί μαζί μας άνηκαν σε έναν μεγάλο κύκλο, μια παρέα φίλων αρχικά και μουσικών έπειτα. Mε τον Γιάννη γνωριζόμαστε από 6 χρονών και έχουμε παίξει μαζί σε ότι μπάντα μπορείς να φανταστείς. Οι πρώτες μου μουσικές αναμνήσεις είναι οι δίσκοι που άκουγε ο πατέρας μου στο σπίτι. CAN, Tangerine Dream, Kraftwerk και γενικά διάφορες “περίεργες” μπάντες. Αργότερα, γύρω στα 10 ανακάλυψα τους Judas Priest και τους Sabbath.

-Κοιτώντας το εξώφυλλο του εξαιρετικού σας “Sun” βλέπω και άλλες πιθανές βιβλικές παραπομπές. Μια γυναικεία μορφή στέκεται μπροστά στον ήλιο περικυκλωμένη από τον ουροβόρο όφι. Τι μας εξηγεί η εικόνα σε σχέση με τη στιχουργική θεματική του δίσκου; Ή μήπως είναι δυο μεταξύ τους άσχετα πράγματα;
Π: Δεν γίνεται Αδάμ χωρίς Εύα (ή Λίλιθ). Συμπληρώνει και ταιριάζει με τις Ερμητικές διδαχές του Διπόλου και του Γένους. Ο όφις πέρα από την ενσάρκωση της αμαρτίας αντιπροσωπεύει την διδαχή του ρυθμού. Την ατελείωτη ροή, τον κύκλο της ζωής και του θανάτου και την καινούργια αρχή. Δανείστηκα πολλά πράγματα από το Κυμβάλειον για την θεματική του δίσκου. Η αλήθεια είναι οτι ψάχναμε ένα δυνατό εξώφυλλο για πολλά χρόνια και εντελώς τυχαία έπεσα επάνω στον πίνακα “Earthshine” του κυρίου Juan Martinez. Είναι κάτι που μας ταίριαζε απόλυτα θεματικά και αισθητικά και νιώθω πως αυτός ο πίνακας είναι σαν να φτιάχτηκε ειδικά για το SUN. Πιστεύω πως το εξώφυλλο γοήτευσε πολύ κόσμο και τους ιντριγκαρε να ακούσουν τον δίσκο.

-Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το “Sun” και ποιοι συνετέλεσαν σε αυτό το όμορφο αποτέλεσμα;
Γ: Εδώ ξεκινάει ο Γολγοθάς. Τάκη λέγε.
Π: To SUN όπως και το μεγαλύτερο κομμάτι του MOON, ήταν ήδη έτοιμα από το φθινόπωρο του ‘13. Τότε μπήκαμε για πρώτη φορά στο studio με σκοπό να γράψουμε ένα μεγάλο διπλό άλμπουμ. Η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με πλήρη αποτυχία όταν μετά από 2 μήνες στο περίπου χάσαμε όλες τις ηχογραφήσεις εξαιτίας κάποιου τεχνικού σφάλματος. Τον Ιανουάριο του ‘14 ξαναμπήκαμε στο studio και αρχίσαμε να δουλεύουμε πάλι από την αρχή όμως έπρεπε πάλι να αφήσουμε τις ηχογραφήσεις στη μέση επειδή έσκασε το χαρτί από τον στρατό για εμένα, τον Γιώργο και τον Γιάννη. Το καλοκαίρι του ‘15 – πολίτες πλέον – μπήκαμε για 3η φορά στο στούντιο να γράψουμε όμως στην πρώτη εβδομάδα έπρεπε να σταματήσουμε γιατί ο τότε drummer μας έπαθε τενοντίτιδα. Η 4η απόπειρα έγινε κάποιους μήνες μετά και αυτή τη φορά καταφέραμε να κάτσουμε μόλις 2 μέρες γιατί το στούντιο έκλεισε οριστικά. Το μόνο που είχαμε καταφέρει να γράψουμε σε 3 χρόνια ήταν 3 δοκιμαστικά drum tracks για να τσεκάρουμε τον ήχο του στούντιο. Από αυτά τα 3 κομμάτια, με τον drummer στον στρατό και τον μπασσίστα σε σαιζόν σε νησί, βγάλαμε το πρώτο μας EP “See No Evil, Hear No Evil, Speak No Evil” και νομίζω χάρη σε αυτό καταφέραμε να μείνουμε ζωντανοί. Το ‘17 μείναμε χωρίς μπασίστα, ντράμερ, προβάδικο και τραγουδιστή αφού έπαθα κάποιο πρόβλημα στις φωνητικές χορδές που δεν μου επέτρεπε ούτε να μιλήσω για μήνες. Το 2018 αποφασίσαμε με τον Γιάννη να δουλέψουμε και τους 2 δίσκους από την αρχή μόνοι μας μέσα από ατελείωτα sessions και πειραματισμούς και τον Ιούνιο του 2019 μπήκαμε ξανά στο δικό μας στούντιο αυτή τη φορά. Στη διάρκεια των ηχογραφήσεων αντιμετωπίσαμε φυσικά πολλά προβλήματα με γείτονες που φώναζαν την αστυνομία κάθε μέρα, με σεισμό που γκρέμισε τον ένα τοίχο του κτηρίου όπως και με θέματα υγείας. Τραγούδησα στον δίσκο κουφός από το ένα αυτί ας πούμε. Μια βδομάδα μετά το τέλος των ηχογραφήσεων, έγινε διάρρηξη στο στούντιο και μας έκλεψαν ότι είχαμε. Οι μίξεις έγιναν εν μέσω της πρώτης καραντίνας. Και κάπου εκεί με την κυκλοφορία του δίσκου, μετά από 7 χρόνια φάνηκε να σπάει αυτό το σερί της γκαντεμιάς.
Γ: Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Στέλιο Εφεντάκη για την τρομερή υπομονή του και την απίστευτη δουλειά που έκανε στη μίξη και το mastering του δίσκου. Ο Στέλιος είχε καταλάβει ακριβώς τι θέλαμε να κάνουμε με τον δίσκο χωρίς καν να του το πούμε εμείς. Επίσης τον Μάρκο Πανικίδη και τη Venerate Industries για την τυφλή υποστήριξη, τον Γρηγόρη Κωνσταντάρα για την βοήθειά του και τον Juan Martinez που μας χάρισε τον υπέροχο πίνακα για το εξώφυλλο.

-Έχετε ήδη αρχίσει να συνθέτετε καινούργιο υλικό; Θα ακούσουμε νέα κομμάτια σε ένα από τα επερχόμενα live σας;
Π: Το MOON είναι σχεδόν έτοιμο. Έχουμε τα demos με όλες τις ενορχηστρώσεις και τις παραγωγές και αυτό που μένει είναι να μπούμε στο στούντιο να πειραματιστούμε παρέα με τον Στέλιο και να κάνουμε τις ηχογραφήσεις. Κάποια από αυτά τα κομμάτια τα παίζαμε σε ολα τα setlists μας από τις προ-SUN εποχές και σίγουρα θα αρχίσουμε να παίζουμε περισσότερα στα επόμενα lives, όσο πλησιάζει η κυκλοφορία του.

-Το album έχει την ατμόσφαιρα μια γλυκιάς μελαγχολίας που είναι γνωστή στους πάντες μέσα από τις δουλειές των Alice In Chains. Ποιες είναι οι μπάντες που σας ώθησαν να πάρετε τα όργανα;
Γ: Σίγουρα η grunge σκηνή των 90s είναι μεγάλη μας επιρροή, πόσο μάλλον οι Alice in Chains. Προσωπικά καλλιτέχνες όπως ο Zakk Wylde, Randy Rhoads, Dimebag Darell με κάνανε να αγαπήσω την κιθάρα.
Π: Ήξερα ότι θέλω να γίνω rockstar όταν είδα για πρώτη φορά το βίντεο κλιπ του “Miracle Man” του Ozzy.

-Τον Ιούλιο έχετε δυο σημαντικές εμφανίσεις. Πρώτα θα συμμετάσχετε στο Release Athens Festival μαζί με τους Clutch και Hellacopters και αργότερα είναι η σειρά του New Long Fest. Πώς νιώθετε που θα μοιραστείτε τη σκηνή με δυο τόσο μεγάλα σχήματα;
Γ: Πράγματι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και για τις 2 εμφανίσεις. Η τελευταία μας εμφάνιση ήτανε στο Temple στις 17 Δεκεμβρίου μαζί με τους Calyces, όπου θα ξαναμοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους την πρώτη μέρα του New Long Fest. Καταλαβαίνεις πως πάει κάμποσος καιρός. Μιλάμε για 2 πολύ σημαντικές μουσικές διοργανώσεις στην Ελλάδα, οπότε δεν βλέπουμε την ώρα να ανέβουμε στην σκηνή. Θα έχει πλάκα γιατί θυμάμαι σαν πιτσιρικάδες διασκευάζαμε το “The Mob Goes Wild” των Clutch, και τώρα θα μοιραστούμε την ίδια σκηνή. Οπότε υπάρχει πολύς ενθουσιασμός όπως καταλαβαίνεις.

-Τι άλλα σχέδια έχουν οι Adam για το μέλλον;
Γ: Σίγουρα για εμάς προέχει αφού τελειώσουμε με τα lives του καλοκαιριού, η κυκλοφορία του επερχόμενου δίσκου “MOON”. Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά και να βγει στο τέλος του χρόνου που σκοπεύουμε, και μετά lives, lives lives.

-Πόσο πολύ χρειαζόμαστε όλα αυτά τα θαυμάσια δικά μας φεστιβάλ μετά από τόσα χρόνια απραξίας; Τι να περιμένουν από εσάς όσοι θα βρεθούν στην Πλατεία Νερού και τη Νέα Μάκρη;
Γ: Εντάξει νομίζω δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τη σαπίλα που έζησε ο χώρος μας όλο αυτό τον καιρό και σαν καλλιτέχνες αλλά και σαν θεατές/ακροατές παγκοσμίως. Όλοι διψάμε πάλι για την “κανονικότητα” και το βλέπεις και από το πόσο καλά πάει οποιαδήποτε καλλιτεχνική διοργάνωση γίνεται αυτό τον καιρό. Ελάτε από νωρίς στην Πλατεία Νερού και στη Νέα Μάκρη, θα σας κεράσουμε ένα πολύ πολύ δυνατό set, θα σας πρήξουμε με τα μπράτσα μας, και θα κεράσουμε και κοκτέιλ μετά. Ε δεν λέει να το χάσεις.

-Για επίλογο θα ήθελα να μας προσφέρετε λίγους από τους στίχους σας σαν κάλεσμα στα επερχόμενα live σας.
Nothing ever ends
What rises will descend
And fade into the darkest night
Until it shines again
Awaiting your return
A shadow in the dying light