KNIFE: “Knife”

ALBUM

Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Dying Victims Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Οκτωβρίου 2021

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς είχατε διαβάσει και ακόμη περισσότερο είχατε δώσει σημασία σε αυτά που είχα γράψει στις αρχές του 2020 για τους Βέλγους Bütcher και τη δισκάρα τους “666 Goats Carry My Chariot”. Όσοι είχατε αγνοήσει το «κάλεσμά» μου, τώρα έχετε μια δεύτερη ευκαιρία να «επανορθώσετε». Επανέρχομαι λοιπόν στο ίδιο σχεδόν μοτίβο και με την ίδια διάθεση, αυτή τη φορά με τους, εξ ανατολάς τους γείτονες, Γερμανούς Knife και το πρώτο τους άλμπουμ με τον απλό (πιο απλό «πεθαίνεις») τίτλο “Knife”.

Οι Knife σχηματίστηκαν το 2019 και ανήκουν σε εκείνη τη γενιά συγκροτημάτων που απαρτίζουν το επονομαζόμενο New Wave Of Old School Thrash Metal. Εσείς από όλο αυτό το «μακρυνάρι» κρατείστε τη λέξη “Metal”. Γιατί οι Γερμανοί, με κινητήρια δύναμη τη thrash/speed riff-ολογία, καταθέτουν 12 τραγούδια «ατόφιου» μετάλλου και αγνής μεταλλικής γκ@ύλας, που σε «γυρίζουν» πίσω στο χρόνο και σε κάνουν να θυμηθείς το λόγο που αγάπησες αυτήν τη μουσική. Από το εναρκτήριο “Behold the Horse Of War” οι Knife με το «μαχαίρι ανά χείρας» σε «βουτάνε από το λαιμό» και δε σε αφήνουν παρά μόνο όταν σιγήσουν και οι τελευταίες νότες του “Possessed”.

“There’s no salvation in Hell” ακούγεται στην εισαγωγή του “Inside The Electric Church” και όμως αυτό το riff που «κόβει» το κομμάτι στη μέση μαζί με το σόλο, μπορεί να σε «λυτρώσει», όπως συμβαίνει και με τη Motörhead-ική διάθεση του “White Witch, Black Death”. Η punk αισθητική υπάρχει διάσπαρτη στο άλμπουμ και πηγαίνει «χέρι-χέρι» με τον μεταλλικό «οργασμό», όπως συμβαίνει στο “Black Leather Hounds” με την υπέροχη δισολία και στο ομότιτλο “K.N.I.F.E.”, πράγμα που δεν είναι παράξενο αν αναλογιστεί κανείς τι συνέβαινε στις αρχές των ’80s και πόσο συχνά «γλωσσόφιλα» αντάλλασσαν τα δύο είδη.

Στα “I am the Priest”, “The Furnace” και “The Hallowed Chamber of Storms” παραδίδονται έξτρα μαθήματα ενδυνάμωσης καρπού και τένοντα με το NWOBHM στοιχείο να είναι και εδώ παρόν, όπως φυσικά και σε όλο το άλμπουμ. Μια αύρα από Sepultura «αναδύεται» από τα ηχεία στο instrumental “1989” το οποίο αποτελεί εισαγωγή για το επίσης καταιγιστικό “Possessed” που κλείνει το άλμπουμ. Γενικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στον κιθαριστικό τομέα, με riffs «τέρμα» πορωτικά, μελωδικά περάσματα και solos που «σφύζουν» metal «υγεία». Παρόλο που η ακρόαση του άλμπουμ σου φέρνει νοσταλγικά «χαστούκια», το κάνει με έναν δικό της «ολόφρεσκο» και τίμιο τρόπο, κάνοντάς την ακόμα πιο συναρπαστική, τουλάχιστον στα δικά μου «ταπεινά» αυτιά. Ακόμα και το υπέρ-cult εξώφυλλο, με τους χρωματισμούς (και όχι μόνο) να θυμίζουν κάτι από “Lock up the Wolves” (ποιανού;;;;; Ρε φύγε από’ δω ρε μπρο), παίζει το δικό του καθοριστικό ρόλο στην όλη ακροαματική διαδικασία.

Ανακεφαλαιώνοντας, το “Knife” είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται «μονορούφι» όπως πρέπει να είναι όλα τα metal άλμπουμ που «ξεχειλίζουν» ενέργεια, προσφέρει απανωτές στιγμές headbanging και μεταλλικής «ευφορίας» σεβόμενο απόλυτα τις επιρροές του παρελθόντος και τέλος συντελεί στο να γίνουν οι δουλειές του σπιτιού, καθώς ο γράφων μετά την ακρόασή του μάζεψε επιμελώς το σαγόνι του από το πάτωμα με την ηλεκτρική σκούπα. Οι Γερμανοί «έβγαλαν το μαχαίρι απ’ το θηκάρι» και «βγήκαν στην πιάτσα». Μην πείτε ότι δε σας προειδοποίησα.

Official website: https://knifeofficial.de/
Facebook: https://www.facebook.com/knifeofficial.de/about
Instagram: https://www.instagram.com/k.n.i.f.e.official

1175
About Νίκος Κορέτσης 83 Articles
Ο Νίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα το σωτήριο έτος 1980. Η πόλη των “τρελών νερών” επηρέασε κατά κάποιον τρόπο το χαρακτήρα του αλλά και τις μουσικές του προτιμήσεις, με τις οποίες ήρθε σε επαφή, στην “τρυφερή” ηλικία των 7 ετών, με τα τρία πρώτα άλμπουμ των Metallica. Από το 1990 όμως και μετά άρχισε να γίνεται πιο ενεργός ακροατής, έχοντας ακούσματα σταδιακά από όλο σχεδόν το φάσμα του σκληρού ήχου θεωρώντας εαυτόν “συλλέκτη ακουστικών εμπειριών”. Επειδή όμως η open minded αισθητική έχει και ένα όριο, ο Νίκος δεν ακούει τα πάντα (όπως ακούς να λένε πολλοί) αλλά heavy metal μόνο, με ιδιαίτερη προτίμηση στα ιδιώματα που βρίσκονται κάτω από την “ταμπέλα” του Thrash και Death “πολυχώρου”.