Είδος: Doom black / doom death metal
Εταιρεία: Soulseller Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Νοεμβρίου 2022
Γράφω αυτήν τη δισκοπαρουσίαση πρωί Σαββάτου 15 του Οκτώβρη, δεύτερη συναπτή μέρα με βροχή και μουντίλα, τα πρώτα σοβαρά σημάδια τέλους του θέρους, και είμαι έτσι κι αλλιώς με κάπως βαριά ψυχολογία, ενώ κάπου κάπου αναπολώ και κάτι παλιότερες, πιο ξέγνοιαστες στιγμές. Έχω βάλει για ακόμα μία φορά και ακούω το “Diversum” όσο γράφω για αυτό και δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι είναι απολύτως ταιριαστό με τη φάση μου.
Η τελευταία δισκογραφική δουλειά των In The Woods… , σε κάθε ακρόαση που της έκανα, δεν έπαψε να με προβληματίζει και να με διχάζει. Αρχικά, να πω ότι δεν ήξερα πώς να χαρακτηρίσω αυτό που παίζουν συνοπτικά, να το κουμπώσω σε μία ταμπέλα. Δεν μου πάει καρδιά να συμφωνήσω με τα ίντερνετς και να πω ότι παίζουν progressive ή avant-garde black metal κτλ. Τίποτα μέσα στο “Diversum” δεν δικαιώνει τους χαρακτηρισμούς αυτούς. Εκτός κι αν θεωρείται ακόμα προοδευτικό να έχει εναλλαγές καθαρών και παραμορφωμένων φωνητικών μια μπάντα με ακραίες καταβολές. Παράλληλα, δυσκολεύομαι να καταλήξω αν είναι καλή, κακή ή μέτρια δουλειά. Το album μού δίνει πάτημα για να υποστηρίξω και τα τρία μάλλον, αλλά δεν μπορώ να καταλήξω. Ξέρω, πάντως, σίγουρα ότι δεν είναι μια ξεχωριστά αξιόλογη απόπειρα.
Προσπερνώντας το αίσχιστο εξώφυλλο και την αναμενόμενα μεγαλούτσικη διάρκεια (κοντά στα 50 λεπτά), δύο τινά μου απέσπασαν εύκολα και γρήγορα την προσοχή. Το πρώτο είναι η συνολική αύρα του album, που με έστειλε για ένα ταξίδι σε ήχους του β’ μισού της δεκαετίας του ’90. Το δεύτερο είναι τα φωνητικά του Bernt Fjellestad στο ντεμπούτο του με το συγκρότημα, αφού αντικατέστησε τον James Fogarty, ο οποίος κατείχε τη θέση πίσω από το μικρόφωνο από τότε που οι In The Woods… επανήλθαν έπειτα το μεγάλο διάλειμμα των 17 χρόνων μεταξύ του “Strange in Stereo” και του “Pure”.
Η μουσική του “Diversum” θεμελιώνεται σε doom βάσεις, ενώ έντονα είναι τα στοιχεία της ατμόσφαιρας και της μελαγχολίας. Συχνά πυκνά, υπάρχουν doom death περάσματα και μερικές black πινελιές. Δεν είναι prog, δεν είναι avant-garde, δεν είναι experimental· είναι μάλλον απλό, βαρύ metal για/από ανοιχτόμυαλους πρώην ακραιο-μεταλλάδες. Οι διάρκειες των συνθέσεων είναι μεσαίες προς μεγάλες, δεν συμβαίνουν πολλές εναλλαγές ύφους και ήχου, η μελωδικότητα είναι διάχυτη και μεγάλο βάρος έχει δοθεί στο γράψιμο ωραίων, «μεγάλων», ευκολομνημόνευτων και πιασάρικων ρεφρέν που βγάζουν ένα επικό αίσθημα.
Και ενώ οι μέρες των “Omnio” και “Strange in Stereo” μοιάζουν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, ο παράγοντας «ξάφνιασμα» κάνει πάλι την εμφάνισή του, αλλά με έναν αναπάντεχο (και αμφιλεγόμενο), για εμένα τουλάχιστον, τρόπο. Για παράδειγμα, στο “The Malevolent God” οι In The Woods… παραπέμπουν στον ήχο των My Dying Bride, ενώ η αλλαγή και το κιθαριστικό break του “Moments” είναι λες και γράφτηκαν ξεκάθαρα από τον Andrew Craighan. Η συνθετική προσέγγιση στο εναρκτήριο “The Coward’s Way” έχει κάτι από late-90s Amorphis. Σε πολλά σημεία του album, ο ήχος των Katatonia είναι κάτι παραπάνω από έκδηλος, όπως στο βασικό μέρος του “Humanity”, που είναι ίσως και το πιο περιπετειώδες τραγούδι του “Diversum”.
Το δυνατό χαρτί του «μεγάλου» chorus, που ανέφερα παραπάνω, αναμφίβολα πρέπει να πιστωθεί στον τραγουδιστικό χαμαιλεοντισμό του Fjellestad, ο οποίος έχει φωνή με ικανότατο εύρος. Μπορεί να υιοθετεί epic doom καθαρή χροιά που εντυπωσιάζει, όπως στα “Moments” και “A Wonderful Crisis”, δύο από τα tracks που ξεχωρίζουν. Μπορεί να κάνει πότε death και πότε black φωνητικά ή να ηχογραφεί διπλά growls, φτιάχνοντας ένα καθηλωτικό αποτέλεσμα, όπως στο “ The Coward’s Way”. Άλλοτε, πάλι, βγάζει μια ιδιαίτερη, λυγμική καθαρή φωνή που φέρνει στον νου τον Mikael Stanne, με ενδεικτικά τα “We Sinful Converge” και “The Malevolent God”.
Οι In The Woods… έχουν χάσει εδώ πολλά χρόνια το τρένο που θα τους μετέφερε ψηλά στο βουνό της κατάταξης με τα μεγάλα metal συγκροτήματα, παρότι έχουν γράψει το όνομά τους στα χρονικά του είδους με ανεξίτηλο μελάνι. Θα έλεγα πως αυτό λειτούργησε λυτρωτικά για την μπάντα, εξού και δείχνει να κινείται με όρους που εξυπηρετούν αποκλειστικά τις εκάστοτε μουσικοκοσυνθετικές διαθέσεις της, χωρίς συμβιβασμούς αλλά και χωρίς φιλοδοξίες. Και αυτή η συνθήκη, ταυτόχρονα, είναι δηλωτική για το είδος των μουσικόφιλων και των κριτηρίων τους που θα ικανοποιηθούν από το “Diversum”. Οπότε, αν είστε okay με όλα τα παραπάνω και έχετε ακολουθήσει το συγκρότημα, έστω και άτακτα, θα βρείτε ένα φιλικό και ζεστό άκουσμα. Αν, ωστόσο, αποζητάτε κάτι παραπάνω, δεν θα σας το προσφέρουν οι In The Woods… του 2022.
Facebook: https://www.facebook.com/inthewoodsomnio/
Instagram: https://www.facebook.com/inthewoodsomnio/
664 
