HOUSE OF LORDS: “New World, New Eyes”

ALBUM

Είδος: Melodic Hard Rock
Δισκογραφική: Frontiers Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12 Ιουνίου 2020

Περνώντας τα τριάντα χρόνια δράσης σε έναν μουσικό χώρο που πρέπει να μάθεις να βγάζεις λαγούς από το καπέλο σου για να κρατηθείς φρέσκος, επίκαιρος και ενδιαφέρων, η παρέα του James Christian βρίσκεται μπροστά στην πρόκληση του 12ου άλμπουμ.

Η συμπαγής από το 2005 τριάδα συμπληρώνεται από τον κιθαρίστα Jimi Bell και τον ντράμερ B. J. Zampa, ενώ ο μπασίστας Chris Tristram προστέθηκε το 2016. Η ουσιαστική όμως διαφορά και προσθήκη στους δημιουργούς του νέου άλμπουμ είναι η συνεργασία σε αρκετά τραγούδια με τον γνώριμο συνθέτη του χώρου Mark Spiro (Bad English, Giant), ενώ έχουν συνεισφέρει και οι Tommy Denander, Chris Pelcer και Richard Hymas.

Δεν χρειάζεται φυσικά να αναρωτηθεί κανείς αν ο ήχος και το ύφος που αντιπροσωπεύει τη “βουλή των λόρδων” διαφυλάσσεται και υπηρετείται με σεβασμό. Το πεδίο δράσης παραμένει το γνωστό, και ο ήχος είναι πάνω κάτω αυτός που υιοθετήθηκε στη δεύτερη περίοδο του γκρουπ μετά την ενεργοποίηση εκ νέου του 2000. Πάνω από τους κιθαριστικούς σκελετούς του Bell, επικυρώνει τη σταθερότητα του δρόμου η φωνή του Christian, μια από τις πιο χαρακτηριστικές και γνώριμες του χώρου.

Το ομότιτλο και το αμέσως επόμενο “Change” να μας υποδέχονται με έναν αέρα ανανέωσης και το γενικό πρόσταγμα ανασύνταξης και αλλαγής στις ζωές μας. Η ευχάριστα πομπώδης διαφοροποίηση του δεύτερου μετά το εμφανώς “zeppelin-ικό” ρυθμό του “New World, New Eyes” φέρνει στο μυαλό την ευελιξία του γκρουπ στα πρώτα του άλμπουμ.

Η εξαιρετική δουλειά από τον Bell στο “One More” επιβεβαιώνει πως οι Λόρδοι δύσκολα πέφτουν κάτω από τα κεκτημένα τους αλλά πραγματικά μοιάζει να ακουμπούν το επιθυμητό αμέσως μετά τη συμπαθητική μπαλάντα “Perfectly (Just You and I)”. Από τον χρυσό κανόνα του “Both Of Us” αρχίζει μια τετράδα εξαιρετικών συνθέσεων που συγκεντρώνει εύκολα την ουσία και καρδιά του άλμπουμ. Το “Chemical Rush” σε αιχμαλωτίζει ανάμεσα στα ριφ και την φωνητική μεταστροφή του ρεφρέν, και αμέσως μετά το “We ‘re All That We Got” είναι μάλλον το πιο χαρισματικό τραγούδι του άλμπουμ καθώς ανοίγεται αψεγάδιαστο σε μια τέλεια συνεργασία ρυθμών και μελωδίας. Μετά και το “Better Off Broken” η μικρή αρχική υποψία πως το δάχτυλο του Spiro έχει μακρύνει στη διάρκεια των τραγουδιών αυτών, μάλλον έχει ενισχυθεί σημαντικά, και μαζί με τη φωνή του που συμμετέχει περιοδικά, το κέντρο βάρους των Λόρδων μοιάζει να μετατοπίζεται κάπως προς την έντονη σφραγίδα του γνωστού συνθέτη.

Τρία ακόμα πιο άμεσα και δυναμικά τραγούδια, με το “The Summit” να ξεχωρίζει αισθητά, συμπληρώνουν το νέο άλμπουμ.

Σε μια χρονιά με κάποια εξαιρετικά άλμπουμ στο είδος, ο Christian και οι συνοδοιπόροι του δεν σκοπεύουν να αποδειχτούν εύκολη λεία στους φιλόδοξους και νέους πρίγκιπες της μελωδίας.

Έστω και με λίγη βοήθεια από τους φίλους του…

Official website: https://www.houseoflordsband.com/

Facebook: https://www.facebook.com/HouseOfLordsB/

518

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…