Στο Κύτταρο έφτασα στις 9 παρά και αν και οι θερμοκρασίες στην πόλη ήταν χαμηλές, ο χώρος ήταν μισογεμάτος από κόσμο, ευτυχώς αγνοώντας τις προβλέψεις για ακραία καιρικά φαινόμενα. Βρήκα τη γωνία μου και άραξα, περίεργος να δω τα support σχήματα με τα οποία δεν είχα έως τώρα επαφή.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Warhammer και βλέποντας στη μπάντα να υπάρχει σαξόφωνο, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον με το black/death τους, την ενέργεια τους και την ορεξάτη σκηνική τους παρουσία. Mental note να ακούσω το τελευταίο άλμπουμ τους, “Ashes and Cinders”. Ο ήχος καλός αν και το σαξόφωνο δεν ακουγόταν όσο θα ήθελα.
Ο χώρος συνεχίζει να γεμίζει και τη σκυτάλη παίρνουν οι Isolert από τον Βόλο, οι οποίοι ήταν εξίσου ορεξάτοι, με το nihilistic και ατμοσφαιρικό black τους να έχει επιρροές από 90s Νορβηγία, τον ήχο να είναι σύμμαχος και τη σκηνική τους παρουσία να μεταφέρει αρκετές δόσεις ενέργειας στο κοινό. Σημειώνω την προτροπή φίλου να ακούσω τα “World in Ruins” και “Everything Dies” άλμπουμ τους, σκεπτόμενος βλέποντας τις δύο αυτές μπάντες το πόσο έχει ανέβει ο πήχης στην ελληνική σκηνή και το πόσες εξαιρετικές μπάντες με ωραίο υλικό υπάρχουν αυτήν τη στιγμή εκεί έξω, περιμένοντας να τις ανακαλύψουμε. Στην ανάπαυλα μέχρι να βγουν οι headliners, κάνω μια βόλτα απ’ το merch, μένοντας έκπληκτος από τη σχεδόν παντελή έλλειψη υλικού από τους Gaerea. Αυτά καλό είναι να γίνονται και τα συγκροτήματα να ξεπουλάνε.
Η ώρα όμως πέρασε, το μαγαζί (sic) γέμισε, μια πόρτα άνοιξε για να φύγει η κάπνα και οι ρώγες μας να γίνουν πιο σκληρές από διαμάντι απ’ το κρύο, ξαναέκλεισε, τα φώτα χαμήλωσαν και 5 μαυροντυμένες, μαυροβαμμένες και κρυμμένες πίσω από μαύρες κουκούλες φιγούρες, ανέβηκαν στη σκηνή. Αυτό που ακολούθησε, δυσκολεύομαι να το περιγράψω σε όλη του την έκταση, αλλά θα προσπαθήσω.
Τον χορό (μεταφορικά αλλά και -περίπου- κυριολεκτικά) ανοίγει το εξαιρετικό “Deluge” απ’ το περσινό εξίσου εξαιρετικό “Mirage” και οι μηχανές δε σβήνουν ούτε λεπτό μέχρι το τέλος. Ο ήχος πολύ καλός (ένα 8/10 θα έλεγα), η μπάντα ορεξάτη, κινείται και μεταφέρει τη διάθεση της στο κοινό, αλλά αυτός που αδιαμφισβήτητα έκλεψε την παράσταση, ήταν ο frontman της μπάντας, που άλλοτε λικνιζόταν σαν κριθάρι στον άνεμο, άλλοτε παρέμενε αλύγιστος σαν δέντρο, είχε φοβερή επικοινωνία με το κοινό και δεν σταμάτησε λεπτό να έχει μια θεατρικότητα που παρέσυρε τους πάντες. Απόκοσμοι, μου έφεραν στο μυαλό σκηνές από διηγήματα του Lovecraft και μου θύμισαν έντονα μεταφυσικά πλάσματα των ταινιών του Γκιγέρμο Ντελ Τόρο (και πιο συγκεκριμένα το Λαβύρινθο του Πάνα). Το σέτλιστ βασίστηκε κυρίως στο “Mirage” και αποτελούνταν από τα “Deluge”, “Salve”, “Urge”, “Conspiranoia”, “Mantle”, “Absent”, “Mirage” και “Laude”.
Ήταν live που το ευχαριστήθηκαν όλοι, το κοινό ήταν ένθερμο σε όλες τις μπάντες και αν πρέπει να βρούμε ένα “ψεγάδι”, αυτό θα ήταν ίσως η σχετικά μικρή διάρκεια του σετ των Gaerea (60 λεπτά). Εδώ να πούμε ότι η αίσθηση που μου άφησαν οι headliners είναι ότι πρόκειται για μπάντα που φαίνεται ότι προορίζεται να γίνει μεγάλη, από την ποιότητα της δουλειάς της, μέχρι τις live εμφανίσεις της, τον επαγγελματισμό της, το merch store της, αλλά και το vibe που βγάζουν προς τα έξω. Μελετημένη εμφάνιση, τίποτα από όσα εκτυλίσσονταν στην σκηνή δεν ήταν στην τύχη, το image, όλα. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ ακόμα καλύτερους, σε μεγαλύτερο venue, με περισσότερο κόσμο. Όσοι δεν τους είδατε και σας αρέσει το είδος, μην τους χάσετε την επόμενη φορά.
Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος
658 
