ENFORCED: “Kill Grid”

ALBUM

Είδος: Thrash metal/Crossover
Δισκογραφική: Century Media Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 12 Μαρτίου 2021

Δεν ξέρω αν και ποιος θυμάται το «χαστούκι» που φάγαμε το 2017 με το άλμπουμ των Power Trip “Nightmare Logic”. Όσοι το αγνοούν, παρακαλούνται να περάσουν απ’ το ταμείο να «εισπράξουν» τις φάπες τους και να ετοιμάζονται και για τους «τόκους» με το δεύτερο άλμπουμ των Enforced από το Richmond της Virginia («Άγιοι Τόποι»). Αν και λίγα χρόνια στη δράση (από το ’16) κατάφεραν με το ντεμπούτο τους “At the Walls” μόλις πριν ενάμιση χρόνο, να δημιουργήσουν υψηλές προσδοκίες με την, σε σημείο κατεδάφισης, ηχητική τους προσέγγιση. Μπορεί για πολλούς το πρώτο τους άλμπουμ να «πέταξε κάτω απ’ τα ραντάρ τους», να είστε σίγουροι όμως πως αυτό δε θα συμβεί και με το “Kill Grid” και αυτό αποτελεί δέσμευση.

Ο ήχος που υψώνουν μπροστά σου οι Enforced, σαν άλλος «Κολοσσός της Ρόδου», έχει το ένα «πόδι» του καλά στερεωμένο στα riffs των Slayer/ Sepultura που «ξυλοκόπησαν» κόσμο και κοσμάκη τις προηγούμενες δεκαετίες, και το άλλο στην crossover πτυχή που γίνεται πιο ορατή σε νεότερες μπάντες όπως οι Power Trip, High Command, Red Death κ.α. Το αποτέλεσμα εμφανίζεται ακόμη πιο συμπαγές, από το γεγονός πως οι Αμερικανοί ρίχνουν σαν άγκυρες στην «μεταλλική θάλασσα» τα δικά τους Enforced «κάκαλα», κάνοντας έτσι το όλο «οικοδόμημα» απλά αμετακίνητο.

Ως λάτρης του συγκεκριμένου ιδιώματος, δεν μπορώ να μην παρασυρθώ από τον «ανεμοστρόβιλο» του εναρκτήριου “The Doctrine”. Δεν μπορώ να μείνω ακούνητος ακούγοντας το ρυθμό του “UXO”. Γυρίζω πίσω στα ’00s με το “Malignace” και θυμάμαι μια άλλη μπαντάρα ονόματι Dew-Scented (δγιαδώστε) και με πιάνουν τα κλάματα (μα δε με νοιάζει που είμαι μόνος χαράματα). Στην εισαγωγή του “Kill Grid” βρίσκω τον εαυτό μου να “κάθεται” σε εκείνο το βουνό από νεκροκεφαλές στο εξώφυλλο του “Cause of Death” (το πιάσαμε έτσι;), μέχρι η γροθιά στο «δικό μας» εξώφυλλο να με επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα των Enforced.

Η Slayer-ική είσοδος του εκπληκτικού “Curtain Fire” με «οδηγεί» σε ένα ρυθμικό κομμάτι, επιτομή του “happy friendly violence” και ξαφνικά βρίσκομαι με «ξεχαρβαλωμένο» αυχένα, έχοντας τα ίδια συναισθήματα με εκείνα που έχω κάθε φορά που ακούω το “Executioner’s Tax” των ομοϊδεατών Power Trip. Άτυπη αναφορά στο “Terrible Certainty” (τι ποιων; Έλα σε παρακαλώ) το «ποδοβολητό» ντραμς-μπάσου στην έναρξη του “Hemorrhage”, και βρίσκω εαυτόν να αιμορραγώ χτυπώντας στο κομοδίνο την ώρα του headbanging. Να προσέχετε μ’ αυτά τα πράγματα παιδιά. Είναι επικίνδυνα. Φτάνοντας στην «έξοδο» του άλμπουμ, ενημερώνομαι πως έχω θεωρηθεί “Tresspasser” και πως οι «καταπατητές» εδώ πληρώνουν βγαίνοντας, με μια τελευταία δόση «ραπίσματος». Δεν πειράζει καθόλου όμως. Τέτοιου είδους «βουρδουλιές» είναι καλό να συμβαίνουν πιο συχνά.

Το “Kill Grid” αποτελεί στην ολότητά του ένα άλμπουμ διαμάντι, όχι μόνο για το thrash αλλά και για το metal του 2021 γενικότερα, απλώνοντας ένα “θανατηφόρο πλέγμα” που σε κρατάει δέσμιο και στα 41 λεπτά διάρκειάς του. Αν αναλύσεις ένα προς ένα τα στοιχεία του από την παραγωγάρα, τις εξαιρετικές συνθέσεις, την εκτελεστική μανία της μπάντας, το αντιπροσωπευτικό εξώφυλλο, μέχρι και το «τριχωτό» λογότυπό τους (άτυπος φόρος τιμής στους Exhorder), το “Kill Grid” «ζέχνει» thrash ιδρωτίλα, πράγμα που σε καμία περίπτωση δε σε αφήνει να βγεις χαμένος.

Σε ένα υποτιθέμενο βιντεοπαιχνίδι ονόματι “Thrash Combat”, και μετά την ακρόαση του άλμπουμ δις, έχω ήδη γεμίσει στο τέρμα τις «μπάρες» των δυνάμεών μου και σου κάνω fatality μέσα σε δευτερόλεπτα. Τα σέβη μου κύριοι.

Facebook: https://www.facebook.com/enforcedrva/
Instagram: https://www.instagram.com/enforcedrva/

501

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 83 Articles
Ο Νίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα το σωτήριο έτος 1980. Η πόλη των “τρελών νερών” επηρέασε κατά κάποιον τρόπο το χαρακτήρα του αλλά και τις μουσικές του προτιμήσεις, με τις οποίες ήρθε σε επαφή, στην “τρυφερή” ηλικία των 7 ετών, με τα τρία πρώτα άλμπουμ των Metallica. Από το 1990 όμως και μετά άρχισε να γίνεται πιο ενεργός ακροατής, έχοντας ακούσματα σταδιακά από όλο σχεδόν το φάσμα του σκληρού ήχου θεωρώντας εαυτόν “συλλέκτη ακουστικών εμπειριών”. Επειδή όμως η open minded αισθητική έχει και ένα όριο, ο Νίκος δεν ακούει τα πάντα (όπως ακούς να λένε πολλοί) αλλά heavy metal μόνο, με ιδιαίτερη προτίμηση στα ιδιώματα που βρίσκονται κάτω από την “ταμπέλα” του Thrash και Death “πολυχώρου”.