Η ελληνική rock σκηνή εμπλουτίζεται κάθε λίγο με ενδιαφέροντα σχήματα και σίγουρα οι Dendrites συγκαταλέγονται ανάμεσα τους. Λίγο καιρό μετά τη συμμετοχή τους στο φετινό Mammothfest, ο Δημήτρης Μαρσέλος συνομιλεί με τον Ιωάννη Βαλιάκο.
-Καλημέρα! Από όσο κατάφερα να καταλάβω με το μη επιστημονικό μου μυαλό οι δενδρίτες είναι κάτι σαν νευρικές αποφύσεις ζωτικής σημασίας για τα δέντρα. Τι σχέση όμως έχουν με μια heavy rock παρέα από τον Βόλο;
Καλημέρα και ευχαριστούμε πολύ για την επικοινωνία. Για την ακρίβεια οι δενδρίτες είναι οι νευρωνικές απολήξεις των κυττάρων και λέγονται έτσι επειδή μοιάζουν με δεντράκια. Οι δενδρίτες συλλέγουν ερεθίσματα από το περιβάλλον και τα μεταφέρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, μετατρέποντας τα σε συναισθήματα. Πάνω κάτω, αυτό κάνουν και τα μέλη μιας μπάντας, μετατρέποντας τα εξωτερικά ερεθίσματα σε μουσική. Αρχικά μας άρεσε σαν λέξη, αλλά όταν διαβάσαμε και για τη σημασία της, αποφασίσαμε να το κρατήσουμε. Γενικώς συστηνόμαστε ως Dendrites, αλλά ο κόσμος στην Ελλάδα δείχνει να αγαπάει να μας λέει δενδρίτες, όποτε το αγαπήσαμε κι εμείς.
–Όσο ακούω το πιο πρόσφατο σας “Grow” ταξιδεύω σε νότιες και όχι μόνο, πολιτείες των ΗΠΑ και έρχονται στο μυαλό μου οι Down, Corrosion of Conformity και οι Sasquatch. Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας ώθησε να παίξετε αυτό το είδος της μουσικής;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα στ’ αλήθεια. Η μουσική που παίζουμε είναι η μουσική που μας αρέσει να ακούμε σαν ακροατές. Αν και η αλήθεια είναι πως ακούμε πολλές διαφορετικές μουσικές μεταξύ μας, όποτε νομίζω ότι στον συγκεκριμένο ήχο βρίσκουμε όλοι μας κοινό σημείο επαφής, όπως επίσης και σε επιρροές από μπάντες σαν τους Alice in Chains και Soundgarden.
–Πως γνωριστήκατε και πότε αποφασίσατε πως θα γεννηθούν οι Dendrites; Έχετε κοινά μουσικά backgrounds;
Eγώ με το Θανάση γνωριζόμαστε σχεδόν από παιδιά και πέρα από φίλοι, έχουμε συνυπάρξει σε μπάντες και διάφορα μουσικά σχήματα. Κάπου στο 2012 αρχίσαμε να παίζουμε με την ιδέα να κάνουμε μια μπάντα σε αυτό τον ήχο, διότι ο Θανάσης πάντα έγραφε κάποιες τέτοιες ιδέες. Με την αναχώρηση μου για το εξωτερικό το 2013, ο Θανάσης έβαλε μπρος την ιδέα μαζί με τον Αλέκο και τον Δημήτρη, με τους οποίους επίσης γνωριζόμασταν από τοπικά μουσικά σχήματα, διότι ο Βόλος είναι μικρός. Έπειτα από κάποιες αλλαγές στη σύνθεση, με πιο πρόσφατο τον ερχομό του Αποστόλη στη θέση του Δημήτρη στα τύμπανα, οι Dendrites κατέληξαν στη σημερινή τους μορφή.
-Συγγνώμη για τα γαλλικά, αλλά ποιος είναι ο κερατάς στο εξώφυλλο; Υπάρχει κάποια αναφορά σε εκείνον σε κάποιο από τα τραγούδια;
Ο κερατούκλης είναι ιδέα του Bewild Brother, ο οποίος άκουσε τη μουσική μας και εμπνεύστηκε αυτό. Αν με ρωτάς, πιστεύω ότι υπάρχει υποσυνείδητη σύνδεση με το τραγούδι μας το «Devilshead» από τον πρώτο δίσκο, όπου το ρεφρέν κάνει χιουμορίστα για κάποιες υπεραπλουστεύσεις της οργανωμένης θρησκείας, όπου π.χ. ο Θεός νοείται ως ένας γέρος με άσπρα γενιά και ο Διάβολος σαν κόκκινο τραγί με μια τρίαινα. «If the Devil is a red goat with a trident, then God is just an old man with a beard». Ίσως ο κερατούκλης μας ακολούθησε στο GROW από τον πρώτο δίσκο, επειδή δεν είχε τελειώσει τη δουλειά. Ποιος ξέρει…
–Πόσος χρόνος χρειάστηκε από τη σύλληψη ως την ολοκλήρωση του “Grow”; Ποιοι βοήθησαν στο να φτάσετε σε ένα τόσο άρτιο αποτέλεσμα;
Νομίζω πως στο σύνολο του ο δίσκος πήρε γύρω στα 3 χρονιά συνολικά, από τη στιγμή που γράφτηκε το πρώτο τραγούδι μέχρι τη στιγμή που μπήκε η βελόνα στο πικάπ. Άλλα και αυτό δεν είναι απολυτά ακριβές διότι τραγούδια όπως το «Get the Fuck» αλλά και ιδέες υπήρχαν από τον προηγούμενο δίσκο, απλώς έμειναν απ’ έξω για λόγους χώρου και συνοχής. Στο GROW όλα τα recordings γίνανε από το Θανάση, άλλα για να ολοκληρωθεί είχαμε την τύχη να δουλέψουμε με εξαιρετικούς συνεργάτες. Η μίξη έγινε από τον Psychon Nyne (Septic Flesh) για την SoundAbuse Productions, ενώ το mastering το ανέλαβε ο Steve Lado (ex-Tardive Dyskinesia, Sacred Outcry). Το artwork έγινε εξ’ ολοκλήρου από τον Bewild Brother, ενώ τεράστια συμβολή είχε και ο Λευτέρης Φυτας και η Ikaros Records, που εμπιστευτήκαν το δίσκο και κάναμε συμπαραγωγή στο βινύλιο. Ως προς το «άρτιο αποτέλεσμα», ευχαριστούμε για τα καλά σου λογία και δεν θα πω το κλισέ ότι «αυτό θα το κρίνει ο κόσμος» διότι έχει σημασία να είμαστε πρώτα ικανοποιημένοι εμείς, ώστε να δώσουμε στον κόσμο κάτι που το πιστεύουμε πρώτα εμείς ότι αξίζει να ακουστεί. Είχαμε και έχουμε τρομερή πιστή στο GROW, και ο δίσκος συνεχίζει να αντέχει και να ακούγεται εδώ και 3 χρόνια από την κυκλοφορία του τον Ιούνιο του 2019. Είναι καλύτερη μας δουλειά, μέχρι την επομένη…
-Από που αντλείτε έμπνευση για να γράφετε μουσική και στίχους; Είναι συλλογική δουλειά ή έχετε μοιρασμένες τις αρμοδιότητες;
Δεν το έχουμε μοιράσει ποτέ, όχι. Συνήθως τη μουσική ή τουλάχιστον τις βασικές ιδέες τις ξεκινάει ο Θανάσης και τις ολοκληρώνουμε όλοι μαζί, τα παιδιά από το στούντιο κι εγώ από Αγγλία όπου μένω μόνιμα. Με τους στίχους, συνήθως τις ιδέες τις ξεκινάω εγώ και επειδή όπως είπα με το Θανάση γνωριζόμαστε 500 χρόνια, η απόσταση δεν έχει επηρεάσει ποτέ γιατί ξέρουμε ο ένας πως σκέφτεται ο άλλος και συνήθως πριν καν ολοκληρώσω την ιδέα ξέρει ακριβώς που το πάω ή που να το πάει. Επίσης στίχους γράφει και η Σοφία, η γυναικά του Θανάση, και κάποια από τα καλύτερα μας τραγούδια είναι δικά της, όπως τα Dreamhouse Pt.1 and Pt.2. Γενικώς επιδιώκουμε να δουλεύουμε σαν ομάδα στο κομμάτι της σύνθεσης, ώστε να υπάρχει χώρος και περιθώριο έκφρασης για όλους μας.
-Αρχές Ιουλίου πήρατε μέρος στο Mammoth Fest. Ένα φεστιβάλ που κάνει τα πρώτα του βήματα και μαζεύει όμορφα ονόματα του ευρύτερου χώρου; Πόσο σημαντικό είναι για εσάς τους μουσικούς να υπάρχουν τέτοιες διοργανώσεις;
Είναι τεράστια η χαρά μας που ήμασταν μέλος του φετινού Bing AI, και τεράστια η τιμή που μας έκανε ο Χρήστος ο Παπαδιαμάντης να μας καλέσει να μοιραστούμε τη σκηνή με τα θηρία. Έχετε δει το line up? Villagers of Ioannina City, 1000Mods, Green Lung, Naxatras, Sasquatch, κι αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αυτός οι μπάντες παίζουν πλέον σε παγκόσμιες σκηνές όπως Hellfest, Desertfest κλπ, και είναι τρομερή ευκαιρία για το κοινό της Βόρειας Ελλάδας (και όχι μόνο) να έχει την τύχη να δει όλες αυτές τις μπάντες με ένα μόνο εισιτήριο, κυριολεκτικά διπλά στο σπίτι τους. Οι διοργανώσεις αυτές είναι το οξυγόνο της σκηνής και πιστεύουμε ότι ο κόσμος θα δίνει βροντερό παρών ώστε το Mammothfest κάθε χρόνο να μεγαλώνει κι άλλο.
–Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια των Dendrites;
Αυτή τη στιγμη μολις τελειωσαμε τη δουλεια πανω σε ενα τεραστιο προτζεκτ με μια εταιρεια του εξωτερικου, το οποιο δεν μπορουμε να αποκαλυψουμε ακομα διοτι δεν εχει επισημως ανακοινωθει. Ειναι η πρωτη φορα που το αναφερουμε καπου, και ειμαστε απιστευτα χαρουμενοι που ειμαστε μερος αυτου του προτζεκτ. Ελπιζουμε πως συντομα θα υπαρξουν ανακοινωσεις. Επισης, εδω και αρκετους μηνες συνθετουμε καινουριο υλικο και ελπιζουμε να εχουμε ολοκληρώσει την προπαραγωγη μεσα στο 2022. Αν ολα πανε καλα, θελουμε να σας εχουμε καινουριο δισκο μεσα στο 2023.
-Ποια θεωρείς πως είναι τα albums που σε έφεραν ως εδώ ακούγοντας τα; Ποιο θα ήθελες να έχει στα credits το όνομα σου;
Νομιζω πως η λιστα θα ηταν τεραστια και μεγαλωνει καθημερινα, αλλα προσωπικα μπορω να πω με σιγουρια οτι το Dirt των Alice in Chains και το Superunknown των Soundgarden ειναι δυο απο τους δισκους που με εχουν μεγαλωσει, κυριολεκτικα, και θα ειναι παντα δυο σταθεροι πυλωνες πανω στους οποιους βασιζεται η οποια μουσικη μου παιδεια. Επειδη ομως ειμαι διαχρονικα τεραστιος φαν των Melvins, θα ηθελα να με εβλεπα στα credits απο το Stag. Τωρα τι δουλεια θα ειχε το ονομα μου εκει, ενας Θεος ξερει, αλλα θα τρελαινομουν απο τη χαρα μου.
-Αν συμμετείχατε σε μια συλλογή με σκοπό τη διάσωση του περιβάλλοντος ποιο τραγούδι θα θέλατε να διασκευάσετε;
Σαν Βολιώτες, μας άφορα άμεσα το αναμφισβήτητο ανθρώπινο δικαίωμα να αναπνέει κάνεις καθαρό αέρα. Τα τελευταία χρονιά η πόλη μας αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβάρυνσης του περιβάλλοντος από βιομηχανικές μονάδες οι οποίες βρίσκονται κυριολεκτικά μόλις μερικά χιλιόμετρα από την πόλη. Δεν θα χρησιμοποιήσουμε τη συνέντευξη για ντελάλη, οποίος θέλει μπορεί πολύ εύκολα να ενημερωθεί από το διαδίκτυο για τους λόγους και την έκταση τους προβλήματος. Νομίζω πως για εμάς μια ταιριαστή διασκευή θα ήταν το Breathe από Pink Floyd, το οποίο με χαρά θα προσφέραμε σε μια πιθανή συλλογή, αν ψήνεται κάποιος να την ξεκινήσει.
-Για επίλογο θα ήθελα να μας προσφέρετε λίγους από τους στίχους σας σαν κάλεσμα στα επερχόμενα live σας.
Θα σας απαγγέλλουμε ποίηση από την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Πευκοβελόνες”, χαχα! Νομίζω πως οι στίχοι του “Killer Smile of a Marionette” μπορούν να μιλήσουν στην ψυχή του καθενός από εμάς που ανεβαίνει στη σκηνή και εκτίθεται μπροστά σε κόσμο, περιγράφοντας την αγωνιά να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο και να νιώσει αυτό που κάνουμε. Τα υπόλοιπα επί σκηνής:
“Hey, hey, I got something to say
But my lips won’t move, they are made out of clay
I’m alive on stage, my performance rocks
But in the night I sleep alone in a box
I’m a lifeless toy that deserves a chance
To entertain you with my silly dance
And my body hangs on a set of strings
Because I ‘m too afraid to spread my wings
Don’t you push me away
Cuz if that’s what you want, then that’s what you ‘ll get
The killer smile of a marionette.”
510 
