Χαρισματικός και συνάμα πολυπράγμονας ο Νίκος Δρίβας (Das Noir, Distorted Image, Soho 6, Starblind, The Moon In June), μέσα από το νέο του δισκογραφικό πόνημα με τους Das Noir (review), το προσωπικό του πρότζεκτ, μας καταθέτει τα προσωπικά του βιώματα, τις απώτερες σκέψεις του, καθώς και τις μελλοντικές του κινήσεις. Η συζήτηση που ακολούθησε έγινε εφ’ όλης της ύλης, με έναν καλλιτέχνη ο οποίος γνωρίζει πάρα πολύ καλά τον χώρο της Ελληνικής «σκοτεινής» σκηνής, αποτελώντας ενεργό και αναπόσπαστο κομμάτι της. Ας διαβάσουμε όμως καλύτερα τι απάντησε και ο ίδιος στην συνέντευξη που έδωσε στο Rockway.gr.
Καλησπέρα, Νίκο. Νέα, επίσημη δισκογραφική κυκλοφορία από τους Das Noir, το προσωπικό σου project. Πες μας λίγα πράγματα για το πως ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με την μουσική και τους Das Noir;
Σχημάτισα το πρώτο μου συγκρότημα, τους Distorted Image, το 1988 κάνοντας πρόβες στο στούντιο του πανκ συγκροτήματος Stress. Παίζαμε darkwave / gothic και είχαμε μόνο μία κυκλοφορία, το 7″ single “Prayers Of Another Year” to1992. Μετά από πολλά χρόνια υπήρξα μέλος των πιο indie alternative συγκροτημάτων Starblind και Soho 6. Το 2014, πάλι μετά από μεγάλη παύση στα μουσικά, θα σχηματίσω μαζί με τη Μαρίλυ Κιτσιώνα το ethereal wave σχήμα The Moon In June. Παράλληλα τo 2019 θα δημιουργήσω τo solo project Das Noir.
Πώς σε επηρέασε η πανδημία και τί επιπτώσεις είχε στο “Music While Drowning”;
Όλα τα τραγούδια του “Music While Drowning” γράφτηκαν την εποχή της πανδημίας. Οπότε σίγουρα επηρεάστηκαν από αυτήν. Βέβαια δεν είχα την πανδημία στο μυαλό μου όταν έφτιαχνα τα τραγούδια αυτά. Το σίγουρο είναι ότι μιας και περνούσα περισσότερες ώρες στο σπίτι, είχα βρει δημιουργική διέξοδο μέσα από την παραγωγή του νέου δίσκου.
Τα κυρίαρχα συναισθήματα του δίσκου περιστρέφονται γύρω από την αποξένωση και την μοναξιά. Ήταν επιδίωξή σου να ασχοληθείς με τόσο ιδιαίτερες ανθρώπινες εκφράσεις;
Δεν θα έλεγα ότι το επιδίωξα συνειδητά, απλά γενικά όταν γράφω στίχους συνηθίζω να εκφράζω συναισθήματα συνδεδεμένα με κάποιο συμβάν ή περιβάλλον. Για τον δίσκο αυτόν χρησιμοποίησα και ορισμένα αποσπάσματα από ποιήματα από την εποχή του εξπρεσιονισμού, που ταίριαξαν απόλυτα με τους δικούς μου στίχους και με αυτό που είχα κατά νου για το άλμπουμ.
Ένα minimal εξώφυλλο κοσμεί το album. Το φόντο μαύρο με μικρές λευκές λεπτομέρειες. Ποιοι οι βαθύτεροι συμβολισμοί και σκέψεις που σε ωθήσαν σε αυτήν την επιλογή;
Η ιδέα του εξωφύλλου ξεπήδησε από τον τίτλο του δίσκου. Επομένως ήθελα να σχετίζεται με το υδάτινο στοιχείο και φυσικά να είναι αρκετά «σκοτεινό». Η ιδέα είναι απλή και γι’ αυτό εστίασα εκτός από την εικόνα και στη γραμματοσειρά του τίτλου. Γενικά μέχρι στιγμής διατηρώ ένα concept στο οπτικό μέρος του σχήματος, στο οποίο επικρατεί το μαυρόασπρο.
“We Are The Lost”. Ένα κομμάτι το οποίο έχω προσωπικά ξεχωρίσει και αγαπήσει. Είναι όντως έτσι τα πράγματα για εσένα, υπάρχει κάποιο background, πίσω από αυτό το τραγούδι;
Το κομμάτι αυτό ξεκίνησε από την μπασογραμμή. Από εκεί χτίστηκε σιγά σιγά και καθώς ολοκληρωνόταν αντιλήφθηκα ότι είχε μια δυναμική. Είχε όλα τα στοιχεία ενός κλασικού goth κομματιού και γι’ αυτό ήθελα να γράψω κάτι που να υμνεί τη σκηνή αυτή. Αυτό με ώθησε να γράψω στίχους όπως “Our hearts beat to a desolate note…” ή “We rise we shine, under the moon…” εκφράζοντας τη ρομαντική οπτική του dark αλλά και με το “We are the lost, we are the few, We fight for the love in this bitter gloom…” ήθελα να δώσω ένα στίγμα για την underground στάση που έχουμε εμείς οι λίγοι της σκηνής αυτής, μέσα στο γενικότερο mainstream.
Εκτιμώ, μετά τις συνεχείς ακροάσεις του “Music While Drowning”, ότι πλέον έχεις βρει την ισορροπία στα samples (έχουν ελαττωθεί κατά πολύ σε σχέση με το παρελθόν) και τα δικά σου φωνητικά, τα οποία είναι δουλεμένα και αρμόζουν εξαιρετικά στο ύφος του δίσκου, Ήταν εσκεμμένη η κίνηση αυτή;
Ναι ήταν εσκεμμένη. Στις πρώτες δύο δουλειές είχα βασιστεί πολύ στη χρήση samples, τόσο στη μουσική όσο και στα φωνητικά. Αυτό άλλωστε ήταν και το αρχικό concept. Αυτή όμως τη φορά έβαλα στόχο να βασιστώ στις δικές μου δυνάμεις και να τα κάνω όλα εγώ. Στον δίσκο αυτό χρησιμοποίησα μόνο σε τρία κομμάτια φωνητικά samples, ως συμπληρωματικά στα δικά μου. Όσον αφορά τα δικά μου φωνητικά, προσπάθησα να τα ταιριάξω στα τραγούδια με το κατάλληλο ύφος, χρησιμοποιώντας ένας στυλ περισσότερο spoken word, μιας και δεν θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδιστή.
Νιώθεις ότι με το “Music While Drowning” έχεις πετύχει το αποτέλεσμα που οραματιζόσουν, σε επίπεδο συνθετικό και παραγωγής;
Ναι, το πιστεύω. Συνθετικά έβγαλα αυτό που ήθελα να εκφράσω αλλά και στον τομέα της παραγωγής είμαι πολύ ευχαριστημένος, καθώς όλα τα έκανα μόνος μου στο σπίτι. Σίγουρα αν είχα επεξεργαστεί τα κομμάτια σε επαγγελματικό στούντιο, αυτά θα είχαν αναδειχθεί αλλιώς, αλλά με τον τρόπο που το έκανα τελικά, πέτυχα την ατμόσφαιρα που ήθελα και έχουν την DIY και αυθόρμητη αισθητική που επιδίωκα. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Σάκη Αξιώτη που έκανε το mastering και ανέβασε τα κομμάτια σε ηχητικό επίπεδο.
Εξαιρετική η προσέγγιση των videoclip στα τραγούδια που επιχείρησες. Με ποιους συνεργάστηκες και είσαι ευχαριστημένος με το συνολικό αποτέλεσμα;
Όπως και με την παραγωγή της μουσικής, έτσι και τα βίντεο τα φτιάχνω όλα τελείως μόνος μου. Ίσως αυτό να είναι περιοριστικό, αλλά έχω μάθει να δουλεύω μόνος και να φτάνω σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα με τα λίγα μέσα που διαθέτω. Είναι καθαρά θέμα αισθητικής πιστεύω.
Γνωρίζω ότι οι Das Noir είναι το μουσικό «παιδί» σου. Πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ακουστεί και συναυλιακά; Είναι κάτι που σε ενδιαφέρει;
Στην παρούσα φάση δεν το σκέφτομαι καθόλου. Για να παρουσιάσω τη δουλειά μου ζωντανά θα χρειαστεί να στήσω συγκρότημα, πράγμα που δεν έχω σκοπό. Είναι και η φύση των τραγουδιών τέτοια που θα απαιτούσε και άλλα μέλη, αφού δεν πρόκειται για ηλεκτρονική μουσική ώστε να είναι δυνατόν να εμφανίζομαι μόνος στη σκηνή. Προς το παρόν μου αρκεί να γράφω τραγούδια και να πειραματίζομαι με samples.
Θα ήθελα να μου πεις, μέσα στην διάρκεια του lockdown ποια album ξεχώρισες και εάν κάποια από αυτά ίσως σε επηρέασαν στην δημιουργία του “Music While Drowning”;
Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια του lockdown άκουσα πολλή μουσική. Μάλιστα βρήκα την ευκαιρία να ξεσκονίσω τη δισκοθήκη μου. Έβαλα σκοπό και άκουσα ολόκληρες δισκογραφίες αγαπημένων συγκροτημάτων, όπως Joy Division / New Order, The Cure, Nick Cave και Kraftwerk, και μάλιστα διαβάζοντας τα αντίστοιχα μουσικά βιβλία. Από όλα αυτά φίλτραρα αρκετά στοιχεία για το “Music While Drowning”.
“Music While Drowning”; Ποια πιστεύεις θα ήταν η κατάλληλη μουσική (σαν soundtrack) για τους “πνιγμένους”;
Ο τίτλος “Music While Drowning” είναι δανεισμένος από το ομότιτλο ποίημα του Αυστριακού Egon Schiele (1890-1918). Αμέσως μόλις το διάβασα, μου δημιουργήθηκαν δυνατές εικόνες από την άκρως ζωντανή αναπαράσταση της αγωνίας ενός ανθρώπου που βιώνει τον πνιγμό. Χρησιμοποίησα το ποίημα, αντί δικών μου στίχων, για το κομμάτι “Drowning”, που ήταν μουσικά το πιο υποτονικό και επιβλητικό κομμάτι μου και ταίριαξε απόλυτα.
Νίκο, είσαι ιδιαίτερα πολυπράγμων και αποτελείς ένα από τα πιο ενεργά μέλη της Ελληνικής μουσικής σκηνής (όχι μόνο) τα τελευταία χρόνια. Θέλω να μου πεις την άποψή σου για το μέλλον της εγχώριας «σκοτεινής» σκηνής;
Πιστεύω ότι στη χώρα μας έχουμε πολύ καλή και «υγιή» dark σκηνή. Το ότι υπάρχει τα τελευταία 40 χρόνια είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη. Στην Ελλάδα βρίσκουμε πολλά συγκροτήματα, από όλα τα είδη: darkwave, gothic rock, minimal synth, post-punk, neofolk, EBM και industrial. Υπάρχουν αρκετά μόνιμα μαγαζιά που παίζουν αποκλειστικά dark μουσικές και έχουν μια διαχρονικότητα. Όλα αυτά τα έχω καταγράψει στα δύο βιβλία μου “Release the Bats…” και “Return of the Bats…”, για την Ιστορία της Ελληνικής «Σκοτεινής» Εναλλακτικής Σκηνής. Και έπεται σύντομα και τρίτο! Όσο για το μέλλον, νομίζω ότι η σκηνή αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει. Οι οπαδοί της παραμένουν πιστοί, γι’ αυτό άλλωστε παρατηρείται και μεγάλη ηλικιακή γκάμα. Βλέπουμε να γίνονται πολλά events με μεγάλη προσέλευση και σχετικές συναυλίες με πολυπληθή κόσμο. Το βλέπω και ως DJ όταν παίζω στο Death Disco, με τi χαρά έρχεται και χορεύει ο κόσμος και τί ικανοποίηση νιώθουν για το ότι υπάρχουν στέκια όπου μπορούν να εκφραστούν και να διασκεδάσουν με ομοϊδεάτες.
Ποια τα άμεσα σχέδια για τον Das Noir; Τί να περιμένουμε από πλευράς σου για τα διάφορα project που συντηρείς;
Επόμενα σχέδια για τον Das Noir είναι απλά να γράψω νέα τραγούδια. Ανάλογα με την ποσότητα και την κατεύθυνση που θα έχουν, θα φανεί και το πώς αυτά θα κυκλοφορήσουν. Δηλαδή σε μορφή κάποιου single ή νέου άλμπουμ. Με τους The Moon In June υπάρχουν αρκετά τραγούδια που δουλεύονται, τα οποία όταν ολοκληρωθούν θα θέλαμε να κυκλοφορήσουμε ως μια ολοκληρωμένη δουλειά. Μέχρι στιγμής έχουμε κυκλοφορήσει ένα split single βινυλίου μαζί με τους Θεσσαλονικείς Remain In Light, που περιείχε το κομμάτι “Grey Skies April Skies” και έχουμε ακόμα συμμετάσχει σε αρκετές συλλογές.
Εκ μέρους του Rockway.Gr και από εμένα, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την συνέντευξη που μας παραχώρησες, «καλοτάξιδο» το “Music While Drowning” και καλή επιτυχία σε όλες τις δραστηριότητές σου. Το κλείσιμο σου ανήκει αποκλειστικά.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον για τη δουλειά μου. Από πλευράς μου θέλω να σας συγχαρώ για τη δουλειά που κάνετε στο Rockway. Ως αρθογράφος ο ίδιος, ξέρω πως το κάνετε με μεράκι και πολλή αγάπη. Θεωρώ σημαντικό για τη σκηνή να υπάρχει υποστήριξη, με κάθε δυνατό τρόπο. Από το να πηγαίνουμε στα κλαμπ και τις συναυλίες και να αγοράζουμε τους δίσκους των εγχώριων σχημάτων μέχρι να στηρίζουμε παρακολουθώντας τις διάφορες αξιόλογες ραδιοφωνικές εκπομπές ή ακόμα και να συμμετέχουμε σε σχετικές ομάδες στα social media. Keep the faith.
Facebook: https://www.facebook.com/DasNoir
444 
