Είδος: Progressive metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητο
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Απριλίου 2020
Ένα επίμονο, δυστοπικό ριφ σαν μια βίδα που γυρίζει επαναληπτικά στο μυαλό μεταφέρει μια παραβολική αναφορά της “Φάρμας των ζώων” του George Orwell. Ο Khan μοιάζει να έχει μπει στο ρόλο ενός κήρυκα στον άμβωνα, ο προτρεπτικός λόγος του με επιτακτικές κουβέντες παρεκκλίνει σε θεατρικές μελωδίες και κορυφώνεται με μια αποφασιστική και τετελεσμένη οργή. Το εκκεντρικό σόλο του Ostby που μοιάζει να εμπιστεύεται μια ενστικτώδη δράση για να γδάρει την ράχη του τραγουδιού, αφήνει κι αυτό τον υπαινιγμό του για τους Conception του 2020.
Οι Νορβηγοί είναι για τα καλά πίσω λοιπόν, με το πέμπτο άλμπουμ τους. Λίγο πριν τη δύση του 2018 φρόντισαν να απλώσουν γέφυρες με τις μνήμες μας και επιβεβαίωσαν τις προθέσεις τους με το EP “My Dark Symphony”. Με σίγουρα βήματα οι Conception συνέχισαν να συνδέονται με τα καλώδια της ολικής επαναφοράς με τις ζωντανές εμφανίσεις που ακολούθησαν. Σήμερα πια, μετράμε 23 χρόνια από την κυκλοφορία του “Flow”.
Οι Tore Ostby, Roy Khan, Ingar Amlien και Arve Heimdal άφησαν το μήνυμα στα περίπου 27 λεπτά του EP. Όποιος αναμένει νοσταλγικές επιστροφές και tribute διαθέσεις μπορεί να συνεχίσει προσποιούμενος πως δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Οι Νορβηγοί γύρισαν γιατί το ήθελαν πραγματικά και όταν ήρθε αυτή η στιγμή και δεν θα χαϊδέψουν αυτιά. Είναι διαφορετικοί άνθρωποι και διαφορετικοί μουσικοί. Αν κάτι απουσιάζει σήμερα από τον ορίζοντα είναι η οποιαδήποτε πρόθεση και επιτήδευση. Στην πραγματικότητα είναι ξεκάθαρο πως δεν θα κάνουν τίποτα παραπάνω από αυτό που νιώθουν.
Η διάρκεια του “State Of Deception” είναι 39 λεπτά. Υπολόγισε σε αυτά την εισαγωγή του “In:Deception” και την έξοδο του remastered “Feather Moves” που έχει γραφτεί την εποχή του EP και υπήρχε στο single, μαζί με το “Re:Conception” και το “Grand Again”. Είναι βέβαιο πως απολαμβάνοντας την απελευθέρωση από κάθε σκοπιμότητα, βγάζουν ακριβώς τη μουσική που θέλουν και όση νιώθουν πως αυτοί θέλουν.
Άλλη μια ευδιάκριτη διαφορά είναι η προσέγγιση στη συνθετική λογική τους. Πέρα από μεγαλόσχημους υπολογισμούς και τακτικές των πολλών στολιδιών ακούγονται να σημαδεύουν σε μια αμεσότητα, στην αξία και την καρδιά της ουσίας, με οδηγό το ένστικτο. Βέβαια, αυτός ο συνολικός ενστικτώδης οδηγός των τεσσάρων μουσικών είναι τόσο αυτόματα επιλεκτικός που τους δίνει την πολυτέλεια να έχουν, ακόμα και έτσι, σπουδαία αποτελέσματα. Σε σύντομες διάρκειες τραγουδιών, ακούς μια συμπαγή , απέριττη ομάδα μουσικών που βρίσκει τον δρόμο της. Από το πρώτο δείγμα του όμορφου mid tempo single “Waywardly Broken” απολαμβάνεις αυτή την απλή, λειτουργική σύμπλευση που τους δίνει την ώθηση και την άνεση να προωθηθούν ξανά σε κάτι άλλο. Είναι βέβαια δεδομένο πως πρέπει να δώσεις χρόνο, και δεν θα χάσεις.
Ακόμα και στα περίτεχνα επιμέρους ρυθμικά του “No Rewind” αναδύεται αυτή η λογική της περιεκτικής τους έκφρασης. Ο Khan καταφεύγει γρήγορα με πυρήνα το θέμα των τραγουδιών σε ερμηνείες που οδηγούνται από την έμφυτη θεατρικότητά του και ακούγεται τόσο φυσικός. Είναι από τους ελάχιστους που μπορεί να ντύσει με τέτοιον τρόπο φωνητικά ένα τραγούδι σαν το “She Dragoon” και να έχει πετύχει στην καρδιά του. Όσο για τις πιο μελωδικές σελίδες του άλμπουμ, όπου του δίνεται το κενό να απλώσει το χρώμα του, τα αποτελέσματα είναι από πριν γνωστά. Στο υποβλητικό ντουέτο με την Elise Ryd των Amaranthe πέφτει εμφανώς μια ευγενική σκιά της περιόδου του με τους Kamelot, ενώ στο θεατρικό “Anybody Out There” πλοηγεί αριστοκρατικά την απλότητα του τραγουδιού.
Το συμπαγές “By The Blues” είναι ίσως αυτό που θα μπορούσε να επικοινωνήσει ευκολότερα με ένα μέρος του παρελθόντος για τους ακροατές που περιμένουν κάτι τέτοιο, και αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα της έμπειρης δουλειά του Ostby στα ρυθμικά, που εναρμονίζεται ιδανικά με τα φωνητικά του Khan. Το “Feather Moves” σφραγίζει άξια το πέμπτο άλμπουμ, με τον αέρα ενός μεγάλου, κλασικού Conception τραγουδιού που ξέρει να φυλακίζει τα συναισθήματά σου στην επανάληψη.
Οι Conception έχουν σήμερα τις δικές τους αυστηρές εσωτερικές ενδείξεις. Αν αναλογιστεί κανείς ιδιαίτερα την περιπέτεια του Khan, μοιάζουν με τον αθλητή που επιστρέφει με επιφυλάξεις και αναθεωρήσεις μετά από έναν μακροχρόνιο τραυματισμό. Αυτός θέτει τους κανόνες και τα όρια στον εαυτό του. Μέσα στην ιδιόμορφη δίνη αυτής της επιστροφής, κρατούν τα πιο ισχυρά χρώματά τους και πετυχαίνουν ξανά να μας μεταφέρουν κάπου αλλού. Δεν μπορώ να σκεφτώ εύκολα πολλούς που θα τα κατάφερναν καλύτερα.
Official website
Facebook
Music services
Instagram
Twitter
962 
