Articles by Αλέξης Δρυμιώτης

Η πρώτη μου επαφή με τους Evil Spirit, που αποτελούνται από 2 λατινοαμερικάνους και ένα Γερμανό και έχουν βάση το Βερολίνο, ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. […]

Οι Disemballerina ξεκαθαρίζουν τις προθέσεις τους από την αρχή, σου λένε στα ίσα ότι το άλμπουμ έχει να κάνει με τον θάνατο, το εξώφυλλο και artwork είναι έγχρωμες φωτοτυπίες νεκρών πουλιών που έβγαζε κρυφά ο βιολίστας/αρπιστής κ.α. του γκρουπ Myles Donovan κρυφά σε αλυσίδα φωτοτυπάδικων στο Portland OR όπου είναι και η βάση τους, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο δίσκος ξεκινάει με τον ηχογραφημένο επιθανάτιο ρόγχο μιας στενής φίλου του προαναφερθέντα Donovan. […]

Κάτι βάζουνε στο νερό του Σικάγο, δεν εξηγείται αλλιώς η δημιουργική έξαρση της συμμορίας Indian, Lord Mantis, του περί ου ο λόγος Avichi, για να μην αναφέρουμε και τον μέγιστο Al Bundy. […]

Οι Lord Mantis δεν πρέπει να ήταν ποτέ τα παιδιά που οι γονείς συστήνουν περήφανοι στους γείτονες, πιο πιθανό να ήταν τα παιδιά που κρύβεις στο υπόγειο και τους βάζεις φαί από τη θυρίδα στη πόρτα. […]

MORBOSO METAL IS BACK, CABRONES! […]

Οι Γερμανοί Downfall Of Gaia ανήκουν σε μια νέα (σχετικά πάντα) και ιδιαίτερα συμπαθή σε μένα φουρνιά συγκροτημάτων, μαζί με συνοδοιπόρους όπως οι Lantlos και Deafheaven, που κατέληξαν στον black metal προορισμό τους όχι μέσω της παραδοσιακής διόδου αλλά μέσα από Post-metal /shoegaze /screamο /crust hardcore μονοπάτια, πνέοντας έτσι μια φρέσκια αισθητική πνοή στο μαυρομεταλλικό μουσικό χωνευτήρι, και ταυτόχρονα ανοίγοντας τα αυτιά διαφόρων hip και cool τυπάδων με στενά χαμηλοκάβαλα τζιν και πλαϊνές χωρίστρες που μέχρι τώρα σνομπάρανε το black metal γιατί ντρεπόντουσαν να ακούσουν μπάντες με corpsepaint και πεντάλφες. […]

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή, η σχέση μου με τον κύριο Thomas Giles και την κυρίως του μπάντα, Between the Buried and Me, καθώς και με άλλες συναφείς μπάντες όπως The Contortionist και Protest the Hero είναι όπως η σχέση μου με το ποδόσφαιρο. […]

Οι Bog Oak από το Sacramento των ΗΠΑ μπορεί να είναι φρεσκότατοι και αυτό το EP να είναι η πρώτη τους κυκλοφορία, το όνομα τους όμως τον τελευταίο χρόνο είναι στα χείλια (και πληκτρολόγια) όλων στις διάφορες doom συνάξεις και fora (ε, ε!), οπότε όταν είδα το “A Treatise on Resurrection and the Afterlife” στο inbox μου δεν με χάλασε καθόλου. Merci beaucoup κύριε αρχισυντάκτα. […]

Οι Ιταλοί Epitaph, πιο γραφικοί και από τον Κωφίδη (με την καλή έννοια), αποφάσισαν μετά από 27 (!) χρόνια ύπαρξης και 3 demo να βγάλουν επιτέλους το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, και μπορώ να πω ότι τους συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. […]

Το λατινοαμερικάνικο metal είναι σαν τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες… προβλέψιμο,αξιόπιστο και για τους οπαδούς του απόλυτα εθιστικό. […]