Είδος: Pop metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 2 Οκτωβρίου 2020
Πως περνάει ο άτιμος ο χρόνος! Μόλις το 2011 οι Amaranthe κυκλοφορούσαν το πρώτο τους ομότιτλο δίσκο και μετά από 9 χρόνια φτάσανε ήδη στο έκτο τους album υπό τον τίτλο “Manifest”. Ένα cd που φιλοδοξεί να γίνει το μανιφέστο της μπάντας και να επιβεβαιώσει την ηγεμονία τους στο συγκεκριμένο ιδίωμα, που για κάποιους απλά δεν υφίσταται στο σκληρό ήχο αλλά για άλλους αποτελεί μια ένοχη απόλαυση.
Το “Manifest” σαν συνολικό πακέτο είναι αρκετά χορταστικό αφού περιέχει στην απλή έκδοση 12 νέα κομάτια και διαρκεί κοντά στα 45 λεπτά. Στο album υπάρχουν αρκετές guest συμμετοχές όπως της Noora Louhimo( Battle Beast) στο “Strong” , των Perttu Kivilaakso (Apocalyptica) και Elias Holmlid (Dragonland) στο “Crystalline”, της Heidi Shepherd (Butcher Babies) στο τραγούδι “BOOM!” και του Jeff Loomis ( Nevermore, Arch Enemy) στο “Do or Die”. Επίσης στην special έκδοση υπάρχει μια διασκευή στους Sabaton (“82nd All the Way”), μια έκδοση του “Do or Die με την Angela Grossow (ex-Arch Enemy και νυν manager τους) αλλά και manager των Amaranthe, Spiritual Beggars και άλλων. Ακόμα περιλαμβάνει μια ακουστική εκτελέση του “Adrenaline” και μια ορχηστρική της μπαλάντας “Crystalline”.
Πίσω από τις κονσόλες βρίσκεται και πάλι ο πολυπράγμων Jacob Hansen, με τον ήχο του δίσκου να είναι εντυπωσιακός. Οι Σουηδοί συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το πετυχημένο “Helix” (2018). Δηλαδή μικρά σε διάρκεια τραγούδια με εύπεπτα πλήκτρα, ποπ μελωδιές με Metalcore ξεσπάσματα, growl σε συνδυασμό με γυναικεία φωνητικά και πιασάρικα ρεφραίν. Το συγκρότημα έχει τρεις τραγουδιστές τους Henrik Englund Wilhelmsson, Nils Molin και Elize Ryd, στοιχείο που προσθέτει πλουραρισμό στις συνθέσεις. Φυσικά την παράσταση κλέβει η Elize με την εξαιρετική φωνή της, αλλά πιο πολύ μου άρεσαν τα growls του Henrik Englund Wilhelmsson.
Αυτό που πάντως πρέπει να παραδεχτεί κάποιος στους Amaranthe είναι η ικανότητα τους να γράφουν τραγούδια που είναι τέρμα κολλητικά και συνδυάζουν ετερόκλητα πράγματα. Βέβαια για τα γούστα μου παρα είναι pop και εκεί που κάποια μελωδία μου άρεσε, ξενέρωνα με την όλη αισθητική των κομματιών που άνετα θα μπορούσαν να παίζουν background σε κάποιο mall. Επίσης όλα τα τραγούδια είναι αρκετά δουλεμένα και εκτελεστικά η μπάντα βρίσκεται με κλειστά μάτια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Amaranthe δεν είναι γι α όλους, όπως και ότι δεν έφτασαν τυχαία να είναι από τα πιο ζεστά ονόματα, άκρως επαγγελματίες με την καλή έννοια. Το “Manifest” αναμφίβολα αναδεικνύει τους Σουηδούς στο κορυφαίο όνομα στον ήχο που πρεσβεύουν και είμαι σίγουρος ότι οι fan τους θα τον λατρέψουν, Τώρα αν αυτός ο δίσκος έχει σχέση με το metal αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Facebook: https://www.facebook.com/AmarantheBand
458 
