Σχετικά πρόσφατα ο Mark Zonder είχε δηλώσει πως η περσινή περιοδεία των Warlord αποτέλεσε το highlight της καριέρας του.
Οι ίδιοι οι φίλοι των Warlord βιώσαμε κάθε στιγμή των εμφανίσεων τους στην χώρα μας με πάθος και υποδεχθήκαμε τα νέα για την φετινή τους επιστροφή με χαρά. Η προσθήκη του Νικόλα Λεπτού (Arrayan Path) στην σύνθεσή τους ως νέο τους τραγουδιστής ήταν κάτι που μόνο θετικά σχόλια απέσπασε. Οι Warlord είχαν να αναμετρηθούν μόνο με 2 αντιπάλους, τον ίδιο τους τον εαυτό με την περσινή τους καταπληκτική εμφάνιση και την αφόρητη ζέστη στο κλειστό club. Το μόνο που απέμενε ήταν να τους δούμε επί το έργον. Όπως κι έγινε.
Κυριακή λίγο μετά τις 8 φτάνω στον χώρο έξω από το Stage 1 στο μοναστηράκι για να συναντήσω μια αρκετά μεγάλη ουρά από κόσμο να περιμένει υπομονετικά στο στενό όπου η άπνοια έκανε ακόμη πιο δύσκολη την αναμονή. Γνωστά πρόσωπα από το Fan Club της μπάντας είχαν προσέλθει ώρες πριν για να έχουν την δυνατότητα να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση μπροστά στην μπάρα. Αφοσιωμένοι οπαδοί, κάτι που δεν βλέπεις συχνά στις μέρες μας.
Μέσα στο Stage 1 πλέον, η κατάσταση χειροτέρευε όσο συνεχιζόταν η προσέλευση του κόσμου. Η Σάουνα 1, όπως θα ταίριαζε περισσότερο να αναφέρομαι στον χώρο, δεν άργησε να εμπλουτιστεί με κάπνα από τα τσιγάρα, κλανιές και μυρωδιές από ρεψίματα μπύρας και μασχαλίλα που σε συνδυασμό με την θερμοκρασία έκανε την κατάσταση αφόρητη, ειδικά κατά την εμφάνιση των headliners. Λυπάμαι πραγματικά για το επίπεδο όσων δεν αντιλαμβάνονται τα στοιχειώδη και δεν δείχνουν τον ελάχιστο σεβασμό σε όσους παρευρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί τους.
Όταν ο κούκος στο ρολόι της γιαγιάς μου στην Αιδηψό τραγουδούσε πως η ώρα είναι 9 ακριβώς, στην Αθήνα έβγαιναν στην σκηνή οι Battleroar. Δεν γνωρίζω τι είχαν στις αποσκευές τους, πάντως δισκογραφικά μόλις κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά με τίτλο “Blood Of Legends” με τον Gerrit Mutz στα φωνητικά. Άδειος και αδύναμος ήχος που δεν τον θεωρώ αντιπροσωπευτικό τους ήταν το πρώτο που παρατήρησα. Καλή επιλογή κομματιών, μέτρια απόδοση με κάποια λαθάκια, επικοινωνιακά εύστοχος ο Mutz, η διαφορά στα σημεία κερδήθηκε από το βιολί του Αλέξη Παπαδιαμαντή. Ελπίζω να τους ξαναπετύχω σε κάποια εμφάνιση που θα είναι πιο δεμένοι (και με καλύτερο ήχο), επειδή το δισκάκι τους με είχε προκαταβάλει με περισσότερες ίσως προσμονές από αυτό που εισέπραξα. Ο κόσμος που ήταν από ώρες πριν ζεστός τους εκτίμησε, τραγούδησε μαζί τους και τους καταχειροκρότησε, τόσο τους Battleroar, όσο και τους καλεσμένους τους, Γιάννη Παπανικολάου και ο Γιώργο Εικοσιπεντάκη (αντίστοιχα, αρχικός και νυν τραγουδιστής των Innerwish του γιατρού- ένας είναι ο γιατρός), αλλά και την Χριστιάνα (Elysion).
Είχε έρθει η ώρα για τους Warlord οι οποίοι, εκτός του Λεπτού, είχαν ως “νέο” μέλος και τον Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) στο μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά όπου έκανε και την ειδοποιό διαφορά μια και ο Philip Bynoe (Steve Vai, Ring Of Fire, Slavior, κλπ) δεν ξεπερνιέται εύκολα. Στο ξεκίνημα πρέπει να έφαγαν μεγάλη μούτζα αφού κόλλησε το cd με το προ ηχογραφημένο μέρος/ εισαγωγή “Beginning” του “Lucifer’s Hammer”, αλλά και το μικρόφωνο του Λεπτού ήταν κλειστό (ή το είχε κλειστό ο ηχολήπτης στην κονσόλα). Ήταν να μην ανοίξει όμως το ρημάδι. Σκηνική παρουσία, φωνάρα, πάθος και ο Τσάμης να δικαιώνεται για την δήλωσή του πως βρήκαν τον Damien King που τους άρμοζε.
Έξυπνο setlist με μοιρασμένα τα κομμάτια από τα άλμπουμ τους, κάτι που το είχαμε παρατηρήσει στην προηγούμενη περιοδεία στην οποία το πρώτο μέρος με τα παλαιότερα κομμάτια ήταν πιο δυνατό και μετά την μέση με τα πιο πρόσφατα ο κόσμος έπεφτε. O ήχος ειδικά προς το τέλος από την μετριότητα έπεσε στους μικροφωνισμούς και στα μπαζαρίσματα, ενώ και το φωτιστικό σόου μειονεκτούσε του περσινού. Μουσικά όμως μπορώ να πω πως δεν ακούστηκε κανένα παράπονο. Ο Τσάμης μοίραζε πόνο επί σκηνής με το λυρικό του παίξιμο, έδειχνε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και καλύτερη διάθεση. Ο Paolo Viani απολαυστικός, ο αφανής ήρωας θεωρώ, αλάνθαστος, άνετος και καταϊδρωμένος όπως όλοι μας. Άγγελος Βαφειάδης στα πλήκτρα σταθερή αξία, ενώ ο Gary, όπως έγραψα και πιο πάνω, έκανε την μεγάλη διαφορά με τα δεύτερα φωνητικά του. Ήταν πραγματική απόλαυση να τον ακούς μαζί με τον Νικόλα, ενώ και στο μπάσο υπήρξε αλάνθαστος και υπερκινητικός στην σκηνή. Ο Zonder τα έσπασε για ακόμη μια φορά γεμίζοντας τις μελωδίες των Warlord με τα τύμπανα του.
Μοναδικό θέαμα να παρακολουθείς Zonder-Tsamis περιστοιχισμένους από όλους αυτούς τους ταλαντούχους μουσικούς. To κοινό τους καταχειροκρότησε ενώ σε διάφορα σημεία του live φώναζαν τα ονόματα των 2, αλλά και του Λεπτού ο οποίος χωρίς αμφιβολία κέρδισε τους Warlordians. Και όχι άδικα. Όπως ήταν αναμενόμενο ο χαμός έγινε και στα 17 τραγούδια που ακούσαμε, αλλά κυρίως στα “Black Mass”, “Aliens”, “Child Of The Damned” και “Deliver Us” χάθηκε η μπάλα.
Οι Warlord 2014 κατάφεραν το ακατόρθωτο, να κάνουν καλύτερη εμφάνιση από την περσινή τους που έγραψε ιστορία. Παρά τον χειρότερο ήχο και την ζέστη, είχαν μαζί τους τον Νικόλα Λεπτό, τα δεύτερα του Gary και έναν πιο κεφάτο Τσάμη. Προσωπικό παράπονο που δεν παρουσίασαν καθόλου από το επερχόμενο υλικό τους που αρκετό από αυτό είναι ήδη έτοιμο. Ένα καινούργιο κομμάτι θα απογείωνε το ενδιαφέρον του κοινού όπως και να είχε. Οι 800 περίπου άνθρωποι όμως που παρευρέθησαν στο Σάουνα1 δε νομίζω πως έχουν κάποιο παράπονο από την μπάντα, το αντίθετο όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι προς αναζήτηση κρύου λουτρού. Να πω και του χρόνου;
Warlord setlist
Lucifer’s Hammer
Mrs Victoria
Battle Of The Living Dead
Winter Tears
Black Mass
War In Heaven
Glory
Aliens
Night Of The Fury
Lost And Lonely Days
City Walls Of Troy
Killzone
Winds Of Thor
Child Of The Damned
Achille’s Revenge
Deliver Us
70000 Sorrows
+
Λεπτός,Η φωνή
Δεύτερα φωνητικά του Gary Wehrkamp
Setlist, καλύτερη διαδοχή κομματιών που ήταν περίπου τα ίδια
Tsamis σε μεγάλα κέφια
–
Ζέστη και αποπνιχτική ατμόσφαιρα
Ήχος με πολλές διακυμάνσεις, μέτριος σε γενικές γραμμές
494 
