Η είδηση για τον ερχομό των Deftones στην χώρα μας σίγουρα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.
Ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα της προηγούμενης δεκαετίας θα εμφανίζονταν με καθυστέρηση και στην χώρα μας αλλά… κάλιο αργά παρά ποτέ. Μέχρι να φτάσει η ώρα για τους Deftones υπήρχε άπλετος χρόνος μιας και έξι ακόμη μπάντες δημιουργούσαν ένα “γεμάτο” line up με τεράστια ποικιλία και ονόματα που δύσκολα θα άφηναν ασυγκίνητους τους οπαδούς τους σκληρού ήχου.
Η αρχή έγινε νωρίς με τον ήλιο να καίει το δέρμα μας και τους Revenge Of The Giant Face να μην παίρνουν χαμπάρι και να τα σπάνε. Δυστυχώς λόγω της αδυναμίας μου να βρω έξοδο αναγκάστηκα να φτάσω στον Πειραιά για να επιστρέψω στον parking της πλατείας νερού οπότε έχασα το πρώτο κομμάτι. Καμιά πινακίδα δεν βλάπτει ρε παιδιά!
Στο θέμα μας τώρα, όπως αναμενόταν ο κόσμος ήταν λιγοστός μπροστά από την μικρή σκηνή όπου εμφανίζονταν οι ROTGF. Λιγοστός αλλά καλός όπως και οι ROTGF που απέδιδαν άψογα το πολύπλοκο math-core-οειδές υλικό τους. Ένα τέταρτο είχαν όλο κι όλο στην διάθεση τους τα παιδιά και δεν άφησαν ούτε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο. Απίστευτη ενέργεια, εξαιρετικό δέσιμο και καλός ήχος βοήθησαν να ξεχάσουμε τον ιδρώτα που έσταζε στα μάτια μας. Άψογο ξεκίνημα για festival από μια μπάντα που θα εκπλήξει κόσμο στο μέλλον.
Ανυπομονώ πραγματικά να τους δω και σε κλειστό χώρο.
Revenge Of The Giant Face setlist
Absence
The Leap
Returning Home
New song 1
New song 2
Μετά από μια μικρή αναμονή για τα απαραίτητα δροσιστικά μεταφερόμαστε στη μεγάλη σκηνή γιατί οι Tardive Dyskinesia ξεκινούσαν μία ακόμη εκπληκτική εμφάνιση. Όσες φορές και να δω αυτή τη μπάντα πραγματικά εντυπωσιάζομαι. Είτε σε μικρά clubs είτε σε ανοιχτό χώρο τα παλικάρια σαρώνουν. Το ότι έχουν ένα εξαιρετικό υλικό στα χέρια τους βοηθάει αρκετά αλλά οι δυναμικές εμφανίσεις αυτής της μπάντας αποτελούν το αποκορύφωμά τους. Ένας καλόκεφος Μάνθος να επικοινωνεί όσο χρειάζεται με τον κόσμο χωρίς μπαρούφες και πολυλογίες και τέσσερις παιχταράδες να αποδώσουν άψογα κομμάτια κυρίως από την τελευταία του δουλειά.
Λίγα μικροπροβλήματα στον ενισχυτή της μίας κιθάρας (στο We The Cancer, αν θυμάμαι καλά) δεν πτόησαν ούτε τους ίδιους αλλά ούτε και εμάς που είχαμε μείνει για ακόμη μία φορά με το στόμα ανοιχτό. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός χωρίς να είναι άψογος αλλά δεν επηρέασε σε κανένα σημείο την εμφάνιση των TD και νομίζω πως η πλειοψηφία του κόσμου χειροκρότησε από καρδίας αυτή την εξαιρετική μπάντα που μας αποχαιρέτησε όπως ήταν προγραμματισμένο μετά από 35 λεπτά.
Tardive Dyskinesia setlist
Triggering the Fear Reactor
The Chase Home
Prehistoric Man
Time Turns Planets
We, the Cancer
No One Cares
Η ώρα πλησίαζε 18:30, ο κόσμος πλήθυνε και οι Planet Of Zeus πήραν την σκυτάλη για να συνεχίσουν την παρέλαση των συγκροτημάτων στην μεγάλη σκηνή του Heavy By The Sea. Ξεκίνημα με το A Girl Named Greed από την καινούργια τους δουλειά και καταλάβαινες αμέσως ότι στο διάστημα που θα εμφανίζονταν το stoner κουαρτέτο θα περνάγαμε φίνα!
Τούμπανο ήχος, οι Planet of Zeus έδειχναν να διασκεδάζουν εμφανώς την όλη κατάσταση και τα κεφαλάκια του κόσμου άρχισαν σιγά σιγά να κινούνται με μεγαλύτερη συχνότητα.
Στο “Macho Libre” που ακολούθησε η χαρά του κόσμου έμοιαζε να μεγαλώνει και γενικά υπήρχε η εντύπωση πως τα κομμάτια από την προηγούμενη κυκλοφορία διασκέδαζαν περισσότερο το κοινό που δεν ανταποκρίνονταν εξίσου στα κομμάτια από το “Vigilante”. Άσχετα με την κατάσταση του κόσμου οι Planet of Zeus δεν έπαιρναν χαμπάρι και δικαιολογούσαν με άνεση τον ντόρο που έχει γίνει για τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Έχοντας άκρως επαγγελματικό στήσιμο, βγάζοντας άπλετη ενέργεια και συνάμα την άνεση που αρμόζει στην southern μουσική τους μας κράτησαν παρέα για 45 λεπτά παίζοντας κομμάτια και από τις τρεις κυκλοφορίες τους.
Planet Of Zeus setlist
A Girl Named Greed
Macho Libre
Sky High Heels
The Great Dandolos
Leftovers
Vanity Suit
Burn This City Down
Something’s Wrong
Vigilante
Woke Up Dead (William H. Bonney)
Μετά την εμφάνιση των Planet of Zeus μετακινούμαστε προς την μικρή σκηνή όπου χωρίς σχεδόν καμία καθυστέρηση ξεκινούν την εμφάνισή τους οι Nightstalker. Μια μπάντα με μεγάλη ιστορία στην stoner σκηνή με παράδοση στα καλά live δεν φάνηκε να ανταποκρίνεται στον 100% των προσδοκιών μας. Λίγο ο μέτριος ήχος, λίγο η κάπως μικρότερη ενέργεια που έβγαζαν τα μέλη σε σχέση με τις προηγούμενες μπάντες δεν βοηθούσαν τα μέγιστα στο να μας κρατήσουν σε θέση μάχης.
Βεβαίως, κομμάτια όπως τα “Superfreak”, “Baby God Is Dead” και “Children of the Sun” μας κράταγαν θέλοντας και μη σε εγρήγορση αλλά σίγουρα έχουμε δει και πιο δυναμικές εμφανίσεις των Nighstalker. Χωρίς απρόοπτα και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις λοιπόν, έπαιξαν εννέα κομμάτια στα 40 λεπτά του διαθέσουμε χρόνου τους και με την εμφάνιση τους έκλεισαν τα φώτα της μικρής σκηνής για αυτό το βράδυ.
Nightstalker setlist
Go Get Some
Dead Rock Commandos
Superfreak
Enough Is Not Enough
Line
Never Know (Supersonic)
Trigger Happy
Baby God Is Dead
Children of the Sun
Το κενό που μεσολάβησε μέχρι την εμφάνιση των Behemoth ήταν αρκετά μεγάλο (περίπου μισή ώρα) αλλά αυτό μάλλον θετικά λειτούργησε μιας και το πέπλο της νύχτας άρχισε σιγά σιγά να πέφτει και να βοηθάει το show των Πολωνών που πήραν επιβλητικά τις θέσεις τους στην σκηνή. Seth και Orion ακούνητοι με τις κουκούλες φορεμένες και ανέκφραστο βλέμμα στις δύο άκρες και ο Negral κρατώντας δυο αναμμένους πυρσούς έδωσαν μια ξεχωριστή νότα στην Πλατεία Νερού. Στο εναρκτήριο “Blow Your Trumpets Gambriel” φάνηκε πως τα τύμπανα θα είχαν μια κυρίαρχη θέση στον ήχο της μπάντας, πράγμα αρκετά σύνηθες σε black/death metal εμφανίσεις, χωρίς ευτυχώς να επηρεάζει την ευκρίνεια στα υπόλοιπα όργανα. Ακόμη και στα πιο γρήγορα και θορυβώδη σημεία ο ήχος πολύ καλός και βοηθούσε τους άρτιους Behemoth. Συνέχεια με το ολοκαίνουργιο Ora Pro Nobis Lucifer και οι Seth, Orion και Negral αφήνουν τις θέσεις του και αρχίζουν να κυριαρχούν στην σκηνή.
Ασταμάτητοι, με πολύ πάθος και λιγοστές υπερβολές άρχισαν να φτύνουν το μελωδικό τους black/death και να συγκεντρώνουν όλο και περισσότερα βλέμματα πάνω τους καθώς πέρναγε η ώρα. Στην μέση περίπου του σετ ο ήχος βελτιώθηκε σε σημείο που μπορεί να θεωρηθεί άψογος, τα φώτα στροβίλιζαν μέσα στο σκοτάδι και ακόμη και οι αδιάφοροι αναγκάστηκαν να αποδεχτούν την επιβλητική παρουσία των Behemoth αυτό το βράδυ. Μας αποχαιρέτησαν στο “Chant For Eschaton 2000” και ύστερα από τις επευφημίες του κόσμου επανεμφανίστηκαν στην σκηνή για να αποτελειώσουν την υπέροχη παράστασή του με δύο ακόμη κομμάτια. Μάλιστα στο “O Father O Satan O Son”, με το οποίο και ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους, εμφανίστηκαν φορώντας κέρατα, προσθέτοντας μία ακόμη όμορφη νότα στο show τους. Αντάξιοι του ονόματός τους είμαι σίγουρος πως στην 1 της εμφάνισής τους κέρδισαν το χειροκρότημα ακόμη και των παρευρισκόμενων με τις πιο light μουσικές προτιμήσεις.
Behemoth setlist
Blow Your Trumpets Gabriel
Ora Pro Nobis Lucifer
Conquer All
As Above So Below
Slaves Shall Serve
Christians to the Lions
Ov Fire and the Void
At the Left Hand ov God
Chant for Eschaton 2000
Decade Of Therion
O Father O Satan O Sun!
Μια πολυσυζητημένη μπάντα με ξεχωριστή αναμφίβολα σκηνική παρουσία αναμένονταν να κάνει την εμφάνισή της στη σκηνή σε πολύ λίγο. Μετά τις απαραίτητες προετοιμασίες στο stage λοιπόν, μέσα από πυκνό καπνό και ψαλμωδίες οι Ghost ξεκινούν την τελετή τους. Τα Nameless Ghouls ήταν αρκετά κινητικά στην σκηνή με τον Papa Emeritus II να απαγγέλλει κάπως στατικός. Για να πω την αλήθεια περίμενα έναν πιο δυναμικό ήχο σε σχέση με τις νωχελικές studio εκτελέσεις των κομματιών αλλά διαψεύστηκα. Ο ήχος παρόλο που ακουστικά ήταν άψογος και πεντακάθαρος ήταν νωχελικός σε βαθμό που κούραζε για live εμφάνιση. Παρόλα αυτά οι Ghost έδειχναν ευδιάθετοι και με ένα πολύ προσεγμένο στήσιμο πάνω στην σκηνή απέδωσαν άψογα το υλικό τους με τον κόσμο να δείχνει να γουστάρει.
Παρόλα αυτά πολλοί ήταν αυτοί που άρχιζαν να κινούνται προς τα πίσω διαζώματα προφανώς απογοητευμένοι από την άτονη και χαλαρή μουσική των Ghost και μάλλον ξενερωμένοι από τις υπερβολικές αντιδράσεις των Nameless Ghouls που δεν συνδράμουν είναι η αλήθεια με το τόσο απλοϊκό και ήπιο ηχητικό τους αποτέλεσμα. Επίσης να προσθέσω ότι οι φωνητικές ικανότητες του Papa Emeritus II δε συγκινούν ούτε από πλευρά επιβλητικότητας αλλά ούτε και από πλευράς ικανοτήτων. Ένας δυναμισμός ξεπετάχτηκε ίσως στα encore με το χιτάκι “Monstrance Clock” να αποτελεί αναμφίβολα την καλύτερη στιγμή της εμφάνισής τους. Σίγουρα η ανωνυμία των μελών, τα κοστούμια, η άψογη επικοινωνία με τον κόσμο είναι τα χαρακτηριστικά των Ghost που μπορούν να κερδίσουν έναν οπαδό αλλά θα ήθελα να δω και λίγο περισσότερη επιθετικότητα στις live εκτελέσεις των κομματιών τους για να μπορέσω να καθίσω μπροστά μέχρι το τέλος της εμφάνισής τους.
Ghost setlist
Infestissumam
Per Aspera ad Inferi
Ritual
Con Clavi Con Dio
Prime Mover
Stand by Him
Death Knell
Ghuleh/Zombie Queen
If You Have Ghosts (Roky Ericksoncover)
Year Zero
Monstrance Clock
Και αφού μας αποχαιρέτησαν και οι Ghost έφτασε η στιγμή που περίμενε η πλειοψηφία του κόσμου. Οι Deftones θα εμφανίζονταν για πρώτη φορά μπροστά στο Ελληνικό κοινό και ήταν πραγματικά ενδιαφέρον ότι οι ηλικίες των παρευρισκομένων είχαν μια αρκετά μεγάλη απόκλιση. Ένα λιτό ασπρόμαυρο γιγαντιαίο πανό διακοσμούσε το βάθος της σκηνής και χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση… “Diamond Eyes”. ΣΟΚ. Τι ήχος, τι στιβαρότητα, τι μπάντα! Όποιος είχε αμφιβολίες διαγράφονταν όσο περνούσε η ώρα και οι Deftones φρόντισαν να αποζημιώσουν το κοινό με ένα set που στα 3/4 του περιείχε κομμάτια από τις τρεις πρώτες κυκλοφορίες.
Η ένταση και η ενέργεια που έβγαζε αυτή η μπάντα ξεπερνούσε και τις καλύτερες φαντασιώσεις μας. Σε κάθε κομμάτι, είτε ήταν ένα από τα ήρεμα τους (λιγοστά στο setlist), είτε ήταν ένα από τα δυναμικά τους, οι Deftones είχαν τον τρόπο να δημιουργούν μία εκπληκτική ατμόσφαιρα. Με έναν Carpender που δεν κουνήθηκε λεπτό από την θέση του με τα μαλλιά να κρύβουν το πρόσωπό του και την κιθάρα του να εξαπολύει με άψογο ήχο τα riff, με έναν Moreno που κινούνταν ασταμάτητα πάνω στην σκηνή και απέδιδε εξαιρετικά τους στίχους και με έναν Cunningham πραγματικό στυλοβάτη να παραδίδει απλόχερα μαθήματα κρουστών, οι Deftones κατάφεραν σε μιάμιση ώρα να μας μεταφέρουν στη δική τους μαγική διάσταση.
Πραγματικά αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποια μοναδική στο setlist, μιας και ολόκληρο το live ήταν μια ξεχωριστή στιγμή που δύσκολα θα διαγραφεί από το μυαλό όσων παρευρέθηκαν αυτό το βράδυ στην Πλατεία Νερού. Τα 4 encore παρμένα από το Adrenaline μας αποτελείωσαν ολοκληρωτικά και λίγο μετά το τέλος του “7 Words” και αφού ο Moreno πέταξε κάτω την κιθάρα του και γκρέμισε έναν ενισχυτή, αρχίσαμε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να αναχωρούμε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας. Επιβλητική, άψογη εμφάνιση από μια πραγματικά μεγάλη μπάντα.
Deftones setlist
Diamond Eyes
Be Quiet and Drive (Far Away)
My Own Summer (Shove It)
Lhabia
Tempest
Swerve City
Feiticeira
Digital Bath
Poltergeist
Rosemary
Rocket Skates
Change (In the House of Flies)
Around the Fur
Headup
Bored
Engine No. 9
Root
7 Words
Μετά από μία άκρως επιτυχημένη πρώτη χρονιά το Heavy By The Sea κράτησε τον πήχη ψηλά με μία άψογη διοργάνωση. Χρόνος αναμονής στα ποτά, στα κουπόνια, στα εισιτήρια, στις τουαλέτες μηδενικός, το πρόγραμμα ακολουθήθηκε με μια μικρή απόκλιση 10-15 λεπτών και οι επιλέξιμες μπάντες μας αποζημίωσαν σίγουρα με τις εμφανίσεις τους. Ίσως μια καλύτερη σηματοδότηση να βοηθούσε αρκετούς (μαζί με εμένα) που από ότι έμαθα δυσκολεύτηκαν να φτάσουν στο σημείο του φεστιβάλ. Σίγουρα το καλύτερο φεστιβάλ σκληρού ήχου που διοργανώνεται στην χώρα μας αν και η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη. Καλή συνέχεια και εις άλλα με υγεία.
401 
