Το προηγούμενο Σάββατο δόθηκε σε όσους βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από την σκηνή του six dogs η ευκαιρία να περιηγηθούν σε μέρη μακρινά, περνώντας από σεληνιακά τοπία και διαγαλαξιακές σκουληκότρυπες της λάβα λάμπας, στο κενό, όπου επικρατεί η συχνότητα και το επαναλαμβανόμενο σε εικόνα και ήχο.
Φτάνοντας έξω από το six dogs στις 20.00 περίπου, αντίκρισα ένα θέαμα που δεν περίμενα. Μια χούφτα κόσμος περίμενε να ανοίξουν οι πόρτες. Με παραξένεψε αρκετά μιας και το πακέτο που θα βλέπαμε περιλάμβανε εξαιρετικά συγκροτήματα του psych/ space/ heavy rock/ desert/ surf ήχου, εγχώρια όσο και από την αλλοδαπή. Anyway βάλε ότι είναι Σάββατο, βάλε καμιά κίνηση, βάλε κανά σκηνικό που θα έγινε και έκλεισε κανάς δρόμος, θα μαζευτούν οι γνωστές και οι άγνωστες φάτσες να το κάψουμε… Not!
Οι Lunarmare που ανοίξανε στις 20.30, εμφανίστηκαν μπροστά σε τραγικά λίγο κόσμο! Με διαφορετική σύνθεση απ’ ότι τους είχα δει το καλοκαίρι που πέρασε στο Praise The Fuzz, και ομολογουμένως πολύ καλύτεροι, παρουσίασαν κομμάτια από το ντεμπούτο τους και το έκαναν μια χαρά.
Κάποιες μικρομαλακίτσες στον ήχο έκαναν την εμφάνισή τους λίγο πιο σφιγμένοι, αλλά απτόητοι και αμάσητοι του έδωσαν και κατάλαβε! Μας πήγαν πολύ ωραία βόλτα με τα riff και τα visuals που προσέφεραν και σαν τον παραμυθένιο φλαουτίστα που συγκέντρωνε τους αρουραίους γύρω του, έτσι και ο κόσμος άρχισε να γεμίζει τον χώρο.
Το σετ τους ολοκληρώθηκε στο μισάωρο, γεγονός λίγο στενάχωρο, γιατί δεν μου φτάσανε. Μας ζεστάνανε όμως κομπλέ (υγείες Dimitrios…) για ό,τι ήταν να ακολουθήσει.
Με ένα change over που για την απόστασή του ήταν χαλαρό (δεδομένου ότι πιάσαμε από σύμπαν κοντά Κρόνο μεριά την άκρη μιας παραλιακής ερήμου), έφτασε και η σειρά των Circassian.
Με ήχο πιο ισορροπημένο, προσέφεραν σε άψογη εκτέλεση το υλικό τους, κάνοντας το κοινό όπως και τους Cosmic Dead να λικνίζονται στις μαντρικές ερμηνείες και τις με άρωμα ανατολής psych/surf (θέλω να τις χαρακτηρίζω) συνθέσεις τους. Κοντά μια ώρα κράτησε η αποστολή των Circassian οι οποίοι προετοίμασαν το έδαφος για την κάθοδο στην μαύρη τρύπα…
Η εμφάνιση των The Cosmic Dead στο σανίδι του six dogs ήταν μια από τις πιο έντονες συναυλιακές προτάσεις τον τελευταίο καιρό. Από την πρώτη συχνότητα στις 22.22, που έτυχε να ρίξω μια κλεφτή ματιά στο ρολόι, μέχρι το τελευταίο πιατίνι που ακούστηκε, οι Σκώτοι δικαίωσαν τις όποιες φήμες τους τριγυρίζουν για τις εμφανίσεις τους.
Δεμένοι σαν βικτωριανός κορσές λειτουργούσαν σαν μια ενιαία οντότητα πάνω στην σκηνή, που παρά το μικρό της μέγεθος, δεν πτόησε κανέναν να μην μπλέκεται το μαλλί με το μούσι με το μικρόφωνο με τον χώρο. Ανελέητο χτύπημα λέμε!
Ο drummer στρέβλωνε τους ρυθμούς και τις δυναμικές με την ίδια χαλαρότητα όπως φόραγε και την ξανθιά περούκα του. Το μπάσο όργωνε ασταμάτητα στρώνοντας καμβά για τις κιθαριστικές εκρήξεις. Τα visuals που μου θύμιζαν αρχικές οθόνες του Pitfall, Arkanoid και λοιπών μπλιμπλικίων στα ουφάδικα στο repeat, σε συνδυασμό με τα πλήκτρα που σε πυροβολούσαν μες στη μάπα υπό το βλέμμα του πληκτρά που κοπανιόταν σαν τρελός μαέστρος είτε όρθιος είτε ξαπλωτός, σου καίγανε τον αμφιβληστροειδή και κολλάγανε το μυαλό, υφαίνοντας το οπτικό χαλί για τον ακουστικό πανικό. Ήχος τίγκα, στα πλήκτρα ίσως και too τίγκα.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο άνετα οι The Cosmic Dead πηγαινοέφερναν τις συνθέσεις τους, μιας και σε σημεία φαινόταν ότι τζαμάρανε απλά σαν τους μύστες του kraut/space rock που είναι. Που και που μου έκανε λίγο κοιλιά, δίχως να επηρεάζει το συνολικό θέαμα σε σοβαρό βαθμό. Επικό το τελευταίο κομμάτι του set τους με το ÜBER-γκρουβάτο μπάσο, πριν βγούν για encore για λίγο πολύ άλλο ένα μισάωρο και να ολοκληρώσουν τη σχεδόν δίωρη περιήγηση μας στον κουνημένο νου τους.
We want more στους Lunarmare, μεγάλο μπράβο στους Circassian, Slainte Mhath στους The Cosmic Dead και ευχαριστούμε Smoke The Fuzz για τις προτάσεις στο συναυλιακό μενού!
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
387 
