Το σκούξιμο της κιθάρας σε προετοιμάζει για κάτι διαφορετικό. Τα σκληρά φωνητικά του Θεοχάρη παραπέμπουν σε black metal και συνοδεύουν στο βασικό riff με αντίστοιχη κιθάρα. Μην κλείσεις όμως τους Hail Spirit Noir σε ένα τόσο στενό μουσικό κουτί.
Με στοιχεία σκοτεινής americana να διανθίζουν τον ήχο και τις ακουστικές κιθάρες του Dim να κάνουν άψογη παρέα στα πλήκτρα του Χάρη, το δεύτερο album τους, “Oi Magoi” είναι αριστουργηματικού χαρακτήρα.
Σκοτεινό prog black metal, με εκφάνσεις άκρατης ψυχεδέλειας, όχι από εκείνης της ντεμέκ, αλλά πραγματικής. 2 χρόνια μετά το “Pneuma” επιστρέφουν και αυτοί βοηθώντας τον κόσμο να καταλάβει πως το ελληνικό black metal έχει ποιότητα και χαρακτήρα.
Καλύτερη αρχή από το “Black Guru”, δεν θα μπορούσες να ζητήσεις και στο μυαλό σου έρχονται οι πειραματικές στιγμές των Satyricon, ενώ στο δεύτερο “Demon for a day” η ατμόσφαιρα θυμίζει Necromantia και με κάνουν να αναρωτιέμαι που χάθηκε ο Lord Baron.
Σατανικό, υποχθόνιο και συνάμα σκοτεινά ερωτικό (βλ. “Satan is Time”, που φέρνει στο νου παλιούς Ulver), η νέα δουλειά των Θεσσαλονικέων θα είναι ένα από τα highlight της ελληνικής σκηνής αναμφισβήτητα. Και παρά πέρα θα έλεγα!
Το “Satan is time” φλερτάρει και με το neofolk, σε ένα τραγούδι που θα έγραφε ο Nick Cave, αν ήταν blak-μεταλλάς. Όμορφες κιθάρες, ωραίες εναλλαγές στα φωνητικά και σημείο αναφοράς το ατμοσφαιρικό black, το οποίο δε χάνεται από το focus ποτέ, ακόμα και όταν η μπάντα πάει σε αντίπερα μουσικές όχθες.
Ο τραγοπόδαρος Πάνας βρίσκεται παντού σε αυτό το δίσκο και πίνει τόνους οίνου χορεύοντας και γελώντας με τραγούδια σαν το “Satyriko Orgio (Satyr’s orgy)” και το επικό “The Mermaid”.
Ανοίξτε τα αυτιά σας για το βουκολικό psychedelic/progressive black metal που προσφέρουν οι Hail Spirit Noir.
Είναι κάτι ασυνήθιστο, επικό, άρρωστο και πολύ ιδιαίτερο! Και το ομώνυμο τραγούδι για τελείωμα είναι ότι πρέπει!
486 
