Όταν οι Jag Panzer ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους το 2011 ο Harry “The Tyrant” Conklin αποφάσισε να προσχωρήσει στους Satan’s Host, μπάντα της οποίας ήταν και ιδρυτικό μέλος το 1986-1988 όταν κυκλοφόρησαν και το cult debut τους “Metal from Hell”. Το By the Hands of the Devil του 2011 είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις και προσωπικά το έλιωσα. Καψούρα μεγάλη ο Harry.
Ακουώ και διαβάζω ότι οι Satan’s Host παίζουν πλέον κάτι από Blackened-Heavy-Death-Power-Dark Metal με τους ανάλογους συνδυασμούς αυτών των ιδιωμάτων. Η κατηγορία είναι μία και δεν χρειάζεται να το κουράζουμε πολύ. Η μπάντα παίζει HEAVY METAL με κάτι balls σαν τα αυγά των δράκων στο Game of Thrones.
Το album δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύπεπτο όχι λόγο πολυπλοκότητας αλλά επειδή σε κάθε άκουσμά του ανακαλύπτεις και καινούργια πράγματα. Θεατρικό σε μεγάλο βαθμό αλλά επουδενί κουραστικό. Τεχνικό αλλά και προσιτό μα πάνω από όλα ώριμο και παθιασμένο.
Η οικεία φωνή του Conklin ντύνει μαγευτικά το δίσκο με απίστευτες εναλλαγές ρόλων και συναισθημάτων. Άλλοτε στα ύψη, άλλοτε σκοτεινά και βάρβαρα και άλλοτε απλά οργασμικά. Ίσως η καλύτερη και πιο πλήρης ερμηνεία του εδώ και πολλά χρόνια. Προσθέστε την εκπληκτική απόδοση του Patrick στη κιθάρα με τα εμπνευσμένα solo να διαδέχονται το ένα το άλλο και τα riff πραγματικές λεπίδες να θερίζουν ότι βρούν μπροστά τους και ο Θεός μαζί μας. Μην ξεχάσω να αναφερθώ και στο rhythm section το οποίο στιβαρό σαν μπετόν σε γραπώνει από το λαιμό και σου κόβει την ανάσα. Για την παραγωγή ούτε λόγος. Άψογη και πλήρως προσαρμορμένη στη φυσιογνωμία του δίσκου.
Όλα τα κομμάτια σπέρνουν αλλά πόσο καύλα πρέπει να είσαι για να γράψεις κάτι σαν το Infinite Impossibilities. Οι γραμμές του μπάσου στην αρχή, τα riff στη πορεία και η ερμηνεία του Harry σμπαραλιάζουν κάθε πιθανότητα ψυχικής ισορροπίας. Από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει για το 2013 και βάλε. Ακολουθούν από κοντά τα Vaporous of the Blood και Dichotomy όπου η μεταλλική παράκρουση δείχνει να βρίσκει και άλλο πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί.
Μεταλλόνια μου, με λίγα λόγια αν η έμπνευση και η φρεσκάδα είναι το ζητούμενο τότε το Virgin Sails είναι η απάντηση. Όχι η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν θα ανοίξει νέα μουσικά μονοπάτια αλλά θα κάνει όλους εμάς περήφανους που έχουμε επιλέξει αυτή τη μουσική για να μας συντροφεύει. Σίγουρα από τα καλύτερα album για τη χρονιά που διανύουμε.
Πιστοί και Άπιστοι προσέλθετε.
482 
