Οι Rotting Christ καλπάζουν ασταμάτητα, οι Thou Art Lord μετά από 8 χρόνια απουσίας επιστρέφουν εδώ. Ε, μήπως ετοιμάζουν κάτι και οι Necromantia για να ολοκληρωθεί η πλήρης αναγέννηση του πρωτογενούς δυνατού black/death ελληνικού καταιγισμού;
Αυτοί οι τρεις είχαν κάνει τη δική τους σχολή και αρνιόντουσαν να ακολουθήσουν μουσικά τους Σκανδιναβούς τους εταίρους και δημιουργούσαν πάντα όμορφα πράγματα.
Δε θα ξεχάσω πόσο η βελόνα του πικάπ μου έχει σκάψει τα αυλάκια του “Eosforos” ή του 7ιντσου “Diabolou Archaes Legeones”. Αγαπούσα πολύ αυτή τη μπάντα και το γεγονός αυτό έκανε παιδάκια στο Γυμνάσιο να με θεωρούν όργανο του Σατανά…
Το “Apollyon” το αγκάλιασα, αλλά μου άφησε μια πικρία, μιας που μετά το τεράστιο “Eosforos” περίμενε κατεδάφιση των ψυχικών μου συνδέσμων με τα εγκόσμια.
Έπεσε δάκος και αρρώστησαν οι φυλλάδες και πέρασαν 6 χρόνια ως τα “DV8” και “Orgia Daemonicum”, που ξύπνησαν πάλι τις μνήμες και περιμέναμε όλοι τη νέα γενιά Thou Art Lord καταχνιάς.
8 χρόνια περιμέναμε μέχρι το “The Regal Pulse of Lucifer” και είχαμε λησμονήσει το μουσικό άγγιγμα του Magus, τα φωνητικά από την άβυσσο του Gothmog και τις σαπισμένες κιθαριές του Σάκη (που δίνει και τον Rotting Christ τόνο αναγκαστικά στην κυκλοφορία). Το έβαλα να το ακούσω με αχόρταγα συναισθήματα περιμένοντας να είναι κάτι καλό. Ευτυχώς, αυτό ακριβώς ήταν. Ότι ακριβώς περίμενα και λίγο παραπάνω!
Θα αναμείνουμε λίγο ακόμα βέβαια, για να έρθει το αριστούργημά τους, αλλά βλέπω πως είναι σε πολύ καλό δρόμο.
Τα πλήκτρα αιωρούνται από πάνω σαν νυκτερίδες-βαμπίρ, με συνεχείς όμορφες αλλαγές ρυθμού και μελωδίας, με δίκασες να κοπανούν ώσπου να πειστείς να παραδοθείς στο βούρκο των φωνητικών και όλα αυτά στο γνωστό σατανικό-αποκρυφιστικό κλίμα!
Χαιρετίζω τους τύπους αυτούς και τους ευχαριστώ που δε μας ξέχασαν τελείως!
Και πείτε το Βαρόνου με το 8-χορδο μπάσο πως μας έχει λείψει!
ΥΓ Έκπληξη το κομμάτι φόρος τιμής στο Game of Thrones, “Fire And Blood”!
688 
