Οι Λαρισαίοι Black Juju πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα το ντεμπούτο τους “Letters From My Brother Cain” και το Rockway δράττεται της ευκαιρίας και θέτει στον λακωνικότατο (μετά είναι η σιωπή) κιθαρίστα τους Δημήτρη Τσιμπώνη μερικές ερωτήσεις σχετικά με τη δράση και τα σχέδια της μπάντας…
Γεια σου Δημήτρη, πραγματικά αξιόλογο το ντεμπούτο σας, θέλεις να παρουσιάσεις σε όσους μας διαβάζουν ποιοι είναι οι Black Juju και να δώσεις ένα γενικό ηχητικό σας στίγμα έτσι όπως εσείς αυτοπροσδιορίζεστε;
Γεια σου Γιάννη, ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία! Οι Black Juju είναι ο Πάνος Δημητρίου-Φωνή, Δημήτρης Τσιμπώνης – Κιθάρα, ο Φώντας Στραγαλινός –Μπάσο και ο Κώστας Μίτιν στα τύμπανα. Γενικότερα θα προσδιόριζα το ύφος των Black Juju ως “heavy rock” με doom στοιχεία. Αυτό το στυλ μας βγήκε αυθόρμητα αφού ανέκαθεν είμαστε μεγάλοι θαυμαστές των Sabbath, των Trouble και γενικότερα αυτού του ήχου, προσθέτοντας όμως πάντα την προσωπική μας διάθεση και άποψη για την μουσική.
Ποια είναι τα πρώτα feedback από τον τύπο και όλους όσους άκουσαν ως τώρα το “Letters…” ;
Οι πρώτες κριτικές από τον τύπο είναι πάρα πολύ καλές και ενθαρρυντικές Δεχόμαστε πολλά μηνύματα από τον κόσμο που έχει πάρει το cd, λέγοντας μας τα καλύτερα σχόλια όπως ότι είναι μια ώριμη δουλειά και ολοκληρωμένη που αντέχει στα πολλά ακούσματα και δεν μπαίνει εύκολα στο ράφι.
Αυτοχρηματοδοτούμενη δουλειά και Ελλάδα συνήθως είναι δύο έννοιες που παρότι συναντάμε συχνά σε περιοδικότητα, σπάνια ο συνδυασμός καταφέρνει να σπάσει τους στενούς “υπόγειους” κύκλους και το αποτέλεσμα να φτάσει σε αυτιά έξω από αυτό το χώρο που προανέφερα. Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η κατάσταση στην δική σας περίπτωση;
Ευχόμαστε το cd μας να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε αυτό που αγαπάμε μόνο και μόνο για να περνάμε καλά.
Το επόμενο θέμα που θέλω να θίξω είναι οι ηχογραφήσεις. Πες μας τι είναι αυτό που σου αποτυπώθηκε εν τέλη από όλη αυτή την διαδικασία, θετικά και αρνητικά.
Γενικότερα όταν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις, σου βγαίνει με το καλύτερο και πιο εύκολο τρόπο. Η χημεία που υπάρχει λόγω της πολυετής γνωριμίας μας έπαιξε σημαντικό ρόλο και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στις ηχογραφήσεις…
Όλοι σχεδόν στην μπάντα κουβαλάτε εμπειρία από μπάντες όπως οι Denial Price, οι Dorian Grey και οι In Vein! Ποιό είναι το ζητούμενο στην κίνηση της σύστασης των Black Juju; Θα υπάρξει δισκογραφική συνέχεια ή ήταν κάτι σαν project;
Αυτό τον καιρό δεν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από τους Juju, άρα δεν το βλέπουμε σαν project αλλά σαν μια κανονική μπάντα η οποία θα συνεχίσει. Ήδη έχουμε κάποιο νέο υλικό για το δεύτερο album αλλά αυτή τη στιγμή επικεντρωνόμαστε στην προώθηση του Letters.
Ποιες είναι οι επιρροές σου ως κιθαρίστας και από που ρουφάει όλο αυτό το σκοτάδι όταν γράφει στίχους ο Δημητρίου;
Η μεγαλύτερη επιρροή για μένα σε αυτό το είδος της μουσικής εκτός από τους Sabbath είναι οι Non-Fiction και συγκεκριμένα το album τους “It’s a wonderful lie”, το οποίο είναι το cd που έχω ακούσει περισσότερο στη ζωή μου. Όσον αφορά το “στιχουργικό” σκοτάδι του Πάνου, δεν ξέρω αν ρουφά από κάποιο καλαμάκι, αλλά αν ρουφά, τότε σίγουρα θα είναι στραμμένο στους Sabbath, Alice Cooper, Van Der Graaf Generator, στην ποίηση του Poe καθώς και σε προσωπικές εμπειρίες.
Αν και πόσο σας αρέσει να παίζετε live και πόσο είναι κάτι τέτοιο εφικτό για μια μπάντα που τα μέλη της ζουν στην περιοχή της Λάρισας; To θεωρείς αναπόφευκτη “κατάρα” και αν όχι τι σχέδια υπάρχουν; Κάποια μικρή περιοδεία ίσως;
Αν και γενικά έχουμε πολλές υποχρεώσεις σαν άτομα που μας δεσμεύουν, κάνουμε αρκετά live στην πόλη μας που μας είναι πιο εύκολο και όταν μας δοθεί ευκαιρία παίζουμε και εκτός. Είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις για συναυλίες.
Τι θα άλλαζες στο “Letters…” τώρα;
Θα άφηνα πιο μικρό κενό ανάμεσα στο 9 και 10 κομμάτι…. Πιστεύω ότι είναι το μόνο σημείο που μπορεί κάποιος να βαρεθεί!
Πέρα από ότι αφορά τους Black Juju θα ήθελα να σε ρωτήσω τι ακούς αυτό το καιρό στο στερεοφωνικό σου και αν υπάρχουν κάποιες νέες δουλειές που έχεις ξεχωρίσει.
Γενικά στο στερεοφωνικό μου εναλλάσσονται ανάλογα με την όρεξη και τη διάθεση κλασικά album, αναμένοντας βέβαια το καινούριο Sabbath και το Cathedral. Από σχετικά καινούριες κυκλοφορίες έχω ξεχωρίσει και μου αρέσουν οι Orchid και οι Witchcraft.
Σε αυτό το σημείο πάντα δίνω στον συνομιλητή μου να πει κάποια πράγματα τα οποία εγώ δεν του έδωσα την αφορμή να μιλήσει σχετικά αλλά που επιθυμεί διακαώς να τα βγάλει από μέσα του, σε ακούω…
Playing rough and Heavy Metal
Eat you to the bone and reap your heart out
With no doubt
814 
