Το “Alien Love Secrets” κυκλοφόρησε το 1995 και αποτελεί μια instrumental δουλειά (με εξαίρεση τα φωνητικά του Vai Junior στο “Ya-Yo Gakk”) η οποία βρίσκει τον Αμερικανό καλλιτέχνη, Steve Vai, σε μεγάλα κέφια. Ο πειραματισμός, η ευρηματικότητα, η ανεμελιά (που σπάνια συναντά κανείς σε αυτή την κατηγορία καλλιτεχνών) και τα άπειρα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλει ο Vai την Ibanez του, υπήρξαν οι βασικοί λόγοι που επέλεξα αυτό την δουλειά του να τον αντιπροσωπεύσει στην στήλη.
Όλα γύρω από την ζωή του έχουν να επιδείξουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Παίζει κιθάρα από το 1973 (13 ετών!) και δάσκαλός του υπήρξε ένας άλλος μεγάλος της εξάχορδης (και βάλε) θεάς, ο Joe Satriani. Σε ηλικία μόλις 20 ετών μπήκε στο μουσικό κολέγιο του Berklee ενώ συνεργάστηκε και με τον Frank Zappa (δείτε τι ονόματα έχουν γραφεί σε 3 μόλις σειρές). Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο που μας έβγαλαν στο σήμερα, με τον Vai να έχει στο ενεργητικό του ένα βουνό από περγαμηνές, αμέτρητες συμμετοχές και προσωπικά album.
To “Alien Love Secrets” δεν είναι η πιο καλοδουλεμένη του δουλειά, ούτε οι συνθέσεις που περιέχει είναι οι κορυφαίες. Το παράδοξο με αυτό το album είναι ότι δημιουργήθηκε ως σφήνα καθώς ο Vai ετοίμαζε το “Fire Garden” (τότε είχε σκοπό να το ονομάσει “Fire Coma”) και γνωρίζοντας πως πρόκειται για ένα βαθύ και λεπτομερειακό album (όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος) έκανε ένα διάλειμμα και ηχογράφησε το Alien σε λιγότερο από 6 εβδομάδες! Από αυτό το ανατρεπτικό πρίσμα που ο καλλιτέχνης δραπετεύει και κάνει αυτό που τον ευχαριστεί και όχι αυτό που πρέπει να κάνει, ο Vai μας δείχνει μια νέα πτυχή του η οποία ακόμη και σήμερα παραμένει το ίδιο φρέσκια και απολαυστική.
Το “Bad Horsie” που ανοίγει το album σου δίνει άμεσα να αντιληφθείς γιατί ονομάστηκε έτσι. Αφού το κομμάτι δεν έχει λόγια, ο Vai χρησιμοποιεί ένα αγνώστου προελεύσεως εφέ για να αναπαράγει χλιμιντρίσματα και λοιπούς ήχους, όλα παιγμένα στην ταστιέρα του. Το “Juice” που ακολουθεί είναι σχεδόν ένα τετράλεπτο solo, αρκετά γρήγορο και με μια ιδιαίτερη Jazz χροιά στα drums. Το “Die To Live” είναι ένα μινιμαλιστικό κομμάτι από άποψης χρήσης εφέ, αλλά και το γενικότερο επίπεδο δυσκολίας (συγκριτικά πάντα) είναι αρκετά χαμηλότερο. Παρόλα αυτά είναι ένα χαλαρωτικό κομμάτι με κάποιες ωραίες ιδέες εμβόλιμες. Το “The Boy From Seattle” που ακολουθεί αποτελεί την μία (από τις 2 στο σύνολο) μπαλάντες του album και κατά την γνώμη μου την πιο αδιάφορη, ενώ το “Ya-Yo Gakk” είναι μια ζωντανή απόδειξη του πόσο χιούμορ διαθέτει ο Vai, ο οποίος συνεργάζεται στην προκειμένη με τον 2χρονο γιο του στα φωνητικά, αλλά και η ευρηματικότητα του καθώς ακολουθεί τα “σαλιαρίσματα” του στην ταστιέρα!
Μετά την εισαγωγή με το talkbox στο “Kill The Guy With The Ball” ακούμε ένα από τα πιο όμορφα heavy riff του Steve σε ένα ξεκάθαρα πιο επιθετικό κομμάτι βουτηγμένο σε ένα εντελώς σουρεαλιστικό υπόβαθρο που χτίζουν το ρυθμικό μέρος και τα πλήκτρα. Το τελευταίο κομμάτι του album είναι η δεύτερη μπαλάντα που λέγαμε (από τις ομορφότερες και πιο αισθαντικές που έχω ακούσει) που φέρει τον τίτλο “Tender Surrender”. Με λίγα λόγια μέσα σε αυτά τα 32 περίπου λεπτά που διαρκεί το “Alien Love Secrets” ο Vai χώρεσε κάτι απ’ όλα. Κυρίως έμπνευση, πολλά εφέ και νεωτερισμούς διάσπαρτα στα τραγούδια τα οποία λειτουργούν ως σημεία αναφοράς για τον ακροατή. Μια δουλειά που δεν μοιάζει με τίποτε άλλο, συγκρινόμενη ακόμη και με τα υπόλοιπα album του ίδιου καλλιτέχνη (αν και αρκετά πιο “ρηχή” στο σύνολο). Η φρεσκάδα και η μεγάλες δόσεις τρέλας και δημιουργικότητας που περιέχει με έχουν ωθήσει ουκ ολίγες φορές να τραβήξω το album από το ράφι και να το εισάγω στο στερεοφωνικό μου.
730 
