Η συναυλία των Accept ήταν από τα “σιγουράκια” για φέτος, σε ότι αφορά την προσέλευση του κόσμου.
Λογικότατο βέβαια, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει ξανανιώσει η μπάντα, κυκλοφορώντας δύο πολύ καλούς δίσκους, ενώ παράλληλα η προηγούμενη εμφάνισή τους στην Ελλάδα, είχε στεφθεί με πλήρη επιτυχία.
Φτάνοντας στο Fuzz συνειδητοποίησα πως οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει με βάση το δελτίο τύπου και πλήθος οπαδών είχε κάνει ουρά έξω από το συναυλιακό χώρο. Τελικά, λίγο μετά τις 20:40 άνοιξαν και ο κόσμος δε σταμάτησε να μπαίνει μέχρι και τις 21:30, γεμίζοντας τον κάτω χώρο του club και τον μισό περίπου εξώστη.
Πρώτη στάση στο bar, όπου για μια ακόμη φορά ένιωσα το πιάσιμο των οπισθίων μου, πληρώνοντας 5 ευρώ το ποτήρι μπύρα… Κρίση ρε παιδί μου! Από εδώ και πέρα, μπυρίτσα απ’ έξω και σε όποιον αρέσει!
Στα μουσικά τώρα… Το ρόλο του support είχαν οι “δικοί μας”, Marauder, οι οποίοι ξεκίνησαν το set τους λίγο πριν τις 21:00. Ύστερα από μια εισαγωγή (“Elegy of Blood”), βγήκαν παίζοντας τα “The Great War” και “Warriors”, μέσα από τον τελευταίο τους album. Βουτιά μετά στον πιο πετυχημένο δίσκο της μπάντας (“1821”) με το “Free Like An Eagle” και στην πορεία ακούμε το “Face the Mirror” από την προηγούμενη δουλειά τους. Το ντεμπούτο τους αντιπροσωπεύτηκε από το “Classics Never Die”, γυρνώντας αμέσως μετά ξανά στο “1821” με τα “The Return of the Warrior”, “God’s Will” και “The Greek Revolution Begins”, με το οποίο έκλεισαν την εμφάνισή τους.
Παρότι δε δηλώνω fan, το καταιγιστικό epic power τους, μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις! Μάλιστα, ενώ αρχικά το κοινό ήταν ιδιαίτερα χλιαρό, στην πορεία καταχειροκρότησε τη μπάντα και τραγούδησε μαζί της κομμάτια όπως “Classics Never Die”, “God’s Will” και “The Greek Revolution Begins”. Εν ολίγοις, το σχήμα πραγματοποίησε μια πολύ καλή εμφάνιση, παρότι ο ήχος δεν αποτέλεσε σε καμία περίπτωση σύμμαχός του.
Marauder setlist
Elegy of Blood
The Great War
Warriors
Free Like An Eagle
Face the Mirror
Classics Never Die
The Return of the Warrior
God’s Will
The Greek Revolution Begins
Κάτι ψιλά μετά τις 22:00, βγήκαν στο σανίδι οι Accept με το “Hung, Drawn and Quartered”, με τον ήχο να εξακολουθεί να είναι μέτριος, μη βοηθώντας τους γερμανούς. Στο καπάκι “Hellfire” (πάλι από το νέο τους δίσκο “Stalingrad”) και ο κόσμος γουστάρει μεν, αλλά δε σχίζει και τα ιμάτιά του…
Ευτυχώς εκεί σκάει το “Restless and Wild” και ολάκερο το Fuzz “ξυπνάει”! “Losers and Winners” για τη συνέχεια και το κέφι συνεχίζεται. Το ομώνυμο του τελευταίου album τους (και ίσως η καλύτερη σύνθεσή του) έδωσε τη θέση του στο (αγαπημένο για το γράφοντα) “Breaker”, κάνοντας ένα καλό σερί τραγουδιών, το οποίο όμως σπάει κάπως με το “Bucket Full of Hate”, μέσα από το προπέρσινο “Blood of the Nations”.
Το “Monsterman” από το “Russian Roulette” δεν αλλάζει ρότα, δημιουργώντας σιγά σιγά μια σχετική κοιλιά που φτάνει στο “Shadow Soldiers” και κορυφώνεται με το solo του Hoffman (το οποίο περιείχε και ένα μέρος του “In the Hall of the Mountain King” του Edvard Grieg).
Στο “Neon Nights” ανέβηκε κάπως το ηθικό, αλλά πέραν των πρώτων σειρών, αρκετός κόσμος έδειξε να αδημονεί για τις πιο μεγάλες “επιτυχίες” του group. “Bulletproof” και “Aiming High” στην πορεία, ενώ κάπου εκεί σκάει το “Princess of the Dawn” και ολάκερο το Fuzz μπαίνει ξανά στο παιχνίδι. “Up to the Limit” αμέσως μετά με το κέφι (ευτυχώς) να συνεχίζεται.
Λίγο πριν το encore, οι Accept έπαιξαν τα “No Shelter” και “Pandemic” (κομματάρα), από το “Blood of the Nations” (τιμώντας ουσιαστικά το παρόν τους), φτάνοντας (επιτέλους) στο “Fast As a Shark” (με τις αναμενόμενες αντιδράσεις).
Ε, μετά το σχήμα έφυγε από τη σκηνή για κανένα πεντάλεπτο και επέστρεψε ουσιαστικά για να βρεθούμε αντιμέτωποι με το καλύτερο σερί της βραδιάς. Εκεί λοιπόν που προσωπικά είχα ξενερώσει με τις συνεχόμενες κοιλιές, σκάνε τα “Metal Heart”, “Teutonic Terror” και “Balls to the Wall”, και εκεί ακριβώς είναι που καταλαβαίνεις το τι εστί πραγματικά Accept! Αυτά περίμενε ο κόσμος, αυτά ήθελε!
Όπως και να έχει, θεωρώ πως την προηγούμενη φορά το setlist ήταν κάπως καλύτερο, ενώ η συνολική εμφάνιση της μπάντας δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια σε ορισμένες στιγμές. Σίγουρα δε βοήθησε και ο ήχος, ο οποίος άργησε να φτιάξει.
Για να τα λέμε όλα όμως (και όχι μόνο τα αρνητικά), οι Accept έδωσαν ένα καθόλα τίμιο live (με τους κλασσικούς βεντετισμούς και τα ποζαρίσματα που συνοδεύει το μουσικό ποιόν τους), και το ότι εν έτει 2012 μπορούμε και απολαμβάνουμε παλιά και νέα riff τέτοιου (metal) βεληνεκούς, είναι άκρως θετικό.
Εις το επανιδείν λοιπόν…
Accept setlist
Hung, Drawn and Quartered
Hellfire
Restless and Wild
Losers and Winners
Stalingrad
Breaker
Bucket Full of Hate
Monsterman
Shadow Soldiers
Neon Nights
Bulletproof
Aiming High
Princess of the Dawn
Up to the Limit
No Shelter
Pandemic
Fast as a Shark
Metal Heart
Teutonic Terror
Balls to the Wall
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
522 
