Να και κάτι εντελώς διαφορετικό από τα τετριμμένα heavy μονοπάτια που ακολουθούν οι μπάντες την τελευταία σχεδόν δεκαετία!
Ούτε 30000 overdubs στις κιθάρες, ούτε breakdowns κάθε τρεις και λίγο, παρά μόνο straightforward Rock! Κυρίες και κύριοι οι Gypsyhawk είναι γεγονός! Τέσσερις παλικαράδες που άνετα μπορούσαν να ζήσουν σε κατάσταση κολλεγιόπαιδων στην Καλιφόρνια των muscle cars. Από αυτούς που σπουδάζουν τον καλύτερο συνδυασμό μπύρας με στενά βρεμένα φανελάκια της συμφοιτήτριας και ποια πράγματα πρέπει να σπάσουν στο σπίτι του τύπου που κάνει πάρτι για να χωρέσουν τα βαρέλια και τα μπουκάλια, παρά την παπαγαλίστικη αποτύπωση τύπων για να βγάλουν τον απαιτούμενο μέσο όρο!
Οπαδοί των Motorhead, Thin Lizzy και λοιπών party rockers, φτάνουν να αποτίσουν φόρο τιμής στα μεγαλεία και να σε πείσουν ότι έκαναν καλά τα μαθήματα στο σπίτι τους! Μπαίνουν με τσαμπουκά κατευθείαν στα μούτρα σου, όπως πρέπει, και ανεβάζουν την διάθεση να κουνάς το κεφάλι σου ρυθμικά, χτυπώντας το πόδι με το beat του τυμπανοκρούστη. Ο τραγουδιστής-μπασαδόρος Eric Harris μετράει, γρέζος και μελωδικός με την βραχνάδα και την southern-ίστικη χροιά. Στα σόλο των κιθάρων, έρχεται και το δυνατό σημείο των Gypsyhawk… Δισολίες, αρμονίες, μπουρμπουλήθρες, air guitar να γουστάρεις!
Στις συνθέσεις διακρίνει κανείς την διάθεση και ικανότητα των Gypsyhawk να ροκάρουν, να τα σπάνε, να πιάνουν μια (και όχι μόνο) μπύρα πριν πιάσουν πένες, μπαγκέτες, μικρόφωνα, και αυτός ο χαβαλές μεταδίδεται στον ακροατή άνετα! Τα ριφ είναι πωρωτικά χωρίς να βρίθουν από την αβυσσαλέα κακία! Μαγκιά! Μου κάνουν κάτι που μου κάνουν και οι Halfway To Gone, τους οποίους όποτε ακούω με φτιάχνουν και μου προκαλούν δίψα για κάτι παγωμένο και αλκοολούχο…
Τσίμπα τον δίσκο, τσίμπα την ένταση, τσίμπα και ένα ψυγειάκι με μπύρες, πάρε φίλους με τις φίλες, βάλε την ψησταριά και σπάστα! Με τους Gypsyhawk και το “Revelry and Resilience” έχεις το soundtrack του πάρτι. Καλή συνέχεια στα παιδιά και καλές ακροάσεις σε μας! Βίβες!
426 
