Sepultura, Suicidal Angels, Flames, Hammercult, Verdict Denied (02/06/12) Fuzz Club

Σαββάτο απόγευμα, το καλοκαίρι μπήκε με το δεξί και ο ήλιος καίει την άσφαλτο της Πειραιώς καθώς έχω σχεδόν φτάσει στο Fuzz club με μια ουδέτερη ψυχολογία απέναντι στο επερχόμενο συναυλιακό δρώμενο το οποίο είχα ως προορισμό.

Σταμάτησα να παρακολουθώ στενά τους Seps μετά την αποχώρηση του Max Cavalera. Είχα αποκομίσει θετικές εντυπώσεις από την περσινή κυκλοφορία του “Kairos”, αλλά δεν είχα ιδέα πως ακούγεται αυτή η μπάντα live σήμερα και πόσο μπορεί να υποστηρίξει αξιοπρεπώς το παλιό της υλικό. Από την άλλη πλευρά, το πακέτο περιελάμβανε το παρελθόν και το μέλλον του Ελληνικού thrash metal, τους μεταλλοπατέρες Flames στο πρώτο τους live εδώ και πολλά χρόνια με την αυθεντική σύνθεση και τους Suicidal Angels στο ένα και μοναδικό release show για το “Bloodbath” (ιδανικό μουσικό χαλί για την ανάγνωση του παρόντος report). Την λίστα συμπλήρωναν ακόμη 2 μπάντες, οι Ισραηλινοί Hammercult και οι, επίσης Έλληνες, Verdict Denied τους οποίος αγωνιζόμουν να προλάβω να δω από την αρχή του set τους…



…άγχος που αποδείχθηκε πως το μοιράστηκα με ελάχιστους καθώς μετά την είσοδό μου στο συναυλιακό χώρο αντίκρισα τον ορισμό του άδειου club παρά το λογικό της τιμής του εισιτηρίου (25ε για σχεδόν 7ωρο show με 5 μπάντες- ευτυχώς όπως αποδείχθηκε αργότερα ο κόσμος προσήλθε με αρκετή καθυστέρηση πιθανότατα λόγω του αγώνα μπάσκετ). Μια γρήγορη ματιά στον πάγκο του merchandise όπου για ακόμη μια φορά απόρησα με τις κάπως υψηλές τιμές (αφού θεωρώ πως στα live θα πρέπει ο κόσμος να μπορεί να βρει ακουστικό υλικό και t shirt της κάθε μπάντας σε πιο ευνοϊκό κόστος από ότι στα καταστήματα), αλλά αυτή είναι μια κουβέντα που θα μας απασχολήσει σε κάποιο άλλο άρθρο καθώς ήδη οι Verdict Denied έχουν βγει στην σκηνή ακριβώς στις 19:00 όπως και ήταν προγραμματισμένο. Σε περιβάλλον πρόβας λοιπόν και με εμφανώς χαμηλωμένο ήχο από την κονσόλα έπαιξαν υλικό από το ένα και μοναδικό τους άλμπουμ του 2009 (“Condamned”) και ένα ακυκλοφόρητο και άτιτλο ακόμη τραγούδι από την επερχόμενη δουλειά τους. Μαγκωμένοι και στατικοί ως προς την σκηνική τους παρουσία, τεχνικότατοι όμως και προσηλωμένοι στην μουσική τους, με άφησαν με πολλές προσδοκίες για το μέλλον (αρκεί να δουλέψουν λίγο παραπάνω τις συνθέσεις τους που σε κάποια σημεία θολώνουν και κουράζουν). Μέχρι τις 19:30 που κατέβηκαν από την σκηνή απέδειξαν αυτό που κάπου εμβόλιμα είχε δηλώσει ο frontman της μπάντας “δεν ήρθαμε εδώ για να λέμε ανέκδοτα”…

Verdict Denied setlist
Fake Alibis
Dark Twisted
Άτιτλο ακυκλοφόρητο
Action
Twisted (Stake)
Last Act



Στην σκηνή έχουν ανέβει για τις απαραίτητες ετοιμασίες οι Ισραηλινοί Hammercult, ενώ ο κόσμος έχει αρχίσει δειλά δειλά να προσέρχεται χωρίς να υπάρχει ακόμη δραματική αλλαγή στην αίθουσα. Συμβουλεύομαι το ρολόι μου που δείχνει 20:00 και τα φώτα πέφτουν, ενώ στο μικρόφωνο η μπάντα συστήνεται στο κοινό μέσω του τραγουδιστή τους Yakir Shochat (ο οποίος φορούσε ένα t shirt Manilla Road με το οποίο απέσπασε ομολογώ το θερμό μου χειροκρότημα πριν προλάβει να ξεστομίσει λέξη-αδυναμίες είναι αυτές). Ένας βαθύς και μακρόσυρτος λαρυγγισμός και η μπάντα ξεκινά δυναμικά με τον ήχο να τους αδικεί αρχικά και να βελτιώνεται στην πορεία (εκτός από το μικρόφωνο του τραγουδιστή το οποίο μέχρι τέλους ήταν αισθητά χαμηλά ενώ η lead κιθάρα χανόταν στα σημεία). Παρά το βραχύβιο της ύπαρξής τους (από το 2010 που σχηματίστηκαν) έδειξαν δεμένοι και απέδωσαν την μουσική τους με παλμό και αξιοπρόσεκτη σκηνική παρουσία, με έναν υπερδραστήριο frontman να μην στέκεται ούτε δευτερόλεπτο σε ένα σημείο, υιοθετώντας ένα “macho” αλλά κάπως στημένο στυλ. Με το υλικό που έπαιξαν μέχρι τις 20:30, από το ολοκαίνουργιο “Anthems of the damned”, κατάφεραν να μας ανοίξουν την όρεξη για αυτό που ακολουθούσε, που δεν ήταν άλλο από το reunion των Flames.

Hammercult setlist
Black Horseman
Let the Angels Burn
Above the Ruins
Riding Through Hell
Diabolic Overkill
We are Hammercult
Into the Death Gate
Hell’s Unleashed
Hellbent
Stealer of Souls

Ελάχιστα μόλις λεπτά μετά τις εννέα και με τον κόσμο να έχει αυξηθεί σημαντικά και να έχει αρχίσει να γεμίζει το χώρο, βγήκαν στην σκηνή οι Flames οι οποίοι αποτέλεσαν το πρώτο εγχώριο thrash σχήμα πίσω στο 1985. Με την τεράστια εμπειρία τους και εμφανώς συγκινημένοι έπαιξαν με ψυχή και εκτιμώ πως πραγματικά τα έδωσαν όλα. Ένας Alex τόσο ανατριχιαστικά πωρωτικός  που επισκίασε ότι είχε προηγηθεί μέχρι εκείνη την στιγμή της βραδιάς. Για μια ολόκληρη ώρα απολαύσαμε ωμό thrash, δύναμη, γνήσιο metal attitude μακριά από μπάντες του χώρου με αποστειρωμένες συμπεριφορές και με τον ήχο να βελτιώνεται όλο και περισσότερο (αλλά ποτέ να μην γίνεται καλός), έναν Alex που να έχει οργώσει ολόκληρο το Fuzz εντός και εκτός σκηνής και να μας τονίζει πως οι Flames επέστρεψαν, ξαναβρέθηκαν και είναι πάλι εδώ και ετοιμάζουν καινούργιο υλικό. Ο ένας δυναμίτης διαδέχεται τον άλλο. Αν υπήρχε μετρητής ενθουσιασμού θα είχα χτυπήσει παγκόσμιο ρεκόρ. Ακόμη και εκεί να τελείωνε το live, εγώ πραγματικά θα ένιωθα πλήρης. Μοναδική παραφωνία σε αυτή την εμφάνιση αποτέλεσε η αδράνεια από μέρους του κοινού που παρακολουθούσε ήρεμα χωρίς να ανταποκρίνεται στις συνεχείς εκκλήσεις της μπάντας για pit και moshing. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα καμιά δεκαριά άτομα πολύ νεαρής ηλικίας να κάθονται στο δάπεδο κουβεντιάζοντας, ενώ οι Flames έδιναν λίγα μέτρα μπροστά τους μια ιστορική συναυλία (πήραν όλοι τους “άφεση αμαρτιών” λίγα μόλις λεπτά μετά την εμφάνιση των Suicidal Angels και αυτού που ακολούθησε).

Flames setlist
Revenge
Red Terror
Deathra
Jesus Christ
Legions of Death
Never ending Suicide
Bombenhagel
Pollution Attack
Agnostic Front
Alcoholic and Beer
Rotten Life
Silo
Summon the Dead
Eastern Front
Slaughterhouse



Δέκα και δεκαεπτά πρώτα λεπτά (κι ενώ το fuzz σχεδόν γέμισε) οι Suicidal Angels κάνουν την εμφάνισή τους, κι ενώ μόλις πριν λίγο φάνταζε βαρύ και δύσκολο το έργο της διαδοχής των Flames επί σκηνής, η εισαγωγή του “Bloodbath”, η έκρηξη του κόσμου και η απόδοση της μπάντας αφήνει κατά μέρους οποιαδήποτε σκέψη και αμφιβολία. Επιλέγουν διαφορετικό τρόπο να μας πωρώσουν ετούτοι εδώ. Καταιγιστικά riffs, ανελέητο headbanging επί σκηνής (για το κοινό δεν το συζητάω,κουβάρι όλοι) με κομμάτια που κάνουν και τον πλέον δύσπιστο να τους βγάλει το καπέλο.

Αν και αρχικά και για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με μπέρδεψαν λίγο ως προς την σκηνική τους παρουσία, με την κάπως απόμακρη και ελαφρώς τυπική στάση τους απέναντι στο κοινό, στην συνέχεια έκαναν στροφή 180 μοιρών με τον frontman να κατεβαίνει ζωσμένος με την κιθάρα του μέσα στον κόσμο ο οποίος ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή με τον πλέον δυναμικό τρόπο. Ακούστηκε υλικό από τα 3 τελευταία άλμπουμ τους με έμφαση φυσικά στο “Bloodbath” για το οποίο το live αυτό αποτέλεσε και το release show. Δεν θέλω να γίνομαι γκρινιάρης και κουραστικός αλλά πραγματικά δε βρήκα κανένα ψεγάδι στην συγκεκριμένη εμφάνιση πέρα του μετριότατου για ακόμη μια φορά ήχου. Και είναι πραγματικά κρίμα για μια τόσο αξιόλογη μπάντα και για ένα τόσο απολαυστικό live να μην μπορείς να ξεστομίσεις την λέξη άριστο λόγω του ήχου. Με διαύγεια ανάμεσα στα όργανα, αλλά ιδιαίτερα πριμαριστό ήχο που σε ορισμένες στιγμές γινόταν ενοχλητικό. Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω, έχει πάει ήδη 23:20 όταν οι Suicidal Angels τελειώνουν το set τους και με αφήνουν με τις καλύτερες εντυπώσεις (ήταν η πρώτη φορά που τους είδα live) και αποτέλεσαν για εμένα το highlight της βραδιάς αν και όλοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι έδειξαν να έχουν άλλη γνώμη αφού μέχρι τις 01:30 που αποχωρήσαμε από το club το κόσμος δεν σταμάτησε να γυρνάει,το κοινό να πηδάει σαν μια ενιαία μάζα (πραγματικά εντυπωσιακό) και να τραγουδά στους ρυθμούς των Βραζιλιανών.

Suicidal Angels setlist
Intro/Bloodbath
Bleeding Holocaust
Reborn In Violence
Face of God
Chaos
Torment/Payback
Final Dawn
Morbid Intention to Kill
Bleeding Cries
Pestilence of Saints
Moshing Crew
Apokathilosis/Outro



Αλλά ας πάρω τα πράγματα με την σειρά. Οι Seps ξεκίνησαν την εμφάνισή τους δέκα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα. Έκπληξη πρώτη, η βελτίωση του ήχου σε σημείο οργασμού (αφού είχα αφήσει πίσω κάθε ελπίδα μέχρι λίγα λεπτά πριν) χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν ιδανικός.

Έκπληξη δεύτερη ο κύριος πνευμόνια, ο θεόρατος και επιβλητικός Derrick Green και το πόσο καλά απέδωσε όλο το υλικό τους και δεν με έκανε να νιώσω ούτε δευτερόλεπτο την έλλειψη του Max Cavallera (total respect). Παρά το μέγεθός του είμαι σίγουρος ότι κέρδισε την συμπάθεια και τον σεβασμό όλων όσων παρευρέθησαν. Έκπληξη τρίτη (και μακράν μεγαλύτερη) ο πραγματικά κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ο-ς Eloy (what a name) Casagrande, o μόλις 21 ετών  drummer φαινόμενο που προσχώρησε στους Sepultura το 2011. Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω πιστά την δύναμη ,την ταχύτητα και την τεχνική (αλλά και το στυλ) του εν λόγω μουσικού. Αποκορύφωμα το σόλο του στο οποίο μείναμε όλοι άναυδοι (αν και γενικότερα τα σόλο τα απεχθάνομαι όπως ο διάολος το λιβάνι).



Το σετ ήταν χορταστικό με κομμάτια από το παρελθόν της μπάντας να καταλαμβάνουν, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, την μερίδα του Λέοντος (καθώς και μια πολύ δυνατή διασκευή στο “Just One Fix” των τεράστιων Αμερικανών Ministry). Κάπου στην μέση της εμφάνισής τους και με αφορμή μια μικρή καθυστέρηση λόγω κάποιου τεχνικού θέματος στο drum kit του Eloy, o βετεράνος κιθαρίστας (και νυν αφεντικό της μπάντας) Andreas Kisser έπαιξε με το κοινό βάζοντάς του να μαντέψει το κομμάτι, παίζοντας την εισαγωγή από το “Necromancer” από το ντεμπούτο τους (φυσικά μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είχε δοθεί απάντηση από το “διαβασμένο” ακροατήριό τους).

Μόνο αρνητικό σημείο (αν μπορεί να χαρακτηρισθεί έτσι) η μη ύπαρξη δεύτερης κιθάρας με αποτέλεσμα όλο το δύσκολο έργο να το επωμίζεται μόνος του ο Kisser και τα κομμάτια (ειδικά στα σημεία των lead solo όπως είναι φυσικό) να ακούγονται κάπως “άδεια”. Πέρα από αυτό όμως ο Andreas τα έδωσε όλα ξεσηκώνοντας συνέχεια τον κόσμο και τραγουδώντας μαζί του τους στίχους. Για εμένα,κορυφαία στιγμή η εκτέλεση του “Rattamahata”. Τραγουδισμένο από κοινού με τον Green, ο οποίος σε αυτό όπως και σε άλλα κομμάτια του σετ, επιδόθηκε και στο παίξιμο επιπρόσθετων κρουστών.

Sepultura setlist
Intro/Beneath the Remains
Refuse Resist
Kairos
Relentless
D.E.C.
Convicted
Dialog
Attitude
What I do
Choke
Mask
Schizo/Escape
Sepulnation
Subtraction
Just One Fix
Territory
Innerself
Arise
Rattamahata
Roots

Με την βεβαιότητα του ότι δεν υπήρξε ούτε ένας που να έφυγε δυσαρεστημένος από το Fuzz αυτό το βράδυ Σαββάτου, πήρα κι εγώ το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι, με ξεχειλισμένο από όμορφες αναμνήσεις και δυνατές στιγμές,το σχετικά μικρό καλάθι που αρχικά κρατούσα.

Photos: Χρήστος Ρούσσης


474