84- Fuck U!

Κάηκε ξανά η Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα… Και ποιο το αποτέλεσμασάπιο σύστημά μας, αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, όπως παράλληλα και κανενός η καρέκλα δεν έτριξε…

Το δίλημμα χρεοκοπία ή μνημόνιο ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, μόνο που το ουσιαστικό πρόβλημα είναι το πώς φτάσαμε (και πάλι) ως εδώ. Οι ιθύνοντες τίναξαν από πάνω τους κάθε λογής ευθύνη με ένα απλό “κάναμε λάθος” και σαν καλοί υποτακτικοί των άλλων χωρών ζήτησαν και άλλες θυσίες.

Αλήθεια, πόσες “θυσίες” έκαναν όλοι όσοι παραληρούσαν στο βήμα της βουλής το βράδυ της Κυριακής; Ο Βενιζέλος, για παράδειγμα, που μας μπούχτισε στα “πρέπει”, τι ακριβώς στερήθηκε για να σωθεί η χώρα; Ο Παπαδήμος, πέρα από το να δέχεται αμαχητί το οτιδήποτε προστάζουν οι “έξω”, τι άλλο κάνει; Διότι κάλλιστα το ρόλο αυτό μπορεί να τον παίξει και ένα πίθηκος. Και τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα και ο πίθηκος θα έγνεφε αρνητικά που και που… τρίβουν φυσικά τα χέρια τους οι της Νέας Δημοκρατίας, μιας και γνωρίζουν πολύ καλά πως θα κυβερνήσουν αμέσως μετά. Έπρηξε το λαό ο Σαμαράς με την αντι­μνη­μο­νιακή του πολιτική, αλλά έβαλε την τζίφρα του και με τα δύο χέρια. Είναι ρε παιδί μου να μη δώσεις “καρέκλα” σε κάποιον… Θα στρο­γγυ­λο­κα­θί­σει και δε θα σηκώνεται με τίποτα!

Και όχι, όσοι ψήφισαν αρνητικά από τα “μεγάλα” κόμματα, δεν έγιναν επαναστάτες εν μια νυκτί! Να έβλεπα το σθένος τους πριν μπούμε σε αυτήν την κατάσταση. Τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα (και ας πέφτουν τόσα δακρυγόνα).

Οι χειρότεροι δε, ήταν όσοι δεν πήγαν καν να ψηφίσουν! Σε εκλέγει δηλαδή ο άλλος για να αποποιείσαι των ευθυνών σου; Σοβαρά μιλάς

Τώρα για τα επεισόδια τι να πω; Λες και δεν το ξέραμε; Δε μπορεί όμως, θα έρθει η ώρα που τα ΜΑΤ θα διασπαστούν από τους δια­δη­λω­τές και τότε τίποτα δε θα σώσει εκείνους που χασκογελάνε εις βάρος όλων μας. Και ναι, αυτό που λέω δεν είναι δημοκρατικό, αλλά μιας και στην ουσία το εν λόγω πολίτευμα δεν υφίσταται στην Ελλάδα, ας το εκμεταλλευτούμε κιόλας.

Όσο το κέντρο καιγόταν, οι κηφήνες της βουλής έβλεπαν ήσυχοι ποδόσφαιρο και έπιναν το καφεδάκι τους! Διότι θέλουμε και τα παθαίνουμε! Ξεκίνησε την κατρακύλα ο Παπανδρέου, τη συνέχισε ο Μητσοτάκης, την ξεχείλωσε ο Σημίτης, τη διόγκωσε ο Καραμανλής, ο

Παπανδρέου μας πήρε τα μέτρα για το φέρετρο και μια αντισυνταγματική κυβέρνηση με αρχηγό τον Παπαδήμο, άνοιξε το λάκκο μας. Και εμείς που ήμασταν; Στο ίδιο έργο θεατές, να ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους μήπως πάρουμε καμία θεσούλα στο δημόσιο!

Και τώρα που το σκέφτομαι, η σχέση που έχει ο λαός με τους πολιτικούς που εκλέγει είναι σαν και αυτή μεταξύ μίας αφελούς γυναίκας και ενός δυσ­λει­τουρ­γι­κού άντρα. Ο άρρεν της υπόθεσης βλέπει τις καμπύλες και τις προοπτικές της κοπέλας και την πολιορκεί με υποσχέσεις και ευφάνταστα σενάρια για το μέλλον. Εύλογα λοιπόν, η γυναίκα θα πειστεί και θα βγει ραντεβού με τον τύπο. Ύστερα από αρκετές συναντήσεις τους όμως, βλέπει πως τα πράγματα ενδεχομένως δεν έχουν την εξέλιξη και τη θετική αύρα που φανταζόταν και παρόλο που βλέπει τα ελαττώματά του, ο πονηρός κατακτητής την έχει κάνει να πιστεύει πως χωρίς αυτόν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μείνει στο ράφι, με αποτέλεσμα η κοπέλα να συνεχίζει να δίνει ευκαιρίες στον τύπο. Όταν όμως έφτασε η στιγμή που η γυναίκα ένιωθε πως δεν αντέχει άλλο, ο άντρας της πουλάει ένα τελευταίο παραμύθι και την πηγαίνει σπίτι του, όπου τη χτυπάει, τη βιάζει και την κλέβει. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι γίνεταιεκδικείται ή μένει άπραγη

Δημοσιεύθηκε στις 20/02/12

ΥΓ καλές απόκριες και καρναβάλια. Την επόμενη Δευτέρα αποφάσισα να πετάξω χαρταετό, οπότε νέο κείμενο ξανά στις 5 Μαρτίου…

377