ANKHARA: “Sinergia”

Οι Ankhara είναι από την Ισπανία και παίζουν κλασσικό heavy metal. Τo “Sinergia” είναι το τέταρτό τους album και κυκλοφορεί δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά τον τελευταίο τους δίσκο. Οι Ισπανοί σαν συγκρότημα υπάρχουν από το 1995, κυκλοφόρησαν 3 δίσκους μέχρι το 2003 που γνώρισαν αρκετή επιτυχία και ξαφνικά διαλύθηκαν το 2004, γεγονός που τους τοποθέτησε στα cult συγκροτήματα. Ένα επετειακό live το 2013 ήταν αφορμή να ξαναφτιάξουν και πάλι το συγκρότημα και έτσι το 2018 μπήκαν στο studio για τις ηχογραφήσεις του “Sinergia”. 

Στη νέα τους κυκλοφορία οι Ankhara επιστρέφουν στον ήχο των δύο πρώτων albums, αφού στον τρίτο δίσκο “Sombras del Pasado” είχαν κάνει στροφή προς το progressive. Η παραγωγή είναι μοντέρνα, χωρίς όμως να αλλοιώνει τον χαρακτήρα της μπάντας και ο ήχος έχει τον απαραίτητο όγκο και δύναμη για να αναδείξει τις συνθέσεις. Οι Ισπανοί παίζουν με αρκετή ενέργεια και πάθος και όλο το album, σου βγάζει ότι είναι παιγμένο ζωντανά. Ένα χαρακτηριστικό που ίσως ξενίσει κάποιους, είναι ότι όλα τα τραγούδια είναι στα Ισπανικά. Προσωπικά δεν με ενόχλησε ότι ο τραγουδιστής τραγουδούσε στη μητρική του γλώσσα, αλλά πραγματικά είναι θέμα γούστου για τον καθένα.

Ο Pacho Brea άλλωστε, κάνει εξαιρετική δουλειά στα φωνητικά, ενώ και η χροιά της φωνής του είναι ιδιαίτερη, μία μίξη Ripper Owens και Udo, που τον κάνει να ξεχωρίζει από άλλους συνάδελφους του. Ένα ακόμα δυνατό τους σημείο είναι ότι ξέρουν να γράφουν ωραία ρεφραίν, τα οποία σιγοτραγουδούσα παρόλο που δεν ξέρω καθόλου Ισπανικά. Το “Sinergia” δεν έχει το τραγούδι που θα σε “ξετινάξει” αλλά δεν έχει και κανένα filler, με όλα τα κομμάτια να είναι σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο.

Οι Ankhara έκαναν πολύ καλά που επέστρεψαν στην ενεργό δράση, με το “Sinergia” να είναι αξιοπρεπέστατο δισκάκι και είναι σίγουρο ότι αν τους πετύχω κάπου live δεν θα χάσω την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω και να έπινα δυο μπυράκια για πάρτη τους.

https://www.facebook.com/Ankhara-473887429326193/

Ankhara – Sueña  

644
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.