Οι πειρατικές ιστορίες, υπήρξαν ανέκαθεν τροφή για τη λογοτεχνία και τη μουσική.
Όσον αφορά στη μουσική, οι τεράστιοι Running Wild έφεραν στη ζωή το λεγόμενο pirate metal, με το οποίο μεγάλωσαν γενιές μεταλλάδων, και έκαναν τη μαύρη πειρατική σημαία λάβαρο για κάθε οπαδό του metal. Οι Calico Jack, έρχονται να μας εξιστορήσουν, με το δικό τους στυλ, μία ακόμα πειρατική ιστορία, αυτήν του Calico Jack, του γνωστότερου πειρατή στη θάλασσα της Καραϊβικής.
Οι Ιταλοί Calico Jack, δημιουργήθηκαν το 2011 και από την αρχή έδειξαν έναν ιδιαίτερο ζήλο για τη “χρυσή περίοδο” των πειρατών. Το 2012, κυκλοφόρησαν το demo “Scum Of The Seas”, ενώ το 2013 ήρθε η σειρά του EP “Panic In The Harbour”. Με 6 χρόνια καθυστέρησης, το ομώνυμο debut album τους “Calico Jack”, θα δει το φως της δημοσιότητας.
Οι Ιταλοί, κινούνται ηχητικά γύρω από το pirate metal, αλλά με έναν πιο παραδοσιακό τρόπο, έχοντας αρκετά folk στοιχεία στη μουσική τους. Η χρήση του βιολιού, τα πλήκτρα και τα “σκοτεινά”, στα όρια του black, φωνητικά, δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο στο album.
Το album, έχει ως σκοπό να μας παρασύρει στην εποχή που έζησε και μεγαλούργησε ο Calico Jack, γνωστός και ως Captain John Rackham. Από τις περιπέτειες στα ανοιχτά των θαλασσών, μέχρι τα γλέντια σε κάποια ταβέρνα προς το τέλος της ημέρας ή ακόμα και ενός ταξιδιού, οι Calico Jack προσπαθούν να μας κατατοπίσουν μέσα στην ιστορία του μεγαλύτερου πειρατή των θαλασσών. Άλλωστε, ήταν ο δημιουργός του εμβλήματος όλων των πειρατών, του Jolly Roger, της μαύρης πειρατικής σημαίας.
Έτσι, θα ακούσεις κομμάτια που εξιστορούν τις διάφορες περιπέτειές του, όπως τα “Death Beneath The Wave”, “Devil May Care” και το επικό 18λεπτο “Under The Flag Of Calico Jack”. Θα ακούσεις όμως, και τραγούδια πιο “διασκεδαστικά”, όπως τα “Where Hath The Rum Gone” και “Grog Jolly Grog”.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, υπάρχει αυτό το πειρατικό ύφος να περιπλανάται. Η επιλογή των Calico Jack να έχουν black φωνητικά, δεν είναι άσχημη. Κάθε άλλο, δίνει ακόμα πιο σκοτεινό τόνο στην πειρατική μουσική τους. Νομίζω όμως, ότι ίσως το παράκαναν λίγο με το βιολί και τα πλήκτρα. Ναι μεν είναι απαραίτητο για το folk του πράγματος, αλλά θεωρώ ότι “σκεπάζει” σε πολλά σημεία τα πολύ ωραία riffs της μπάντας, “χάνοντας σε metal”. Δηλαδή, κομμάτια σαν το “Sharkbite Johnny” και “Devil May Care”, θα μπορούσαν να ακούγονται πιο metal με λιγότερο βιολί και θα μπορούσαν να βρίσκονται άνετα μέσα στους επόμενους πειρατικούς ύμνους.
Συνολικά πάντως, οι Ιταλοί metallers καταφέρνουν με αρκετή επιτυχία αυτό που θέλουν. Δηλαδή folk μουσική “αλά Skyclad”, σε στίχους από Running Wild και φωνητικά κατευθείαν από τα “άδυτα των θαλασσών”. Οι φίλοι του folk metal, να του ρίξουν μία “αυτιά”. Νομίζω, θα τους κερδίσει.
https://www.facebook.com/CalicoJackOfficial/
596 
