BOOZE CONTROL: “Forgotten Lands”

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι οι Booze Control από τη Γερμανία είναι οι Enforcer των “φτωχών”, όμως με το νέο τους δίσκο “Forgotten Lands” δείχνουν την ποιότητα τους σαν συγκρότημα και παραμένουν στην αφρόκρεμα των συγκροτημάτων αυτής της δεκαετίας, που παίζουν κλασσικό heavy metal.

Όλα ξεκίνησαν το 2009 όταν ο κιθαρίστας και τραγουδιστής David Kuri, ο μπασίστας Steffen Kurth και ο drummer Lauritz “Lord” Jilg σχημάτισαν στα γρήγορα την μπάντα για να συμμετάσχει σε μια τοπική γιορτή. Η μπάντα τελικά άρεσε, πήραν και δεύτερο κιθαρίστα τον Jendrik Seilerο, το ένα έφερε το άλλο και δέκα χρόνια μετά οι Γερμανοί, συνεχίζοντας με τα ίδια μέλη, έχουν κυκλοφορήσει ένα EP και τέσσερα full length album.
 
Στο “Forgotten Lands” υπάρχουν όλα όσα περιμένεις να ακούσεις από ένα συγκρότημα heavy metal: διπλές κιθαριστικές επιθέσεις, θεαματικά solo, καλπάζων ρυθμό και υψίφωνα φωνητικά. Air Raid και Enforcer είναι οι μπάντες από τη γηραιά ήπειρο που είναι πιο κοντά ηχητικά στους Γερμανούς, όπως και οι Skull Fist από τον Καναδά, με τους Iron Maiden να είναι η νούμερο ένα επιρροή τους, ενώ υπάρχουν και ψήγματα από US power metal.

Ο δίσκος περιλαμβάνει δέκα τραγούδια που δεν ανακαλύπτουν τον τροχό, ούτε έχουν ιδιαίτερους πειραματισμούς, αλλά είναι αρκετά καλές συνθέσεις και σχεδιασμένες να σε σηκώνουν από τον καναπέ για να κάνεις headbanging. Ξεχώρισα το “Attack Of The Axemen”, το speedαριστό “Slaying Mantis” και το οχτάλεπτο επικό “Cydonian Sands”.

Οι Booze Control αποδεικνύουν με τη νέα τους κυκλοφορία ότι ξέρουν καλά τα μυστικά του κλασσικού metal και δεν πρόκειται με το “Forgotten Lands” να απογοητεύσουν τους metal οπαδούς.

https://www.facebook.com/boozecontrol/

691
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.