Ο Έλληνας guitar hero, Gus G δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς το ταλέντο και η μουσική του παρακαταθήκη εκτελούν επαρκώς τα παραπάνω καθήκοντα. Το Rockway είχε μια σύντομη κουβεντούλα μαζί του λίγες ώρες πριν το πολυαναμενόμενο live μαζί με τους Primal Fear, Terra Incognita και The Silent Rage.
Γεια χαρά, με δεδομένο πως είσαι ένας από τους πιο δραστήριους και παραγωγικούς μουσικούς της σκηνής, θα έπρεπε να φιλοξενούμε συνέντευξη Gus G στις σελίδες μας κάθε 6 μήνες (σσ: γέλια). Θες να ενημερώσεις τους αναγνώστες μας για τα πιο πρόσφατα… επιτεύγματά σου; Ας ξεκινήσουμε από το “Fearless”, τι λες;
Στην διάθεση σας όποτε θέλετε!
Υπό ποιες συνθήκες έγινε η “μεταπήδηση” από την Century media στην AFM;
Είχε λήξει το συμβόλαιο μου με την CM και χρειαζόμουν μια ανανέωση. Το πρώτο μου συμβόλαιο στην century ήταν το 2001 όποτε ήμουν εκεί από παιδί! Όλα καλά όμως, το back catalogue μου παραμένει εκεί, έχουμε πολύ καλές σχέσεις και προχωράμε στο επόμενο κεφάλαιο με την AFM.
Τέταρτο “solo” album, ποια είναι τα πιο σημαντικά μαθήματα που πήρες στην πορεία προς το “Fearless”; Έχεις άρδην αλλάξει κάτι στον τρόπο που παίζεις, συνθέτεις και ηχογραφείς από τις μέρες του “Guitar Master”;
Τρίτο σόλο άλμπουμ είναι. Το guitar master δεν θεωρώ ότι πιάνεται γιατί στη ουσία ήταν ένα label project που περιλάμβανε διάφορους κιθαρίστες που ηχογράφησαν δικά τους version πάνω στα ίδια backing tracks. Σίγουρα έχω εξελιχτεί από εκείνα τα χρόνια ως συνθέτης κ ως κιθαρίστας. Το στυλ μου εξελίσσεται συνέχεια, έχω ψαχτεί αρκετά με τον εξοπλισμό μου, άλλωστε έχω σχεδιάσει δικές μου κιθάρες, μαγνήτες, ενισχυτές κλπ.
Στο “Fearless” ακολουθείς έναν διαφορετικό δρόμο σε ότι αφορά τις φωνές και πλέον την θέση των εκάστοτε guest πίσω από το μικρόφωνο καταλαμβάνει ο ένας από τους δυο σταθερούς σου συνεργάτες σε αυτή την δουλειά, ο Dennis Ward (ο έτερος είναι ο Will Hunt στα τύμπανα). Αν και το αποτέλεσμα από μόνο του σε δικαιώνει, πως κατέληξες σε αυτή την απόφαση;
Στα πρώτα 2 άλμπουμς πειραματίστηκα αρκετά και ήθελα διάφορες φωνές πάνω στην μουσική μου. Αυτή τη φορά ήθελα μια ομοιογένεια στον ήχο. Έχω συνηθίσει να είμαι μέλος μπάντας και θεωρούσα πως αυτό το άλμπουμ δεν χρειαζόταν guests, αλλά ένα συγκεκριμένο lineup.
Στο album αυτό υπάρχει και μια διασκευή στο “Money For Nothing”. Σε έχω ακούσει σε συνεντεύξεις σου να δηλώνεις θαυμαστής του Mark Knopfler και κατ’ επέκταση και των Dire Straits, πως αισθάνεσαι που έντυσες ένα τόσο κλασικό κομμάτι στα μαύρα, με αλυσίδες και καρφιά; (σ.σ.: γέλια)
Ποτέ δεν παίρνω τις διασκευές που κάνω στα σοβαρά. Πάντα γίνονται σε πιο χαλαρό κλίμα με μια πιο «χύμα» διάθεση. Κάπως ετσι προέκυψε και το Money for nothing. Έχω λάβει θετικά σχόλια μέχρι στιγμής από τον κόσμο για την εν λόγω διασκευή.
Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Vinnie Moore για το single του “Force Majeure” που κυκλοφόρησε επίσης από την AFM τον Σεπτέμβρη;
Είχαμε προγραμματισμένη μια αμερικανική περιοδεία και μου ήρθε η ιδέα να κυκλοφορήσω ένα σινγκλ γύρω από αυτήν. Λογικό επόμενο ήταν να καλέσω τον Vinnie για ένα σόλο. Είναι μεγάλη τιμή μου που δέχτηκε!
Ο χαρακτηρισμός guitar hero φαντάζομαι πως, τουλάχιστον στις αρχές, θα σου φαινόταν βαρύς. Ποιο ήταν το κομβικό εκείνο σημείο που αποδέχθηκες αυτήν την τόσο μεγάλη αποδοχή από το κοινό; Ποιοι μουσικοί εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να σου ασκούν μεγάλη επιρροή;
Το κομβικό σημείο ήταν όταν πλέον μπήκα στην μπάντα του Ozzy. Εκεί σκέφτηκα ότι μάλλον κάτι κάνω καλά σαν κιθαρίστας για να φτάσω εδώ και θα έπρεπε να έχω πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Από επιρροές – λίγο πολύ οι ίδιοι που ήταν πάντα: Rudolf & Michael Schenker, Uli Roth, Gary Moore, Yngwie, Iommi, Paul Gilbert, Marty Friedman κλπ κλπ
}
Πως πάει η περιοδεία για το “Fearless”; Κάποια highlights ίσως που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας από τις τελευταίες σας εμφανίσεις;
Πάει αρκετά καλά μέχρι στιγμής. Ξεκίνησα πέρσι τον Απρίλιο στην Ευρώπη ως support στον Jesper Binzer (DAD) ενώ Στην Αμερική ήμουν μέρος ενός φοβερού καθαριστικού «πακέτου» με τον Richie Kotzen & Vinnie Moore. Στη συνέχεια έκανα και κάποιες headline εμφανίσεις στην Ευρώπη.
Η συναυλιακή επιστροφή στην πατρίδα θα γίνει σε θεσσαλονίκη και Αθήνα, στις 12 και 13 Ιανουαρίου αντίστοιχα. Η εμφάνιση μαζί με τους Primal Fear πως προέκυψε;
Ήταν ιδέα του συνεργάτη μου στην Ελλάδα. Με ρώτησαν αν μου άρεσε η ιδέα των κοινών εμφανίσεων με τους Primal Fear και εννοείται πως είπα ναι. Με τον Ματ Sinner γνωριζόμαστε πολλά χρόνια αλλά δεν έτυχε ποτέ να παίξουμε club shows μαζί.
Μπορεί στο album να μην είδαμε guest μουσικούς όπως συνηθίζεις, να περιμένουμε όμως κάτι παραπάνω στα 2 live σας, ή αυτό είναι κάτι που δεν σε έχει απασχολήσει για την τρέχουσα φάση;
Όχι αυτήν τη στιγμή παραμένουμε ως power trio δεν νιώθω ότι χρειάζεται η προσθήκη κάποιου guest. Ούτως η άλλως είναι και κάτι σαν all star band το παρόν lineup με τον Dennis Ward και Felix Bohnke αφού είναι και οι 2 βετεράνοι της ευρωπαϊκής μέταλ σκηνής.
O μεγάλος μεταλλικός σταυρός είναι εκεί για… διακοσμητικούς λόγους, ή πραγματικά αντικατοπτρίζει την πίστη σου στον Χριστό; Γενικότερα, πιστεύεις πως τυχαία βρεθήκαμε εδώ που είμαστε και μια μέρα όλοι θα εξαφανιστούμε για πάντα, ή πως ο άνθρωπος είναι πνευματικό όν, δημιούργημα με παρόν και μέλλον;
Καθότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα είμαι χριστιανός ορθόδοξος αλλά όχι κατ’επιλογήν. Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος της εκκλησίας αν και μου αρέσει ο σταυρός σαν σύμβολο. Δεν έχω τις απαντήσεις βέβαια, αλλά τείνω να πιστεύω πως είμαστε ζωντανοί οργανισμοί που κάνουμε τον κύκλο μας και κάποια στιγμή απλά φεύγουμε. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι «μετά».
Όπως οι περισσότεροι επιτυχημένοι μουσικοί, ταξιδεύεις κι εσύ πολύ συχνά έξω από την Ελλάδα και μάλιστα σε πολλούς και διαφορετικούς γεωγραφικούς προορισμούς, οπότε μπορείς να έχεις μια πιο ψύχραιμη, σφαιρική και πιο αντικειμενική ματιά στο που βρίσκεται πραγματικά το επίπεδο της μουσικής σκηνής στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό, τόσο από πλευράς καλλιτεχνών/συγκροτημάτων, όσο και των συναυλιακών δραστηριοτήτων. Θα ήθελες να μου πεις με δυο λόγια την άποψή σου σχετικά;
Το θέμα στην Ελλάδα ήταν από πάντα η νοοτροπία και όχι η έλλειψη ταλέντου.
Έχουν βελτιωθεί κάποια πράγματα τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ πως η σκηνή μας είναι σε καλύτερο επίπεδο σε σχέση με το παρελθόν. Επισης Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και του Ίντερνετ, οι μουσικοί πήραν πίσω στα χέρια τους την κατάσταση και καταρίφθηκε το παλιό business model. Αυτό ευνοεί μουσικούς από χώρες όπως η Ελλάδα που είμαστε γεωγραφικά λίγο «εκτός». Τα υπόλοιπα είναι θέμα δουλειάς, επιμονής και προσπάθειας. Και το καλό timing παίζει ρόλο, αλλά…οι ευκαιρίες υπάρχουν εκεί έξω για όλους.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου να απαντήσεις στις ταπεινές μου ερωτήσεις, το μόνο σίγουρο είναι πως, πρώτα ο θεός, θα σε απολαύσουμε στα μέσα του Γενάρη στην σκηνή του Κυττάρου, τουλάχιστον όσοι ζούμε εγγύτερα στο κλεινόν άστυ, οι βόρειοι κλασικά, στο 8ball, στην Θεσσαλονίκη. Θα ήθελες να πεις κάτι για το κλείσιμο;
Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και ανυπομονώ για τα επερχόμενα λαιβ στην πατρίδα!
766 
