ARION: “Life is No Beautiful”

Δεν ξέρω για το αν η ζωή είναι όμορφη ή δεν είναι όμορφη που λένε και οι Αrion, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζώή μου έγινε μάλλον βαρετή όση ώρα άκουσα τον καινούριο δίσκο τους.

Οι Αrion ξεκίνησαν σαν συγκρότημα 2013 και παίζουν συμφωνικό Power Metal. Σε αυτό το διάστημα έχουν κυκλοφορήσει ενα EP και δύο Full length, το “Last of Us” και το “Life is No Beautiful”. Η μουσική τους είναι επηρεασμένη αρκετά από Stratovarius, Sonata Arctica και Nightwish, ενώ τώρα είναι σε περιοδεία στη Βόρεια Ευρώπη με τους Battle Beast.

Αρχικά δεν πας πουθενά με αυτό το εξώφυλλο που πιο πολύ ταιριάζει σε ταινία της Disney παρά σε συγκρότημα που λέει ότι παίζει Metal.’Όσο αφορά τα τραγούδια από τα εννιά κομμάτια που περιέχονται στο “Life is No Beautiful”, το ένα είναι εισαγωγή και δύο είναι μπαλάντες (“Through Your Falling Tears” και “Last One Falls”) που είναι παντελώς αδιάφορες. Τα υπόλοιπα έξι τραγούδια είναι ομοιόμορφα, χωρίς να ξεχωρίζουν το ένα με το άλλο, με μικρή εξαίρεση το “At the Break of Dawn” που συμμετέχει και η Elize Ryd (Kamelot, Gus G, Timo Tolkki’s Avalon) και κάπως σώζει το τραγούδι. 

Τα υπόλοιπα τραγούδια φτάνεις σε σημείο να νομίζεις ότι ακούς pop με τόσο χαρωπές μελωδίες και απορείς πως δεν τους έχουν στείλει ακόμα στη Eurovision. H παραγωγή είναι τελείως πλαστική και ο τραγουδιστής των Arion δεν νομίζω ότι μπορεί να σταθεί στο είδος που έχει επιλέξει το συγκρότημα.

Συγκροτήματα σαν τους Arion έχουν βγάλει το κακό όνομα για το Power Metal και το μόνο μέρος που θα μπορούσα να τους ακούσω είναι αν πήγαινα βόλτα σε κάποιο εμπορικό αντί να άκουγα τις ποπ αηδίες που βάζουν στα μεγάφωνα. Τους εύχομαι να ακούσουν το “Land of the Free” η το “Imagination From The Other Side” μήπως δουν το φως το αληθινό και βγάλουν κανένα σοβαρό δίσκο.

562

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.