Ένα rock ‘n’ roll κουαρτέτο από το Arkansas των Η.Π.Α, οι The Alive, ισχυρίζεται με παρρησία ότι «Είμαστε το Rock and Roll» στην προμετωπίδα του πρώτου τους album.
Φιλόδοξοι; Ψώνια; Εγωπαθείς, Αιθεροβάμονες; Αυτό δε το γνωρίζουμε, ούτε τι μπορούν να εννοούν υπό το βαρύγδουπο αυτό τίτλο, αλλά σίγουρα στην εν λόγω σκηνή χρειάζεται κάποιο ή όλα αυτά τα στοιχεία, προκειμένου να λάμψεις, συναρτήσει βέβαια και του ανάλογου ταλέντου.
Στα προαναφερθέντα έρχονται να δημιουργηθούν επιπλέον προσδοκίες από το ενθουσιώδες δελτίο τύπου, το οποίο κάνει λόγο για μια άκρως δυναμική μπάντα που έρχεται να ταράξει τα νερά, μιας και τα live τους να δημιουργούν ντελίριο και έναν αυξανόμενο πυρήνα fans, ενώ η μουσική τους να έρχεται να συνταράξει το «είναι» μας.
Πόσο απέχουν τα παραπάνω από την πραγματικότητα; Όσο η αγορά πάμφθηνου gadget με απίστευτα τεχνικά χαρακτηριστικά από το διαδίκτυο. Άλλο βλέπεις στην οθόνη σου, κάτι τελείως διαφορετικό παραλαμβάνεις στην πόρτα σου.
Κατ’ αρχήν το “Alive” ως προσωνύμιο του σχήματος είναι πέρα για πέρα παραπλανητικό. Άνευρες – άχρωμες – άοσμες συνθέσεις, με μια αίσθηση old school (late 70) hard rock με κύριο οδηγό τη glam αισθητική των 90s, καλογυαλισμένη με ατμοσφαιρικές παρεμβολές από το alternative pop – rock του σήμερα. Όχι δεν μπλέκουν τα παραπάνω στοιχεία ως “αχταρμά”, αντιθέτως όλα κυλούν αρμονικά δεμένα. Αυτό που απουσιάζει είναι το “νεύρο”, η εκρηκτικότητα και σαφώς η έμπνευση.
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι πιο low tempo στιγμές τους, κοινώς οι μπαλάντες, οι οποίες έχουν κυρίαρχο ρόλο στο ρεπερτόριό τους. Flat και μονολιθικός ήχος, βγαλμένος από ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, που όσο καλές κι αν φάνταζαν κάποιες στιγμές τους, θάβονταν από την παγωμάρα που γενικότερα εξέπεμπαν.
Καλώς ή κακώς δε θα μπορούσα να φανταστώ το rock ‘n’ roll δίχως να αναδύεται έστω και λίγη “αλητεία” και το “We are Rock and Roll” δεν πληροί αυτή την κρυφή προϋπόθεση, όσο καλοδουλεμένο κι αν είναι.
Το προσπερνώ πάραυτα!
486 
