Δυο χρονάκια πέρασαν από το τελευταίο εγχειρίδιο τρόμου “Retrogore” και οι σαλταρισμένοι Βέλγοι deathsters Aborted επιστρέφουν με το “TerrorVision”, έναν καλό αλλά μάλλον υποδεέστερο του προκατόχου του δίσκο.
Οκ, μιλάμε για παίκτες ύψιστης εκτελεστικής δεινότητας και σίγουρα οι Aborted είναι μια μπάντα που μπορεί να διαπρέψει σε όποια έκφανση του tech death metal και να καταπιαστεί, αν μη τι άλλο το όνομά τους αποπνέει σεβασμό και χαίρουν της εκτιμήσεως όλου του death κυκλώματος αλλά πλέον είναι εμφανές ότι το είδος (γενικά, σε παγκόσμια κλίμακα) παραπαίει τουλάχιστον συνθετικά. Από την άλλη και με το χέρι στην καρδιά, οι Aborted σίγουρα τα κατάφεραν καλύτερα από το 90% της U.S. αντίστοιχης σκηνής με βάσει τα πεπραγμένα τους.
Θα έλεγα ότι το βασικό κριτήριο εκτιμήσεως είναι το τι είδους ακροατής είσαι. Αν περιμένεις να ακούσεις κάτι που να αποσκοπεί στην ψυχαγωγία, μάλλον θα απογοητευθείς καθώς ο μόνος τομέας που η μπάντα ακούγεται ορθόδοξη είναι η σχετικά μειωμένη riff-ολογία σε σχέση με ανάλογες δουλειές και τα μελωδικά solos. Ένα ακόμη credit είναι η σημειολογική αμεσότητα των συνθέσεων, με σαφές στίγμα η καθεμία τους και με σχετικά επίσης αρκετά υψηλή απομνημονευτική ικανότητα.
Από εκεί και πέρα ο ακροατής θα έρθει αντιμέτωπος με ολοκληρωτική, ακραία μουσική, βαρύτατη και ογκώδης (ο ήχος αγγίζει την τελειότητα διαχωρίζοντας και βάζοντας σε τάξη το όχι και τόσο χαοτικό περιβάλλον), Πανδύσκολοι χρόνοι στα beats, κιθάρες που ακούγονται σαν αλωνιστικές μετρονομικές μηχανές και ένας αφιονισμένος Sven de Caluwe πίσω από το μικρόφωνο να ξεσκίζεται στο growling, ενισχύοντας την επιθετική φύση του “TerrorVision”.
Ακραία μουσική για ακραίους εγκεφάλους, στριφνή τέχνη η οποία προαπαιτεί μελέτη και προσοχή για να σου δώσει τα καλούδια της. Αν και το ποιοτικό επίπεδο είναι κοινό, κομμάτια όπως τα “Vespertine Decay”, “Squalor Opera” και “Exquisite Covinous Drama” μου άρεσαν αρκετά και θα έλεγα ότι ίσως είναι ενδεικτικά της πορείας που θα ακολουθήσουν πλέον οι Aborted, θεωρώ ότι δεν θα αφήσουν ασυγκίνητο έναν παραδοσιακό death metaller που του αρέσει η brutal αισθητική στη μουσική του.
Τελικώς η επιστροφή των Aborted είναι αξιόλογη, ειδικά αν τη θέσεις απέναντι στο γενικότερο “γίγνεσθαι” του ύφους αυτού. Δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού, οι Βέλγοι παίζουν μπάλα σε δικό τους γήπεδο εδώ και δυο δεκαετίες περίπου και τους οπαδούς τους δεν θα τους απογοητεύσουν. Από την άλλη, η μόνη “παγίδα” πλέον είναι η τελμάτωση του ίδιου του χώρου στον οποίον κινούνται΄, μια κατάσταση που όσο περνά ο καιρός, τόσο και στεγανοποιεί όλο και πιο πολύ τα συνθετικά πλαίσιά του και συνεπώς συρρικνώνει το ίδιο του το εν δυνάμει ακροατήριο. Απόλυτος κριτής φυσικά, εσύ φίλε αναγνώστη. Ο γράφων πρόσκειται θετικά σ’ αυτή τη δουλειά αλλά δεν ξετρελάθηκε κιόλας. Ακούς και κρίνεις.
https://www.facebook.com/Abortedofficial
625 
