Αν είσαι μεταλάς, ξέρεις που να πας! Δηλαδή τι, επειδή δεν ήρθαν οι QOTSA ή οι SOAD, δεν θα περάσουμε ωραία; ΟΚ, πρέπει λίγο να υποτονίσουμε τον μουσικό δεινοσαυρισμό σε αυτόν τον τόπο, αλλά αν όμως οι δεινόσαυροι μας τρομάζουν και στα γεράματα, να πούμε ψέματα;
Φτάνοντας εύκολα στο Terravibe, ελέω ώρας, βλέπω τους Jacks Full στο Vibe Stage με αρκετό κόσμο από κάτω να τους εμψυχώνει στη μάχη τους κόντρα στην ανελέητη ζέστη. Ο ήχος ήταν μέτριος, αν και ακουγόταν και αρκετά μακρυά, αφού ευτυχώς ο άνεμος ήταν ανύπαρκτος. Οι Jack’s Full είναι ένα από τα νέα ενδιαφέροντα εγχώρια σχήματα, παίζοντας αμερικανότροπο hard rock με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Οι Καυσωνομάχοι χειροκρότησαν με πάθος το συγκρότημα που δεν είχε πολύ χρόνο να μας πείσει για την ποιότητα του, αλλά η γεύση που άφησαν ήταν νόστιμη. Δεν θα χάσετε αν δώσετε χρόνο να ακούσετε το ντεμπούτο album τους.
Πριν συνεχίσω, να δώσω συγχαρητήρια στον έξυπνο που αποφάσισε να δίνει μια μάρκα για κάθε ευρώ (5 τέτοια για μια μπίρα), γεμίζοντας τις τσέπες μας με δεκάδες κόκκινες μάρκες και δημιουργώντας ουρές, αφού οι συναλλαγές γινόντουσαν πιο χρονοβόρες για υπάλληλους και πελάτες.
Νιώθοντας πλέον σαν να είμαστε σε καζίνο, υποδεχτήκαμε τους Null’ο’Zero, με το ηλιοκαμένο κοινό να εμψυχώνει την προσπάθεια τους. Με πιο μεταλικό ήχο, η αθηναϊκή πεντάδα ήρθε πιο κοντά αισθητικά σε αυτά που θα ακολουθούσαν και η ηχητική δύσκολα γινόταν αντιληπτή σε αρκετά μεγάλη απόσταση. Δεν ξέρω τι μπορεί να έφταιξε γενικά στην μικρή σκηνή, αλλά τα support, δεν έτυχαν καλού ήχου. Βέβαια, είχα αρκετά χρόνια να δω τόσο κόσμο στα μεσημεριάτικα support acts, ενώ στον αντίποδα της Terra Stage, κάποιοι είχαν στρατοπεδεύσει κοντά στο κάγκελο με κίνδυνο θερμοπληξίας.
Οι επόμενοι κάτοικοι του Vibe Stage ήταν οι deathsters Foray Between Ocean που βάρυναν το κλίμα και ανάγκασαν τους θεατές σε πιο άγριες καταστάσεις (μπορείς να το πεις και ζέσταμα). Κάποιοι ίσως δυσαρεστήθηκαν από την μεγάλη διαφορά ηχητικού ύφους, αλλά εμένα μου άρεσε αυτό το διάλειμμα μεταξύ πιο κλασικών ήχων και όντας φίλος του death metal, χάρηκα που είδα τους Foray Between Ocean σε μεγάλο φεστιβάλ. H Vibe Stage άδειασε ώστε να ξεκινήσει η μεγάλη προετοιμασία για τους Sabaton αργότερα, οι οποίοι κουβαλούσαν μαζί τους και ένα αναβατόριο τυμπάνων σε σχήμα άρματος μάχης (αγγλιστί tank).
Η βάρκα του Terravibe Park έγειρε στιγμιαία προς τα αριστερά όπου οι Γερμανοί heavy metal θρύλοι Accept “γάζωσαν”, παρόλο που κάποιοι (αδίκως κατ’ εμέ) ψιθύριζαν συνεχώς για την απουσία του αυθεντικού τραγουδιστή, Udo Dirkschneider. Μπορεί από τους παλιούς να έχουν μείνει μόνο οι Wolf Hoffmann και Peter Baltes, αλλά οι Accept με τον Mark Tornillo στα φωνητικά, συνεχίζουν να υπάρχουν και να παράγουν εξαιρετικά albums. Η γεμάτο γρέζι, φωνή του είναι ότι πρέπει για το υλικό των Accept και η εξαιρετική επιλογή των κομματιών που θα μας παρουσίαζαν έκαναν το κοινό να ουρλιάζει από ευτυχία.
Η πρώτη απόδειξη πως το rock ‘n’ roll δεν είναι απαραίτητα θέμα ηλικίας κατατέθηκε στα πρακτικά, με μια εκπληκτική εμφάνιση από τους Γερμανούς που υπογραμμίστηκε από τον πολύ καλό ήχο, τουλάχιστον στα αριστερά που βρισκόμουν εγώ. Με την πλάστιγγα να γέρνει προς το παρελθόν και ύμνους σαν τα “Restless and wild”, “Princess of the Dawn”, “Metal Heart”, “Fast as a Shark” (από τα πρώτα heavy metal κομμάτια που ερωτεύτηκα), “Balls to the Wall”, “I’m a Rebel”, έκλεισαν μια μνημειώδη, για εμάς και τους ίδιους, συναυλία τους με το “Burnin’”. Σε μεγάλα κέφια όλοι τους, με επαγγελματισμό και τεράστια αγάπη για αυτό που κάνουν, μας ευχαρίστησαν και με τη σκηνική τους παρουσία, αλλά και ρητά. Chapter one, succesfull!
Accept Setlist
—————–
Die by the Sword
Restless and Wild
Pandemic
Koolaid
Princess of the Dawn
Up to the Limit
Analog Man
Metal Heart
Teutonic Terror
Fast as a Shark
Balls to the Wall
I’m a Rebel
Burning
Από τη Γερμανία, στην Αγγλία, μια μπίρα δρόμος! Σύντομα, οι Saxon με ηγέτη τον αειθαλή Biff Byford άνοιξαν το set τους με το καινούργιο τους “Thunderbolt”. Δεν άργησαν βέβαια, να γυρίσουν πίσω πολλές δεκαετίες με τα “Motorcycle Man” και “Strong Arm of the Law”. Το κοινό φωνάζοντας απαιτούσε να ακούσει το “Ride like the Wind”, με τον Biff να αναρωτιέται “είστε σίγουροι; Δεν είναι metal κομμάτι αυτό!”. Συνέχισαν ακάθεκτοι, με το νεότερο μέλος να είναι ήδη 20 χρόνια στο συγκρότημα (ο Doug Scarratt στα τύμπανα), σωπαίνοντας και αυτοί με τη σειρά τους όσους μίλαγαν για γέροντες και “άντε μωρέ, πάλι αυτοί;” (αν τους έχεις ξαναδεί ξέρεις πόσο τίμιοι είναι πάνω στη σκηνή).
Τελικά, με τα πολλά μας έκαναν τη χάρη και έπαιξαν το “Ride like the Wind”, δηλώνοντας πως έχουν να το παίξουν δυο χρόνια και να μην ζητήσουμε τα ρέστα, αν δεν βγει καλά. Κάθε άλλο παρά άσχημο ακούστηκε και μετά ακολούθησε μια σειρά από σημαντικά τους κομμάτια (“Crusader”, “Princess of the night”, “Heavy Metal Thunder”, “Wheels of steel”).
Πριν φτάσουν στο τέλος, ο Biff ζήτησε το αμάνικο τζην από κάποιον στο κοινό και το φόρεσε πάνω από το παλτό τους για να ερμηνεύσει το “Denim and Leather”, υπογράφοντας το στο τέλος βεβαίως, δίνοντας ένα όμορφο highlight στην εμφάνιση τους. Μάλλον, ο κάτοχος του θα το έχει κάνει ήδη κάδρο!
Saxon Setlist
—————
Thunderbolt
Sacrifice
Motorcycle Man
Strong Arm of the Law
Battering Ram
Power and the Glory
The Secret of Flight
Ride Like the Wind (Christopher Cross cover)
They Played Rock and Roll
Crusader
Princess of the Night
Heavy Metal Thunder
Wheels of Steel
Denim and Leather
Χωρίς να χαθεί πολύς χρόνος, οι μικρότεροι σε ηλικία, πιο κοντά στο επικό power metal ήχο, έτρεξαν να πιάσουν καλή θέση για να δουν τους αγαπημένους τους Sabaton, οι οποίοι ήταν περιχαρείς που είχαν την ευκαιρία να φέρουν μαζί τους σκηνικά και videos, δίνοντας μια δυνατότερη εμπειρία από τις προηγούμενες επισκέψεις τους στη χώρα μας. Είχαν φέρει μαζί και ένα σωρό βεγγαλικά και πυροτεχνήματα και μαζί με τη συμφωνικής υφής, μουσική τους, έκαναν χαρούμενους όσους διάλεξαν να αφήσουν τα πόστα τους από τα έμπροσθεν στην Terra Stage, όπου θα εμφανίζονταν οι Judas Priest.
Ο ήχος τους ήταν ογκώδης, αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω τη setlist, μιας που η επαφή μου με το συγκρότημα είναι καθαρά εγκυκλοπαιδική. Από τους αλαλαγμούς και τις έντονες αντιδράσεις των παρευρισκομένων, μπόρεσα όμως να καταλάβω πως η επιλογή τους ήταν σωστή. Βέβαια, η δήλωση-απάντηση τους “you might have invented democracy, but you don’t get to choose the songs”, σε όσους ζητούσαν τα αγαπημένα τους κομμάτια, θα μπορούσε να παρερμηνευθεί, αλλά σας διαβεβαιώ πως ήταν χιουμοριστικού χαρακτήρα.
Sabaton Setlist
——————
Ghost Division
Winged Hussars
Blood of Bannockburn
Swedish Pagans
Carolus Rex
The Last Stand
Into the Fire
Sparta
Resist and Bite
Night Witches
Primo Victoria
Coat of Arms
Shiroyama
To Hell and Back
Οι Judas Priest είναι ένα από εκείνα τα συγκροτήματα που όρισαν το heavy metal (πολλά συγκροτήματα έχουν όνομα τίτλους κομματιών τους, βλέπε Exciter, Tyrant, Sinner κ.ο.κ) και λογικό είναι όλοι να περιμένουν πως και πως την έξοδο τους στην μεγάλη σκηνή, η οποία ήταν διακοσμημένη με το έμβλημα τους. Ήταν η πρώτη φορά που θα τους έβλεπα και δεν ήμουν σίγουρος για το αποτέλεσμα, ελλείψει Tipton-Downing, αλλά οι αντικαταστάτες τους μου έβαλαν τα γυαλιά (Mr. Faulkner keep ripping it up!). Η συγκίνηση βλέποντας έναν από τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν μουσικά στην εφηβεία ήταν τεράστια και χαίρομαι που τελικά κατάφερα να τον δω έστω και σε προχωρημένη ηλικία.
Το πάρτι ξεκίνησε με το ομώνυμο τραγούδι του εξαιρετικού τους φετινού album “Firepower” (μεγάλη δισκάρα κατά τη γνώμη μου) και κατόπιν μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν με τα “Grinder”, “Sinner” και το αγαπημένο μου “The Ripper”. Τα videos που έπαιζαν στο βάθος της σκηνής συμπλήρωναν την καλή σκηνική παρουσία των Βρετανών, αν και εγώ προσπαθούσα να μετρήσω πόσα πράγματα φορούσε ταυτόχρονα ο Rob Halford, o οποίος βγήκε με ένα φανταχτερό ασημί παλτό και φυσικά, γυαλιά ηλίου.
Ο κόσμος τραγουδούσε με όλη του την ψυχή κάθε στίχο και υποδέχθηκε με ουρλιαχτά κομματάρες σαν τα “Saints in Hell”, “Turbo Lover”, “Tyrant”, “Freewheel Burning”, “You’ve got another thing coming” και “Hell Bent for Leather”, ενώ μου έκανε μεγάλη εντύπωση και η εξαιρετική ερμηνεία του “Night comes down”.
H στιγμή που όλοι περίμεναν ήρθε με το “Painkiller”, αλλά δυστυχώς η περασμένη ηλικίας, φωνή του Rob δεν μπόρεσε να φτάσει στα άλλοτε ύψη και από κει και έπειτα ακουγόταν πολύ κουρασμένος. Δεν πτοήθηκε βέβαια, γιατί είχε χιλιάδες back vocalists μπροστά του για να βοηθήσουν στα “Metal Gods”, “Breaking the Law” και “Living After Midnight” που έκλεισαν τη δεύτερη μέρα του Rockwave Festival του 2018.
Ήχος εξαιρετικός, οι μουσικοί έδωσαν όση ενέργεια διέθεταν, σκηνικό απλό αλλά εντυπωσιακό και ο κόσμος, με μέσο όρο ηλικίας πάνω από τα 30 (αναμενόμενο αφού και εγώ κοντεύω να κλείσω τη δεκαετία) και μια νύχτα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “περίληψη του heavy metal”.
Judas Priest Setlist
————————–
Firepower
Grinder
Sinner
The Ripper
Lightning Strike
Bloodstone
Saints in Hell
Turbo Lover
Tyrant
Night Comes Down
Freewheel Burning
Rising From Ruins
You’ve Got Another Thing Comin’
Hell Bent for Leather
Painkiller
Encore:
Metal Gods
Breaking the Law
Living After Midnight
Φωτογραφίες: Αποστόλης Καλλιακμάνης
Δεν θα γράψω γκρίνιες για τίποτα, όχι γιατί δεν ένιωσα κάποια ταλαιπωρία (αν και ήμουν ιδιαίτερα τυχερός και τις δυο μέρες με την κίνηση), αλλά γιατί έχει βουήξει ο τόπος και δεν είναι και η πρώτη φορά που θα το έκανα. Τιμές και ποιότητα παροχών, αλλά και το foul με τις μάρκες που δημιουργούσε τεράστιες ουρές θα μπορούσαν εύκολα να διορθωθούν σε σχέση με τα άλλα μεγάλα προβλήματα.
Η εμφάνιση όμως, που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από όλες ήταν των Accept!
580 
