ΚΡΙΤΙΚΕΣ

VISION DIVINE: “When All The Heroes Are Dead”

Όγδοο album για τους Ιταλούς power metallers Vision Divine, επτά χρόνια μετά το, αρκετά καλό, “Destination Set to Nowhere”, μία χρονική περίοδος αρκετά μεγάλη για ένα από τα συγκροτήματα που κρατάνε ψηλά τη “σημαία” του power εδώ και δύο δεκαετίες. Το πρώτο δείγμα που κυκλοφόρησε η μπάντα, το single “Angel of Revenge” που είναι και το bonus  κομμάτι στο δίσκο, ήταν αρκετά ελπιδοφόρο και έτσι η ανυπομονησία για το νέο τους album ήταν αρκετά μεγάλη. […]

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Οι συντάκτες του Rockway επιλέγουν τα αγαπημένα τους βιβλία για μουσικούς και τη μουσική (Μέρος Α’).

Την αφορμή γι’αυτό το “άρθρο” μας την έδωσε η επίσκεψη του εμβληματικού Bruce Dickinson στην χώρα μας για την παρουσίαση του βιβλίου του στις 4 Νοεμβρίου. Δεν είναι ένα best of, δεν θα μπορούσε να είναι ένα best of καθώς δεκάδες αξιόλογα βιβλία που έχουν γραφτεί από μουσικούς, ή για μουσικούς (ή και τα 2) έμειναν εκτός. Εδώ απλά παρουσιάζουμε μια ανθολογία με αγαπημένες επιλογές της στιγμής που ζητήθηκε να γίνουν, πιθανότατα αν το ξανακάναμε έπειτα από κάποιο διάστημα (ίσως το κάνουμε βασικά) το περιεχόμενο να ήταν εντελώς διαφορετικό. Σας παρουσιάζουμε λοιπόν τους τίτλους που επέλεξαν να τραβήξουν κάποιοι από τους συντάκτες μας έξω από τα ράφια της βιβλιοθήκης τους, να τα ξεσκονίσουν, να τα ξεφυλλίσουν και να γράψουν δύο λόγια για την σχέση τους με αυτά. […]

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

BORKNAGAR: “True North”

To 1995, όταν ο Øystein G. Brun δημιούργησε τους Borknagar, είχε στο μυαλό του να συνθέσει black metal μουσική που θα περιείχε “ψήγματα” folk και atmospheric rock.  Η ιδέα αυτή ήταν πρωτότυπη για την εποχή εκείνη και εκφράστηκε μέσα από το ντεμπούτο τους “Borknagar” (1996). […]

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

SØRGELIG: “We, the Oblivious”

Αν είναι κάτι που θεωρώ σαν τη μεγαλύτερη δύναμη του black metal είναι το πόσο ευέλικτο είναι, μπορείς να το συνδυάσεις με ένα αστεία μεγάλο αριθμό επιρροών και να εκφράσεις μια απίστευτη πληθώρα συναισθημάτων και για αυτό και συνεχώς εξελίσσεται, και σε αντίθεση με άλλα είδη μπορεί να κάνει κάθε τόσο κοιλιά στη δημοτικότητα αλλά ποτέ σε underground ποιότητα. Καμιά φορά όμως σε όλη αυτή την ποικιλία καλό είναι να επιστρέφουμε στα βασικά, και σαν βασικά δεν εννοώ το να επαναλαμβάνεις τα ίδια 3 Sarcofago/Bathory riff (όχι πως δεν έχει και αυτό την αξία του) αλλά το να ξαναγυρνάς στην συναισθηματική ηγεμονία του Μαύρου. […]