Month: May 2015

Οι Will Haven δεν κυκλοφορούν συχνά καινούργιους δίσκους, όμως όταν το κάνουν μπορούν να κοκορεύονται ότι το πράττουν με ενδιαφέρον τρόπο. Το ίδιο ισχύει και τώρα, για έκτη συνεχόμενη φορά.Η πενταμελής noise/ experimental rock μπάντα από την Καλιφόρνια δούλεψε με υλικό περισσότερο sludge και metalcore από ποτέ για το νέο της album, εγχείρημα επιθυμητό και εν τέλει επιτυχημένο. Ο δίσκος ανοίγει με μια αρκετά μπουκωμένη μουσική, η οποία αποδυκνύεται ότι έχει στηθεί έξυπνα ογκώδης και με ένα αίσθημα ότι ακούει κανείς την μπάντα να παίζει live αντί στο studio και μάλιστα σε φόρμα. Υπάρχει σχεδόν σε όλο το δίσκο ένα μήκος κύμματος… Deftones, ίσως όμως σε μια πιο βρώμικη και black/punk εκδοχή. Εκτός αυτού, η μπάντα παίζει ήχους γνώριμους και προσιτούς, αν και εν συντομία, μιας και το σύνολο των οκτώ κομματιών φαντάζει μικρό, ειδικά μετά το 50% του album όπου σχηματίζεται μια ελαφριά κοιλιά λόγω έλειψης πρωτοτυπίας.Με το heavy attitude και την εσκεμμένα θολή παραγωγή, οι Will Haven προσφέρουν έναν αξιόλογο δίσκο χωρίς προσπάθεια και χωρίς να ανοίγουν τα μάτια κανενός. Αν μιλούσαμε για μπάντα με περισσότερη συνέπεια και ως προς τις κυκλοφορίες -και την διατήρηση ενός σταθερού lineup ίσως- θα ζητούσαμε ακόμα περισσότερα. […]

Ένα κατάμαυρο δισκάκι μας πετάει στα μούτρα αυτή η τετράδα από το Λονδίνο, το “The Comfort of Loss & Dust”, τρία χρόνια μετά από το έξοχο ντεμπούτο της “And The Darkness Bangs“. […]

Να ένα δισκάκι που ταιριάζει απόλυτα με τις μεσημεριανές περιπλανήσεις σου στην έρημο της Καλιφόρνια. Τι; Δε μένεις εκεί; Πακέτο… […]

Το 2013 η πλειοψηφία του ακραίου ήχου υποκλίθηκε μπροστά σε μια μπαντάρα που έκανε τότε το ντεμπούτο της με την δισκάρα “Swallowed By the Ocean’s Tide”. […]

Γεγονός είναι ότι το “The Gift” των BLML, του σχήματος του Γιώργου Καρανικόλα των θρυλικών The Last Drive, σαν πρώτη δουλειά, απετέλεσε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για τα μουσικά δρώμενα στη χώρα μας πριν από μια τριετία περίπου, καθώς η καινοτομική προσέγγιση που παρουσίαζε ο συμπαθής κιθαρίστας πάνω στο σύγχρονο garage/ rock, έκανε πολλούς, κυρίως λάτρεις της απαυγής του post-οτιδήποτε κινήματος πίσω στα θολά (και στυλιστικώς παρακμιακά) 80’s, να στρέψουν τ’ αυτιά τους με ενδιαφέρον. […]