Το έφερα από εδώ, το έφερα από εκεί, αλλά δε μπόρεσα να βρω τα σωστά λόγια για να προλογίσω τα δύο νέα δημιουργήματα του Devin Townsend. Με πλούσιο βιογραφικό, αστείρευτη ενέργεια και παρανοϊκή έμπνευση, ο Devin έχει αλλάξει διάφορα σχήματα (τα περισσότερα δικά του) και έχει ασχοληθεί σχεδόν με όλα τα είδη μουσικής.
Άλλοι τον λατρεύουν για τον ακραίο ήχο των Strapping Young Lad. Άλλοι υποκλίνονται στην πολυεπίπεδη οπτική των solo του δίσκων. Άλλοι αδυνατούν να αποχωριστούν το ασυναγώνιστο θεματικά “Ziltoid The Omniscient”, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν τη μουσική του και την προσπερνούν. Γούστα είναι αυτά. Το 2009, έχοντας πλέον απεξαρτηθεί από τις λογής ουσίες που έπαιρνε, ανακοίνωσε την κυκλοφορία μιας τετραλογίας, της οποίας κεντρικό θέμα θα ήταν η ίδια του η ζωή. Μη φανταστείτε κάποιου είδους rock περιπέτειας, ή κάτι τέτοιο. Έχουμε να κάνουμε με ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο εσωτερικές αναζητήσεις, που ως στόχο έχει την κάθαρση. Τα “Ki” και “Addicted” που αποτέλεσαν τα πρώτα δύο μέρη, έλαβαν θερμής υποδοχής από τους fan του Devin και έκαναν σαφές πως μια νέα σελίδα έχει ανοίξει για τον ίδιο. Φέτος επιτέλους, κυκλοφορούν ταυτόχρονα τα επόμενα δύο κεφάλαια, ολοκληρώνοντας την τετραλογία.
Το “Deconstruction” ανοίγει την αυλαία και όπως μαρτυρά ο τίτλος του, έχει να κάνει με την αποδόμηση όλων των χαρακτηριστικών που έφεραν τον πρωταγωνιστή στο σημείο να ζητήσει βοήθεια. Όλο αυτό έχει ως απώτερο σκοπό την ανοικοδόμηση της ψυχής του Devin (κάτι που ουσιαστικά επιτυγχάνεται στο “Ghost”), μιας και είναι γνωστό το ότι πρέπει να φτάσεις στο μηδέν για να αρχίσεις να ανεβαίνεις ξανά. Μουσικά το album κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα. “Διαλύει” κάθε τι συμβατικό και μας εντάσσει στην άνευ όρων αισθητική του δημιουργού, που μπορεί αβίαστα να αλλάζει ηχητικά πεδία και προσωπικότητες. Ίσως ότι πιο κοντινό στις SYL εποχές και περισσότερο στο ανεπανάληπτο “The New Black”. Άλλωστε μόνο αυτός θα μπορούσε να έχει τίτλους όπως “PraisetheLowered” και “TheMightyMastrubator”! Ο Townsend με το “Deconstruction” παρουσιάζει σε μόλις εννέα συνθέσεις τις περίπλοκες πτυχές του εαυτού του και οι δώσεις τρέλας είναι υπέρογκες και φυσικά ευπρόσδεκτες.
Μετά την παράνοια όμως, έρχεται η πολυπόθητη κάθαρση. Το “Ghost” είναι το μουσικό καταφύγιο μιας ανοιξιάτικης ημέρας, ή το soundtrack ενός καλοκαιρινού βροχερού απογεύματος. Ήρεμο, γαλήνιο, χωρίς τίποτα να θυμίζει τον “θυμωμένο” Devin. Πανέμορφες μελωδίες, με βάση την ακουστική κιθάρα και τη θετική αύρα που εκπέμπει ο συνθέτης. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε όσους θέλουν κάτι “metal”. Μιλάμε για μία καθόλα κινηματογραφικού τύπου κατάνυξη, έτσι όπως την καταλαβαίνει ο Townsend και οι μοναδικές δουλειές που θα μπορούσαν σε μικρό βαθμό να παραλληλιστούν ηχητικά με το “Ghost” θα ήταν κάποια αποσπάσματα από το “Terria” και το “Ki”. Προσωπικά το λάτρεψα, όπως και τα υπόλοιπα μέρη και θεωρώ πως κάθε οπαδός του ιδιοφυούς αυτού καλλιτέχνη θα πρέπει να έχει στη συλλογή του και τα τέσσερα κεφάλαια αυτού του project.
Ο πρωταγωνιστής λοιπόν, είναι πλέον ελεύθερος και χαμογελάει, αλλά με τον πονηρό τρόπο που μόνο ο Devin Townsend γνωρίζει. Για να δούμε τι άλλο μας επιφυλάσσει για τη συνέχεια αυτό το απίστευτο μυαλό!
488 
