Ο χρόνος περνάει και οι μεν Bolt Thrower διαλύονται λόγω θανάτου του drummer, Martin Kearns, οι δε Benediction έχουν σιγήσει και το όνειρο για ένα ακόμη άλμπουμ απομακρύνεται. Ώσπου γίνεται το απίστευτο και πέφτουν ανακοινώσεις για ένα supergroup με τους Karl Willetts, Frank Ηealy, Andrew Ηaley και τον ταλαντούχο Scott Fairfax. Δημιούργησαν τους Memoriam και στις 23 Μαρτίου κυκλοφορούν τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο “The Silent Vigil” μέσω της Nuclear Blast Records. O Ραφαήλ Παγώνης είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον κιθαρίστα της μπάντας Scott Fairfax και να μάθουμε τα σχέδια τους.
-Καλώς όρισες στο Rockway.gr. Τι κάνεις το τελευταίο διάστημα;
Γεια! Είναι μια δραστήρια περίοδος στη ζωή μου, είτε δουλεύω, κάνω κάτι στο σπίτι μου ή επισκευάζω παλιά κλασικά αυτοκίνητα ή γράφω μουσική, ποτέ πραγματικά δεν κάθομαι μην κάνοντας τίποτα , η ζωή είναι πολύ μικρή (γέλια).
-Πρόκειται να κυκλοφορήσει ο νέος σας δίσκος, “The Silent Vigil”. Πείτε μας λίγα λόγια για το άλμπουμ. Είστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα αυτό; Συγκρίνοντας το με την προηγούμενη δουλειά “For The Fallen” να περιμένουμε κάποιες αλλαγές;
Λοιπόν είναι ένα old school death metal άλμπουμ χωρίς υπερβολές στην παραγωγή και γεμάτο μοντέρνα τεχνολογία, που δεν είναι κακό πράγμα αλλά εμείς θέλαμε απλά να μείνουμε αληθινοί και ωμοί. Η συνολική αίσθηση του άλμπουμ είναι πιο ανοικτή και με ενδιαφέρουσες δυναμικές, ένας πραγματικά πρώιμος death metal ήχος κατά την γνώμη μου, τον οποίο ήθελα να δοκιμάσω καθώς δεν ήμουν τριγύρω εκείνη την εποχή και στο επίπεδο που ήταν οι άλλοι στο συγκρότημα. Εκείνη την περίοδο είχα αρχίσει να ηχογραφώ σε ένα παλιό τετρακάναλο κασετόφωνο στο σπίτι της μητέρας μου. Για να είμαι ειλικρινής είναι ένα εντελώς διαφορετικό άλμπουμ ακόμη και στον ήχο σε σχέση με το “For the Fallen” και αυτό οφείλεται σε εμάς που πραγματικά θέλουμε να πειραματιστούμε περισσότερο με αυτό που κάνουμε. Υποθέτω ότι αυτό είναι το όλο θέμα πίσω από την μουσική για μένα, τον πειραματισμό και να δούμε πώς ακούγεται το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι το διασκεδαστικό μέρος της ηχογράφησης. Εμείς, τρόπον τινά, έτσι κινηθήκαμε, γνωρίζοντας τα τραγούδια αλλά χωρίς να έχουμε αποκρυσταλλώσει τον τελικό ήχο, πράγμα που συνέβη φυσικά και καταγράφει μια στιγμή στον χρόνο για εμάς.
-Ποιου ήταν η ιδέα του σχηματισμού των Memoriam;
Λοιπόν αυτό έχει απαντηθεί τόσες πολλές φορές στο παρελθόν, ήταν αρχικά ιδέα του Andyκαι του Karl. Ο Andy ήθελε να ξεκινήσει κάτι και ο Karl αγαπά την διαδικασία της γραφής και της δημιουργίας και ήταν κάποιος καιρός που δεν είχε κάνει κάτι. Τότε συντάχθηκαν με τον Frank, καθώς ο Karl πάντα ήθελε να κάνει κάτι μαζί του, αλλά ποτέ δεν βρήκε την ευκαιρία, ενώ εγώ ήμουν φρέσκος από μια περιοδεία στη Νότια Αμερική μαζί με τον Frank και ο Andy πρότεινε σε μένα “Σκεφτόμαστε να σπάσουμε πλάκα και να τζαμαρουμε, να κάνουμε covers σε μερικά κομμάτια με τον Frank, γουστάρεις;”. Η απάντηση ήταν προφανώς ΝΑΙ!
-Πώς θα περιέγραφες την μουσική των Memoriam; Θα έλεγες ότι υπάρχει σύνδεση με την μουσική των Bolt Thrower;
Προφανώς υπάρχει σύνδεση, έχουμε τον αρχικό drummerκαι τον θρύλο Karl! Δεν υπάρχει απομάκρυνση από αυτή την επιρροή και δεν θα το θέλαμε, είναι ένα τεράστιο μέρος της ζωής τους αλλά όσον αφορά τη μουσική. Κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι εγώ γράφω το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής και ενώ δεν ήμουν σε εκείνο το συγκρότημα -αυτός είναι ο τρόπος που παίζω γενικότερα, πριν από αυτό το συγκρότημα ποτέ δεν προσπάθησα να παίξω κομμάτι B.T.- υποθέτω μεγαλώνοντας ακούγοντάς τους, έχει διαμορφώσει το στιλ όλων αλλά μπορώ να πω με ασφάλεια ότι δεν υπάρχει προδιάθεση να ακούγεται σαν αυτούς. Είναι φυσικό για μένα, το πώς προκύπτουν τα πράγματα και όταν έχεις τον εξαιρετικό Willetts και το σκληρό παίξιμο του Andy να προσθέτουν τα προσωπικά τους στιλ και ιδέες ό,τι συμβαίνει , συμβαίνει. Και έπειτα, δεν μπορείς να ξεχάσεις τον Frank. O τρόπος που παίζει είναι διαφορετικός και έρχεται με ωραίες ιδέες που δεν θα έκανα κανονικά και στο σύνολο λειτουργεί. Σίγουρα είχα να κάνω περισσότερο με τους Benediction κατά την διάρκεια των ετών από όσο με τους B.T. Είχα δει τον Karl λίγες φορές αλλά δεν τον γνώριζα όπως δεν γνώρισα ποτέ τον Andy προτού μου στείλει μήνυμα να φτιάξουμε τους Memoriam. Με Βenediction όμως, έχουμε μοιραστεί καμαρίνια και δωμάτια προβών με τις προηγούμενες μπάντες μου (Lycaen, Life Denied) συν ότι ξέρω τον Frank από 17 χρονών, νομίζω τα πρώτα του λόγια σε εμένα ήταν… (sic) “Prick” και αυτός είναι ο χαιρετισμός μας έκτοτε.
-Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;Πραγματικά δεν έχω ιδέα, δεν σχεδίαζα με Memoriam να κάνουμε κάτι, απλά συνέβη. Εκεί που δούλευα στο γκαράζ κάποια παλιά αυτοκίνητα δέχτηκα τηλέφωνο από τον Frank και μου είπε “Δυο εβδομάδες, 16 τραγούδια, Νότια Αμερική. Εντάξει;”. Το να είμαι σε μια μπάντα με θρύλους, με κάνει να αισθάνομαι πολύ τυχερός και είναι απόλυτη χαρά να μοιράζομαι την σκηνή μαζί τους και να γράφω τραγούδια που μας αρέσουν και να σπάμε πλάκα καθώς τα κάνουμε όλα αυτά, πράγμα το οποίο το βλέπω στα πρόσωπα των fans που καταλαβαίνουν πόσο καλά περνάμε και αυτό μεταφέρεται στον κόσμο. Όσον αφορά τα άλλα project, ελπίζω να αρχίσω να δουλεύω σε κάτι που προσπαθώ να ξεκινήσω εδώ και πολύ καιρό, μιας πειραματικότερης φάσης τύπου Strapping Young Lad, Morbid Angel, Napalm, αλλά αυτές είναι κυριότερες επιρροές στο στιλ μου έτσι κι αλλιώς. Yποθέτω ότι πραγματικά μου αρέσουν οι πρώτες δουλειές του Devin Townsend, Ocean Μachine και Terria, οπότε είναι πιθανό να ακούγεται αργό και πομπώδες και το μόνο που μένει μετά είναι να φωνάξω Devin για τα φωνητικά!
-Πώς αισθανθήκατε όταν υπογράψατε στην Νuclear Βlast; Ήταν ένα μεγάλο βήμα για εσάς;
Φυσικά, θα πρέπει να θυμάσαι ότι αυτή είναι η πρώτη μου δισκογραφική συμφωνία, είμαι νέος σε όλα αυτά. Πάντοτε κινούμουν μεταξύ μουσικής και τα αυτοκινήτων, που φαινόταν φυσιολογικό για εμένα, ένα-δυο χρόνια μιας μπάντας, μέχρι να τους πιάσει τεμπελιά ή κάποια άλλη (sic) crap μπάντα, επομένως να γυρίσω στο να φτιάχνω αυτοκίνητα. Eίχα παίξει μόνο σε τοπικά συγκροτήματα του Μπέρμινχαμ, έκανα λίγα μεγάλα live, όπως στο Bloodstock με Life Denied, αυτό ήταν το μεγαλύτερο μου κατόρθωμα μέχρι που ο Frank με πήρε σε περιοδεία, οπότε είναι καταπληκτικό να υπογράφεις στην Nuclear Blast. Mας φροντίζουν και ελπίζω να συνεχίσω να δουλεύω μαζί τους για τα επόμενα χρόνια.
-Ποιος γράφει την μουσική και τους στίχους;
Οι στίχοι ανήκουν ολοκληρωτικά στον Karl μαζί με του τους τίτλους τραγουδιών, τα riffs είναι 90% δικά μου, κάνω ένα demo σπίτι χρησιμοποιώντας cubase και βάζω αυτό που νομίζω ότι είναι μια καλή βασική δομή και ιδέες για τα τύμπανα. Τότε στέλνεται στα υπόλοιπα παιδιά ώστε να ακούσουν και να βρουν ιδέες για τα μέρη τους, πράγματα κόβονται και αλλάζουν στις πρόβες και έτσι ενώνονται γρήγορα. Έτσι δουλεύουμε και λειτουργεί καλά.
-Ποια η καλύτερη εμφάνιση που έχετε παίξει;
Υπήρξαν τόσες πολλές εκπληκτικές εμφανίσεις αλλά μου αρέσουν περισσότερο στα μικρότερα κλαμπ. Προτιμώ να είμαι πιο κοντά και όχι να έχει περίμετρο 60 μέτρα στο τέλος της σκηνής. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι στη σχετικά μικρή μας πορεία, έχουμε παίξει σε μερικές από τις μεγαλύτερες σκηνές όπως του Wacken, Βloodstock , Summer Breeze, αλλά εξακολουθώ να προτιμώ τους μικρότερους χώρους καθώς μπορείς να συνδεθείς περισσότερο με το κοινό.
-Είναι στα πλάνα σας να επισκεφθείτε την Ελλάδα με τους Memoriam;
Δεν έχω παίξει ποτέ Ελλάδα, θα ήθελα πολύ. Μου αρέσει να πηγαίνω σε καινούργια μέρη που δεν έχω πάει ποτέ, οπότε φέρτε σε επαφή τους διοργανωτές!
-Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να παίζει άλλο είδος μουσικής εκτός από death metal;
Όπως ανέφερα νωρίτερα, μου αρέσουν οι πρώτες δουλειές του Devin Townsend και έχω γράψει πολλά κομμάτια που δεν έχουν σχέση με το death metal. Aλλά το death metal είναι το κύριο είδος μου. Kαι ενίοτε, ειδικά αυτή την περίοδο, το είδος γίνεται ολοένα και ευρύτερο και είναι μόνο το στιλ των φωνητικών που σε κάνει να το ονομάζεις death metal, οπότε δεν κολλάω πραγματικά στα είδη. Πού είναι η διασκέδαση σε αυτό;
-Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την συνέντευξη, τα τελευταία λόγια δικά σου!
Σας ευχαριστούμε για όλη την υποστήριξη! Πραγματικά απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε και δεν θα ήταν δυνατόν χωρίς τους fans, επομένως ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα και τους Memoriam και ελπίζω να σας δω κάποια στιγμή, κάπου στον δρόμο.
322 
