Satyricon, On Thorns I Lay (23/01/2018) Fuzz Live Music Club

H επιστροφή των Νορβηγών Satyricon στην Αθήνα μετά από εννέα χρόνια, ήταν αν μη τι άλλο ένα από τα μουσικά γεγονότα της εβδομάδας. Πολλώ δε μάλλον, όταν η επιστροφή τους συνοδεύεται από τον “Deep Calleth Upon Deep”, έναν δίσκο που παλιοί και νέοι φίλοι του σχήματος συμφωνούν πως είναι η καλύτερη δουλειά τους εδώ και μία δεκαετία, η αθρόα ανταπόκριση του κόσμου ήταν αναμενόμενη. 

Φτάνοντας στο Fuzz λίγο πριν τις εννιά, ήδη ο χώρος ήταν σχεδόν γεμάτος. Στη σκηνή βρίσκονταν οι On Thorns I Lay, οι οποίοι ετοιμάζουν τη δισκογραφική τους επιστροφή εντός του 2018, με τον “Aegean Sorrow”. To αθηναϊκό σχήμα βαδίζει σταθερά στο doom/ death ιδίωμα με τη νέα δουλειά του, άλλοτε προχωρώντας σε πιο ατμοσφαιρικό doom και άλλοτε σε μεγαλύτερες δόσεις death/doom, όπως μου φάνηκε τουλάχιστον σε μία πρώτη ακρόαση του νέου τους υλικού και ιδίως με το επιλογικό τους, “Olethros Part II” που ήταν ένα πιο δυναμικό και κατάλληλο κλείσιμο για να ζεστάνει αρκετά την ατμόσφαιρα.

Σε ένα set ημίωρης διάρκειας, έδωσαν ικανοποιητικά δείγματα για τον χώρο με τον οποίο ασχολούνται και οι φίλοι του εν λόγω ήχου δε θα μείνουν απογοητευμένοι από τα όσα φέρνουν οι On Thorns I Lay με τον νέο τους δίσκο.

On Thorns I Lay setlist:
Intro
Infinity
Aegean Sorrow
Crystal Tears
Erevos
In Heaven’s Island
Olethros Part I
Olethros Part II

Οι Satyricon ανέβηκαν στη σκηνή του Fuzz ελάχιστα λεπτά μετά τις δέκα και ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί για να τους δει, τους επιφύλασσε μία ιδιαίτερα θερμή υποδοχή από την αρχή. Ο Satyr έχει καταφέρει μέσα στα χρόνια να εδραιώσει μία μεγάλη βάση κοινού, που τον ακολούθησε σε κάθε βήμα του και αυτό φαίνεται από την μεγάλη απήχηση του σχήματος. 

H αρχή, όπως θα ήταν αναμενόμενο, έγινε με αναφορά στον τελευταίο δίσκο και το “Midnight Serpent” άρχισε να ακούγεται, βάζοντάς μας στον ρυθμό για μία δυναμική βραδιά. Οι Satyr και Frost πλαισιώνονται από μία τετράδα εξαιρετικών μουσικών, οι οποίοι είναι εξ ίσου ευυπόληπτοι στο metal στερέωμα και αν μη τι άλλο, τόσο η τεχνική τους δεινότητα όσο και η παρουσία τους στη σκηνή, είναι άκρως επαγγελματική και συμπληρώνει άρτια την πυρηνική δυάδα. 

Συνέχεια με 2013 και “Our World, It Rumbles Tonight” μέσα από το ομώνυμο album τους, ενώ στο “Black Crown on a Tombstone” οι φωνές αρχίζουν να πληθαίνουν και τα refrain ακούγονται δυνατά από όλο το Fuzz. 

O Satyr, αρκετά επικοινωνιακός και σε πολύ καλή διάθεση (πώς όχι άλλωστε, σε έναν κατάμεστο χώρο, Τρίτη βράδυ και με ένα κοινό που δείχνει ενεργά την ανταπόκριση στα όσα παρουσιάζουν από τη σκηνή), δεν παρέλειψε να κάνει αναφορά στο γεγονός ότι απείχαν από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, εξηγώντας πως τους έλεγαν ότι θα είναι δύσκολο λόγω των συνθηκών, αλλά είτε πριν, είτε μετά, το live στην Ελλάδα, ήταν και είναι μοναδικό (κάπως έτσι, δεν συγκράτησα sic τα λόγια, αλλά στο νόημα…). 

Ωραίες στιγμές ως highlights στα “Now, Diabolical”, την επιστροφή στον “Dark Medieval Times” με το “Walk the Path of Sorrow” και φυσικά τη διπλή αναφορά στο magnum opus τους, “Nemesis Divina”, ιδίως με το “Mother North”.

Δυναμική επιστροφή για encore με το “The Pentagram Burns”, το οποίο συνέχισε στο ίδιο μοτίβο με το “Fuel For Hated” για να κλείσει το live σε μία εξαιρετικά δυναμική ατμόσφαιρα με το “K.I.N.G.”.

Θα αρχίσω την αποτίμηση της βραδιάς από τη διάρκεια του live που ήταν πέραν των προσδοκιών και απόλυτα ικανοποιητική, αν σκεφτεί κανείς και το αντίτιμο του live που δεν ήταν και από τα αμελητέα, αλλά έτσι, η πλάστιγγα έγειρε θετικά. Αν σκεφτεί κανείς πως βγήκαν με καθυστέρηση λεπτών στις δέκα και έληξαν το encore στις δώδεκα παρά τέταρτο, μιλάμε για ένα γεμάτο live και set. Ο επαγγελματισμός τους δεν τίθεται προς συζήτηση, είναι ένα σχήμα με τεράστια εμπειρία επί σκηνής, δε θα μπορούσαν να προσφέρουν τίποτα λιγότερο.

Στα υπόλοιπα, τόσο από άποψη διοργάνωσης, οι ώρες τηρήθηκαν σχεδόν ευλαβικά, δεδομένης και της μέρας ήταν σημαντικό για τον κόσμο, επίσης το Fuzz είναι ένας χώρος που μπορεί να στηρίξει τέτοιες διοργανώσεις τόσο στο ηχητικό όσο και στο φωτιστικό αποτέλεσμα, για να παρέχεται μία συνολικά ικανοποιητική αισθητικά εμπειρία. 

Satyricon Setlist:
Midnight Serpent
Our World, It Rumbles Tonight
Black Crow on a Tombstone
Deep Calleth Upon Deep
Walker Upon the Wind
Repined Bastard Nation
Die by My Hand
Now, Diabolical
Walk the Path of Sorrow
To Your Brethren in the Dark
The Ghost of Rome
Transcendental Requiem of Slaves
Mother North
The Pentagram Burns
Fuel for Hatred
K.I.N.G.

Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος

504

Avatar photo
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.