Ο Sal Abruscato αποτελεί σημαντικό κομμάτι της μουσικής του Seattle, ειδικά εάν αναλογιστούμε πως, μαζί με τον Pete Steele, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος των Type O Negative. Παρόλα αυτά, ποτέ του δεν κυνήγησε κάποιο πρωταγωνιστικό ρόλο και όντας ταπεινός χαρακτήρας, συνήθως επέλεγε να είναι ο αφανής ήρωας στις μπάντες που συμμετείχε. Επειδή όμως έχει ο καιρός γυρίσματα και (σύμφωνα με τον ίδιο) “δε γινόμαστε πιο νέοι”, ο Sal πήρε μια κιθάρα, έκατσε πίσω από το μικρόφωνο και υπό το όνομα A Pale Horse Named Death κυκλοφορεί το “And Hell Will Follow Me”, έτοιμος πλέον να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Δε θα μπορούσε το Rockway λοιπόν να χάσει την ευκαιρία για να μιλήσει μαζί του…
Γεια σου Sal! Συγχαρητήρια για το νέο σου project και κυρίως για το όνομά του! Δική σου έμπνευση;
Γεια σου Στέφανε! Ναι, εγώ το σκέφτηκα!
Θες να πεις δύο λόγια για τους A Pale Horse Named Death;
Κοίτα, το συγκρότημα είναι μια επέκταση του ίδιου μου του εαυτού, σε μια προσπάθεια να επανέλθω καλλιτεχνικά, πατώντας όμως στις σκοτεινές μουσικές βάσεις που είχα στο παρελθόν! Είναι κάτι εντελώς προσωπικό!
Θα υπάρξει και συνέχεια;
Βέβαια! Οι A Pale Horse Named Death είναι προτεραιότητα για εμένα αυτή τη στιγμή. Άλλωστε, έχω ήδη ιδέες για το δεύτερο album. Σε έναν ιδεατό κόσμο, θα ήθελα το group να γίνει πραγματικά επιτυχημένο και να αποτελέσει την ολική επαναφορά μου στο καλλιτεχνικό στερέωμα… Να κάνω κάτι νέο και συνάμα διαφορετικό!
Ε, καλά δεν είναι ότι είχες αποσυρθεί! Με τους Life of Agony δεν παίζετε πια;
Θα κάνουμε κάποια live τον Ιούλιο, αλλά δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι άλλο μετά. Το σχήμα δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικό, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που έφτιαξα ένα δικό μου project! Ήθελα να διοχετεύσω κάπου τις ιδέες μου και τη μουσική μου!
Πως θα περιέγραφες τον ήχο των A Pale Horse Named Death;
“Βρώμικο”, με στοιχεία grunge, αργόσυρτο, με ωραίες μελωδίες, ατμοσφαιρικό και πάνω από όλα σκοτεινό!
Πάντως είναι σίγουρα πιο κοντά στους Type O Negative παρά στους Life of Agony, συμφωνείς;
Σίγουρα! Πάντα ήθελα να επιστρέψω στις “σκοτεινές” ρίζες μου και να παίζω αυτό που μου αρέσει πιο πολύ. Άσε που τώρα είμαι ελεύθερος να γράψω καταθλιπτικά κομμάτια με την ησυχία μου! Οι Life of Agony δεν είναι ακριβώς το στυλ μου άλλωστε… οι Type O Negative από την άλλη, πάντα ήταν!
Drums ή μικρόφωνο;
Δεν ξέρω… Παίζω drums εδώ και 30 χρόνια! Παρόλα αυτά, το τραγούδι είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει. Θέλει πολύ δουλειά, αλλά το απολαμβάνω γιατί έχω επικοινωνία με το κοινό!
Στο album δηλαδή έχουμε την πρώτη σου απόπειρα να τραγουδήσεις;
Ουσιαστικά, ναι! Συνήθως τραγουδούσα στο σπίτι, ή στο studio, αλλά ποτέ μπροστά σε κοινό και ποτέ δεν είχα κάτι επίσημα ηχογραφημένο. Πάντως ήταν έκπληξη για πολλούς το ότι το έκανα τελικά για το δίσκο!
Τα κατάφερες μια χαρά πάντως… Να φανταστώ πως είσαι υπεύθυνος και για τους στίχους;
Όλη η μουσική και οι στίχοι οφείλονται σε μένα, ναι… Ήθελα να κάνω κάτι πραγματικά δικό μου, χωρίς να επέμβει κανείς…
Είσαι γενικά πεσιμιστής, όπως οι στίχοι σου;
Ναι… Η αλήθεια είναι πως πάντα βλέπω τη σκοτεινή πλευρά της ζωής…
Πέρα όμως από την καθημερινότητα, επηρεάζεσαι και από ταινίες, έτσι; Κάποιες συνθέσεις έχουν μια κινηματογραφική διάθεση…
Όντως… Για παράδειγμα το τραγούδι “When Crows Descend Upon You” είναι εμπνευσμένο από τα “Πουλιά” του Άλφρεντ Χίτσκοκ!
Για μίλα μου λίγο για το υπόλοιπο group… Έχεις δίπλα σου τους Matt Brown (σ.σ. Seventh Void), Bobby Hambel (σ.σ. Biohazard), Johnny Kelly (σ.σ. Seventh Void, Type O Negative) και Eric Morgan.
Κοίτα, το album ηχογραφήθηκε από εμένα και τον Matt. Οι υπόλοιποι αποτελούν στην ουσία τη live μπάντα. Ο Bobby έπαιξε και τρία solo στο album, ενώ συμμετέχουν ως guests οι Keith Caputo (σ.σ. Life of Agony) και Ulrich Krieger (σ.σ. Lou Reed). Κατά τ’ άλλα εγώ ήμουν κυρίως πίσω από τα όργανα που ακούς στο cd.
Άρα τα είχες όλα έτοιμα από πριν… Θα κάνεις το ίδιο και για τη συνέχεια;
Έτσι λέω… Εφόσον πήγε καλά το όλο εγχείρημα, λέω να μην αλλάξω τον τρόπο. Θέλω να υπάρχει μια σωστή και ομαλή μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο δίσκο. Αν θέλουν οι υπόλοιποι να συμμετάσχουν με κάποιο τρόπο, δεν έχω πρόβλημα, απλώς οι αρχικές ιδέες και η δομή θα προέρχονται από εμένα πάλι. Γενικά έχω πάρει φόρα και λέω να την αξιοποιήσω όσο μπορώ… Στην τελική, όταν έχεις ένα δωμάτιο γεμάτο καλλιτέχνες, καμιά φορά μπερδεύονται οι ιδέες και οι απόψεις, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το “όραμα” που έχει κάποιος στο μυαλό του.
Οπότε μιλάμε για μια άκρως προσωπική υπόθεση! Το έχεις πάρει όλο πάνω σου, που λένε…
Κοίτα, περνάνε τα χρόνια και σίγουρα δε γίνομαι νεότερος. Άμα είναι λοιπόν να κάνω ένα οποιοδήποτε project, θα το κάνω με το δικό μου τρόπο. Δεν έχω πλέον την υπομονή να δουλέψω εύκολα με άλλα μέλη, όταν πρόκειται για κάτι που έχω σκεφτεί ο ίδιος και το έχω καθαρά στο μυαλό μου. Έχω περάσει την περίοδο που όλοι έχουν άποψη για όλες τις συνθέσεις, προσθέτοντας τα δικά τους στοιχεία, και το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές είναι διφορούμενο για τα αυτιά μου. Μεγάλωσα πλέον και δεν είμαι για τέτοια… Για παράδειγμα, ο Pete (σ.σ. Steele) ήταν αυτός που έγραφε εξ ολοκλήρου για τους Type O Negative και για αυτό δε χάλασε ποτέ η συνταγή!
Οι κριτικές μέχρι στιγμής για το “And Hell Will Follow Me” πως είναι;
Πολύ ενθαρρυντικές! Είμαι χαρούμενος που αρέσει στον κόσμο! Δούλεψα πολύ για αυτό το δίσκο και το ότι λαμβάνω καλά σχόλια από παντού είναι μια επιβράβευση για τον κόπο μου.
Sal, είσαι μέσα στα “πράγματα” χρόνια τώρα. Πως βλέπεις τη μουσική βιομηχανία πλέον;
Έχει αλλάξει πάρα πολύ, κυρίως λόγω του internet. Εδώ, στην Αμερική, ο κόσμος δείχνει να έχει ξεχάσει τι σημαίνει “αγοράζω ένα δίσκο”! Δεν τους ενδιαφέρει το artwork και οι στίχοι, παρά μόνο να κατεβάσουν κάποια τραγούδια από το album για το mp3 τους. Τα πάντα πια είναι σε αρχεία και τελείως απρόσωπα! Ούτε φωτογραφίες, ούτε τίποτα! Είναι λυπηρό! Επίσης, μην ξεχνάμε το θέμα της “πειρατείας” που κάνει το μεγαλύτερο κακό! Άσε που υπάρχουν πλέον πάρα μα πάρα πολλές μπάντες που έχουν κοινό στόχο: να γίνουν γρήγορα επιτυχημένες! Είναι πιο δύσκολο λοιπόν το να υπογράψεις κάποιο συμβόλαιο, ενώ οι εταιρείες δε θα σε βοηθήσουν ιδιαίτερα οικονομικά. Το μόνο θετικό είναι πως αρχίζει να ανεβαίνει ξανά το βινύλιο! Περίεργο μεν, αλλά από ότι φαίνεται μερικοί αποζητούν μια επιστροφή στις ρίζες τους και αυτό είναι πολύ καλό κατ’ εμέ! Για αυτό είμαι χαρούμενος που η SPV θα κυκλοφορήσει το “And Hell Will Follow Me” και σε βινύλιο!
Πάντως και στο cd έχετε ρίξει δουλειά από ότι βλέπω…
Εννοείται! 20 σελίδες booklet, με κάθε τραγούδι να έχει το δικό του artwork! Δυστυχώς πολλοί δεν το κάνουν πια αυτό, γιατί συνήθως θέλει λεφτά… Εγώ όμως ήθελα να προσφέρω κάτι που να αξίζει και μουσικά, αλλά και στιλιστικά, για τους fan μου και όσους αγοράσουν το album!
Φαντάζομαι για εσένα ήταν πιο εύκολο το να βρεις δισκογραφική στέγη, μιας και δεν είσαι “νέος” στο χώρο, ε;
Ναι, η αλήθεια είναι πως μιλούσα με δυο διαφορετικές δισκογραφικές εταιρείες και τελικά υπέγραψα με την SPV, η οποία κάνει μέχρι στιγμής καταπληκτική δουλειά. Πιστεύει πολύ στο album και το προμοτάρει όσο μπορεί!
Ο Pete Steele αποτέλεσε μεγάλο μέρος της μουσικής καριέρας σου… Μιλούσατε γενικά, πριν πεθάνει; Είχατε επαφές, ή είχατε χαθεί;
Είχαμε τηλεφωνηθεί τρεις εβδομάδες περίπου, πριν πεθάνει. Εκείνο το τετράμηνο μιλούσαμε συχνά γιατί είχε στα σκαριά την επαναφορά των Carnivore για κάποιες εμφανίσεις (σ.σ. το group του Pete προτού φτιάξει τους Type O Negative) και ήθελε να συμμετάσχω. Το θεωρούσα πολύ καλή ιδέα, καθώς πέρα από κομμάτια των Carnivore θα παίζαμε live και κάποιες συνθέσεις από τα πρώτα album των Type O Negative! Επίσης, προσπαθούσα να τον πείσω να συμμετάσχει στο δίσκο μου, κάνοντας κάποια backing vocals, ή κάτι τέτοιο. Σε κάποια φάση έφυγα όμως για κάτι συναυλίες με τους Life of Agony και μόλις γύρισα, έμαθα τα δυσάρεστα…
Θα έλεγες πως στο “And Hell Will Follow Me” υπάρχουν στιγμές που έχουν ως έμμεσο σημείο αναφοράς τον Pete; Για παράδειγμα, το “As Black As My Heart” κάλλιστα θα μπορούσε να εμπεριέχεται σε κάποια Type O Negative κυκλοφορία…
Βέβαια! Ήταν ο μέντοράς μου! Γνωριστήκαμε πολύ παλιά και μου έμαθε πώς να γράφω μουσική και εγώ τον ακολουθούσα, όπως ο μαθητής το δάσκαλο. Είχαμε τα ίδια μουσικά γούστα κιόλας, οπότε δέσαμε αρκετά γρήγορα! Και το κομμάτι “Die Alone”, παρόλο που είχε γραφτεί πριν το θάνατο του Pete, νομίζω πως αντιπροσωπεύει απόλυτα το όλο γεγονός και πλέον το έχω συνδυασμένο με αυτόν. Για μένα προσωπικά, η συγκεκριμένη σύνθεση είναι αφιερωμένη στον Pete…
Ποια είναι τα σχέδια των A Pale Horse Named Death για live;
Τον Αύγουστο θα εμφανιστούμε σε διάφορα festival και μετά θα κάνουμε μερικά live μαζί με τους Seventh Void στη Γερμανία. Ε, μετά θα περιοδεύσουμε στην Αμερική και φυσικά στην Ευρώπη. Ελλάδα πάντως δεν έχω έρθει ποτέ, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία!
Αλήθεια, υπάρχει πλέον κοινό στην Αμερική για μπάντες σαν τους A Pale Horse Named Death;
Προς μεγάλη μου έκπληξη, υπάρχει! Έχω λάβει πολλά mail από Αμερική, παρόλο που πάντα δίνω περισσότερη βάση στο ευρωπαϊκό κοινό… Λες αυτός ο δίσκος να με κάνει παγκοσμίως γνωστό; (γέλια)
Στο εύχομαι Sal…
239 
