Κάλιο αργά παρά ποτέ το review του Σλοβάκικου φαινομένου, ο δίσκος μπορεί να έχει βγει εδώ και κανα δυό μήνες αλλά έπρεπε να κάνω έστω μια αναφορά μιας και πέρα από τη δική μου τον βλέπω να κοσμεί αρκετές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς.
Προς τι η φασαρία θα μου πείτε, δεν έχει βαρεθεί ο κόσμος τα folk/heavy/black υβρίδια με στίχους για δάση, δαιμόνια, μάγισσες και ταβέρνες; Ναι, οι περισσότεροι τα έχουν βαρεθεί, τους Malokarpatan όμως συγκεκριμένα όχι.
Λίγο η αποχώρηση από κελτοσκανδιναβικά τοπία για πιο κεντροευρωπαϊκά, λίγο το απολαυστικό αμάλγαμα από επιρροές και ο ακροατής καταλήγει χαμένος σε ένα σκοτεινό δάσος ακολουθώντας ένα μονοπάτι σημαδεμένο με “περίεργα” μανιτάρια το οποίο καταλήγει σε ένα πανδοχείο από το οποίο ακούγεται φασαρία. Ανοίγοντας την πόρτα αντικρίζει ένα σκηνικό “μην πυροβολείτε τον πιανίστα” με συμμετέχοντες μέλη των Master’s Hammer, Skyforger και Mortuary Drape, ενώ στα ηχεία παίζουν Bathory, Mercyful Fate, Iron Maiden και Cirith Ungol και στην τουαλέτα ένας μεθυσμένος καλικάντζαρος προσπαθεί να κατουρήσει αλλά τρικλίζει και δεν πετυχαίνει τη λεκάνη.
Τώρα με το “Nordkarpatenland” μπορείτε να απολαύσετε την πιο πάνω σκηνή στη ζέστη του σπιτιού σας παρέα με το αγαπημένο σας ηδύποτο και χωρίς φόβο να φάτε κανά σκαμνί στο κεφάλι ή καμιά αδέσποτη ριπή από τον καλικάντζαρο. Μην μπερδεύετε τη φάση όμως με τα (συμπαθητικά κατά τα άλλα) πανηγύρια τύπου κορπικλανίδια, οι Σλοβάκοι ξέρουν να γράφουν και σοβαρούς σκοτεινούς στίχους και ζοφερά μαυροθράς riff μέσα στην όλη χωριάτικη αλητεία. Προσθέστε στη συνταγή και το καταπληκτικό folk/horror artwork και έχουμε ένα σκοτεινό heavy/black metal διαμαντάκι το οποίο προτείνεται ανεπιφύλακτα σε κερασφόρους, προβιοφόρους και γενικά κάθε οπαδό σκληρού και μαυρισμένου metal, απλά ακολουθήστε το μουγκρητό του ελαφιού που ανοίγει το δίσκο.
571 
