Τώρα αυτό γιατί το κάνατε ρε παιδιά; Αλήθεια τώρα… Δε φτάνει που εδώ και επτά περίπου χρόνια έχετε χαλάσει τον ήχο σας, πάτε και μου κυκλοφορείτε ένα EP για να εορτάσετε την εμπορική σας επιτυχία (διότι καλλιτεχνική δεν τη λες).
Και εντάξει, μιας και είμαι μαζόχας, ψαρώνω βλέποντας ότι πρόκειται για διασκευές, οπότε θέλω να το ακούσω. Μπαίνεις που μπαίνεις στον κόπο να βγάλετε στην αγορά κάτι τέτοιο, γιατί το κάνετε EP, άρα μικρής διάρκειας; Τέσσερα κομμάτια μονάχα; Σιγά τα ωά βρε Caliban! Χάθηκε τουλάχιστον να παρουσιάζατε κάτι πιο ολοκληρωμένο; Ποιο το νόημα δηλαδή αυτού; Γιατί, κακά τα ψέματα, άπαξ και κοτσάρατε και κανένα δικό σας τραγούδι, ή μια live εκτέλεση, μπορεί και να άξιζε τα λεφτά του, λόγω διάρκειας τουλάχιστον… Άλλα συγκροτήματα κάτι τέτοιο θα το έβαζαν στη limited edition τους, για συλλεκτικούς λόγους και όχι ξεχωριστά. Τέλος πάντων, όπως προείπα, το group ηχογράφησε για τις ανάγκες του “Coverfield” τέσσερις διασκευές. Αναλυτικά: “My Girlfriend’s Girlfriend” (Type O Negative), “Sonne” (Rammstein), “Blinded By Fear” (At the Gates) και “Helter Skelter” (The Beatles). Στην πρώτη κάτι πάει και έρχεται, στη δεύτερη απορείς με την έλλειψη πρωτοτυπίας, στην τρίτη ακούς απλά μια επανεκτέλεση και τίποτα παραπάνω, ενώ το μεγαλύτερο ενδιαφέρον (συγκριτικά) παρουσιάζεται στην τελευταία. Αυτά που λέτε… Και όσο σκέφτομαι βρε παιδιά ότι όταν κυκλοφορήσατε το “Shadow Hearts” σας θεωρούσα το μέλλον του deathcore, χτυπάω την κεφάλα σε πολυγωνικούς τοίχους!
504 
