REX BROWN: “Smoke on This”

Οι φίλαθλοι του σκληρού αμερικάνικου ήχου θα αναγνωρίσουν το όνομα απευθείας.

Ναι, όντως έχουμε να κάνουμε με το παρθενικό solo album του μπασίστα των Pantera και των Down, Rex Brown. Αλλά όσοι περιμένουν να ακούσουν κάτι βαλτώδες, ντουμάτο ή κάτι σε σχέση με το Cowboys for Hell, θα πρέπει να κάνουν υπομονή γιατί ο χρόνος αναμονής είναι τεράστιος.

O κύριος Brown άφησε το μπάσο σπίτι, πήρε μια ηλεκτρική κιθάρα και στάθηκε μπροστά από το μικρόφωνο για να βγάλει τον καημό του και την αγάπη του για το παλιό αμερικάνικο rock.

O Rex Brown ανάβει το τσιγάρο του και μας προσφέρει να καπνίσουμε μαζί του hard rock ποτισμένο στα χώματα του Nashville και στο Tenessee Whiskey, επηρεασμένο από southern rock ήρωες σαν τους Blackfoot, αλλά ακόμα και Alice Cooper, Tom Petty, Bruce Springsteen και άλλους τιτάνες του Αμερικάνικου rock ‘n’ roll. To αποτέλεσμα του συνδυασμού όλων των ήχων που έκρυβε ο Brown στην ψυχή του γειτνιάζει κάποιες φορές τους Stone Temple Pilots και τους Ugly Kid Joe, αλλά με μια έντονη 70s ατμόσφαιρα που δημιουργεί το hammond στο φόντο.

Με το “Buried Alive” να εξιστορεί τον αντίκτυπο που είχε στον καλλιτέχνη ο άδικος και απρόσμενος χαμός του φίλου του Dimebag Darell και γενικά, εξαιρετικά κομμάτια σε σύλληψη και εκτέλεση, ο Rex Brown δημιουργεί έναν πολύ δυνατό δίσκο που κανείς δεν θα περίμενε να βγάλει.

Ακόμα και χωρίς το μπάσο, ο Rex τα πάει περίφημα με την κιθάρα κρεμασμένη στους ώμους του και τα φωνητικά του είναι περίφημα. Η παραγωγή του album έγινε στην καουντρομάνα Nashville κι έτσι, είναι αναμφισβήτητα πανοραφάτη και ξάστερη, με το εξώφυλλο να σε βάζει στο mood που πρέπει.

Άραξε λοιπόν, κάπνισε το τσιγαράκι σου (σκοτώνει βέβαια οπότε δεν το συνιστώ), πιες το ουϊσκάκι σου (με μέτρο έτσι) και άκου το “Smoke on This”. Αν είσαι μουσικά αμερικανόφιλος, θα πατήσεις repeat.

High Five, δικέ μου!

817

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2101 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.