Με την κυκλοφορία του ντεμπούτου “Life Is But A Dream”, μια καινούργια φωνή προστέθηκε/ενώθηκε σε αυτές της gothic rock σκηνής, η οποία στη χώρα μας τουλάχιστον, δε μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε μεγάλες εκπλήξεις.
Οι αθηναίοι όμως πατάνε γερά στις 80’s και 90’s επιρροές τους και συνθέτουν μουσική μέσα από το δικό τους προσωπικό φίλτρο, το οποίο παράγει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Τους HH66 τους ανακάλυψα εντελώς τυχαία όταν τους παρακολούθησα να βγαίνουν στην σκηνή του Second Skin λίγο πριν τους The Garden Of Delight, στην τελευταία περιοδεία που έκαναν οι τελευταίοι πριν λίγους μήνες. Η μουσική τους και η σοβαρή τους σκηνική παρουσία με ώθησε να τους πλησιάσω και να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες. Τότε ακόμη ετοίμαζαν το άλμπουμ που έχουμε τώρα στα χέρια μας ολοκληρωμένο.
Ο Θάνος “Gothan” Κυριαζής, βασικός συνθέτης και τραγουδιστής του σχήματος, δηλώνει πως αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να περνάει καλά ο κόσμος με την μουσική του, αλλά ταυτόχρονα να προβληματίζεται κιόλας, κυρίως μέσω του κοινωνικό-πολιτικού στιχουργικού περιεχομένου για όσα συμβαίνουν γύρω του.
Το μουσικό περιεχόμενο αγγίζει τον ακροατή χωρίς να απαιτεί από εκείνον να κατέχει χαρίσματα όπως η υπομονή, τα κομμάτια αποτυπώνονται στην μνήμη χωρίς να έχουν προηγηθεί πολλαπλές ακροάσεις. Η δύναμη της απλότητας όταν συνδυάζεται με το συνθετικό ταλέντο. Παρόλα αυτά η επανάληψη σε δένει με το υλικό όπως οι δεύτεροι κάβοι ασφαλίζουν το καράβι στο ντόκο του λιμανιού. Στο άλμπουμ υπάρχουν τουλάχιστον 4 τραγούδια (“Resistance”, “Humanity”, “Hidden Heroes”, “Eve” το συγκεκριμένο σε κάποιο radio edit ίσως, λόγω διάρκειας) που αν τα κυκλοφορούσε κάποια από τις “μεγάλες” μπάντες του χώρου, τώρα θα είχαν βγει ήδη και σε single’s.
Γιατί δεν μπορεί να γουστάρεις τον ήχο π.χ. από Sisters Of Mercy, ή Fields Of The Nephilim και να σου φανεί αδιάφορο το “Life Is But A Dream”. Οι λυρικοί διάλογοι μεταξύ των δύο φωνών και η διαφορά στην έκταση των χαμηλών (ενίοτε ακόμη και σκληρών) του Gothan και των αντίρροπα υψηλών της Λύδας Ψαράκη (παίζει και τα πλήκτρα), πλέκουν την ατμόσφαιρα εκείνη που με αποτελεσματικότητα αιχμαλωτίζει την προσοχή του ακροατή. Οι 13 συνθέσεις του δίσκου (δεν καταλαβαίνω γιατί αποκαλούν τα 2 τελευταία κομμάτια ως bonus αφού δεν υπάρχει κάποια προηγούμενη κυκλοφορία/έκδοση από την οποία να την διαφοροποιούν), δεν είναι ισάξιες, όλες όμως έχουν να δώσουν κάτι στον ακροατή.
Την μπάντα συμπληρώνουν οι Δημήτρης Γιαβής (lead κιθάρα), Μάκης Γρηγόρης (ρυθμική κιθάρα), Πάνος Σκριμιζέας (τύμπανα) και ο πρόσφατα αφιχθείς Ηλίας Αρβανίτης (μπάσο), που πήρε την θέση του Θ. Πλύστακα. Την μίξη έκανε ο Διονύσης Χριστοδουλάτος (Sorrowful Angels) στο CFN recordings studio, ενώ το artwork σχεδίασε ο Theo Laios.
Η πρώτη δισκογραφική δουλειά των The Hidden Heroes 66 ακολουθεί ηχητικά μονοπάτια σίγουρα έξω από μόδες και εμπορικές αναζητήσεις, υπακούοντας πιστά στις καλλιτεχνικές αναζητήσεις του βασικού συνθέτη του σχήματος. Εύχομαι πραγματικά να βρει την στήριξη που της αναλογεί, ώστε η μπάντα να προχωρήσει με δουλειά σε ένα ίσως ακόμη πιο αντιπροσωπευτικό δεύτερο ηχογράφημα. Εγώ πάντως δηλώνω ήδη πιστός φίλος και θα τους παρακολουθώ από κοντά.
617 
