Bad Movies, Oldschool Rednex, Dead Dranks (19/05/17) Gagarin 205

Η εισβολή των Bad Movies από τη Θεσσαλονίκη, όπως είχε προαναγγελθεί κι από το δελτίο τύπου της διοργάνωσης, ήταν πλέον γεγονός (Salonica Invation). Την σκηνή στο Gagarin θα τη μοιράζονταν με τους δημοφιλείς (επίσης θεσσαλονικείς) Oldschool Rednex και τους Αθηναίους Dead Dranks.

Το κοινό είχε λάβει το μήνυμα για αυτό το punk και rock ‘n’ roll συναπάντημα κι άρχισε να προσέρχεται λίγο μετά τις 21:00 στα πέριξ κι εντός του Gagarin κι ενίοτε στο καλά οργανωμένο merch – point.

Κατά τις 21:35 έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Dead Dranks. Η ατμόσφαιρα ήταν κάπως παγωμένη, αφού ο περισσότερος κόσμος κάθονταν στην αρένα του συναυλιακού χώρου, κρατώντας δυνάμεις για αργότερα, όμως το γεγονός αυτό δεν πτόησε τη μπάντα που βγήκε ιδιαίτερα γκαζωμένη, καλοκουρδισμένη και πανέτοιμη!

Πρόκειται για ένα σχήμα που αποδίδει μοναδικά επί σκηνής, με συνθέσεις που φλερτάρουν έντονα με το αμερικάνικο punk των 70s, συνδυάζοντας garage στοιχεία μέχρι το pop-punk των 00’s. Το κοινό άρχισε να πυκνώνει, κατά διαστήματα τους επευφημούσε, εντούτοις δεν έδειξε ιδιαίτερη θέρμη, σ’ ένα κουαρτέτο που πραγματικά έπαιξε και ρόκαρε απτόητα για τρία τέταρτα και σαφώς αξίζει την προσοχή μας.

Βέβαια, ο κατά γενική ομολογία μικρής ηλικίας κόσμος, είχε έρθει προετοιμασμένος να χτυπηθεί με ρεπερτόριο πιο οικείο, τόσο ηχητικά, άλλα κι από άποψη γλώσσας, που οι Dead Dranks δε τους το προσέφεραν (σ’ αντίθεση με την προ 2 ετών επίσης εξαιρετική παρουσία τους στο Gagarin, ανοίγοντας τους Last Drive). Highlight, το “Rejected” στο κλείσιμο.

Μετά από περίπου 15 λεπτά, με το Gagarin γεμάτο νεανικό, κατά πλειοψηφία, κοινό, οι Oldschool Rednex έκαναν την εμφάνισή τους με το όμορφο banner τους να έχει ήδη κατέβει. Με περισσότερα φώτα και καλύτερο ήχο από τους Dead Dranks, στάθηκαν επάξια στην σκηνή για περισσότερη από μία ώρα κι ένα τέταρτο, παίζοντας ασταμάτητα πάνω από 20 τραγούδια. Ο δυναμικός ελληνικός στίχος, με τις γρήγορες punk ρίμες, τα καλά δουλεμένα φωνητικά, δημιούργησαν τον απαραίτητο συνωστισμό, κάποια μικρά σπρωξίδια με τον κόσμο ν’ αρχίζει σιγά σιγά να “ζεσταίνεται” και να συμμετέχει.

Η άνοδός τους στη σκηνή έγινε με μουσικό χαλί από Ennio Morricone και Spaghetti Western για να ερμηνεύσουν τραγούδια απ’ όλη τους τη διαδρομή όπως τα “Απ΄ το σούρουπο ως την αυγή”, “Γιατρός του rock `n΄ roll”, “Δε μας τα πες καλά”, “Εξωγήινος”, “Όσο μένει καιρός”, ενώ εξαιρετική ήταν η εκτέλεση του “Με το βλέμμα Ψηλά”, με το rock ‘n’ roll πάρτι να έχει ανάψει για τα καλά.

Έκλεισαν με το “ZOPO” που το τραγούδησαν και το φώναξαν όλοι, αποχωρώντας με το “Γιούπι για για” του Πάνου Τζαβέλλα (έγινε γνωστό από τον Κηλαηδόνη) σε μια απρόσμενη διασκευή, αφήνοντας με ιδανικό τρόπο τη σκυτάλη στους βασικούς “εισβολείς”.

Η 20λεπτη περίπου καθυστέρηση για να ανέβουν στη σκηνή οι Bad Movies δε φάνηκε αρχικά να πτοεί κανέναν! Κατά τις 00:10 οι “Κακές Ταινίες” έδωσαν μια μοναδική παράσταση, δημιούργησαν ένα τρελό ντελίριο, με κιλά ιδρώτα, κάποια λίγα pit, πολύ μπίρα, κι ένα Gagarin να μετατρέπεται σε μια αρένα.

“Αρκετά”, “Ψέματα”, “Μέσα στου λύκου τη φωλιά”, “Η Λέξη που μισούν” (ακυκλοφόρητο), “Δώσ’ τους πόλεμο”, “Όλα ή Τίποτα”, “If I Ever Leave This World Alive” (Flogging Molly), “Κακή Φωτιά” (μελοποίηση από Κωστή Παλαμά), “Το Γράμμα” (φυσικά), “Δώσ’ μου αλητεία ή θάνατο” (εννοείται!), κλείνοντας με την “Αυτοκρατορία των δειλών”, έπαιξαν με τόση δυναμική, ένταση, πάθος, μεταδίδοντας μοναδικές punk στιγμές στο αθηναϊκό κοινό, που τους ξεχωρίζει και αντιλαμβάνεται το ταλέντο τους και την αγάπη τους για αυτή την on stage απαράμιλλη αλητεία που προσφέρουν εδώ και χρόνια και τους επιβραβεύει για αυτό.

Ήταν ένα καταπληκτικό rock ‘n’ roll βράδυ Παρασκευής και το γεγονός ότι πιτσιρικάδες χτυπιούνται σ’ αυτούς τους ήχους και τραγουδούν τα ανατρεπτικά στιχάκια των εκπροσώπων της Εν Ελλάδι punk, είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό.

Κι όπως είπε ο κύριος Joey Ramone “I mean, like, rock n’ roll was always about spirit and fun.”

photos: Νικόλας Κοκοβλής

684

Avatar photo
About Παναγιώτης Σπυρόπουλος 239 Articles
Γεννήθηκε στα τέλη του 70 στα Δυτικά της Αθήνας, πιο αργά ή πολύ νωρίτερα από ότι θα ήθελε - δεν έχε καταλήξει ακόμα! Ακροβατώντας ανάμεσα σε οικονομετρικά μοντέλα, φιλοσοφικούς αναστοχασμούς, πολιτικούς προβληματισμούς, κοινωνικές και διατροφολογικές ανησυχίες, η μουσική αναζήτηση είναι το δίχτυ ασφαλείας στο matrix της καθημερινότητας. Fan του σκληρού ήχου, λάτρης της κλασικής μουσικής, παθιασμένος με τα blues. Αναζητά την αιτία ζωής του, πριν κάποιοι άλλοι διαγνώσουν την αιτία θανάτου του• είναι σε καλό δρόμο για το δεύτερο.