Από τους πειραματισμούς τους με διασκευές από The New York Dolls, Slaughter and the Dogs και The Clash στις αρχές του millennium, το προ δεκαετίας πρώτο τους δισκογραφικό εγχείρημα, τα ατελείωτα χιλιόμετρα που κατέγραψαν για συναυλίες στην Ελλάδα κι εξωτερικό, ως την προετοιμασία του 4ου κατά σειρά στούντιο album τους, και βέβαια με αφορμή την εισβολή τους εν Αθήναις στις 19 Μαϊου στο Gagarin (δελτίο τύπου), οι Bad Movies μιλούν στο Rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο για αλητεία, punk, αλληλεγγύη και για το έργο της έως τώρα πορείας τους.
– Σας καλωσορίζουμε στον φιλόξενο χώρο του rockway.gr και θα θέλαμε να συστηθείτε στο κοινό με λίγα λόγια για εσάς, αν και αποτελείτε για τους περισσότερους γνώριμες φιγούρες, από την αν μη τι άλλο αξιοπρόσεχτη πορεία σας την τελευταία δεκαετία.
Γεια χαρά, παιδιά. Είμαστε οι Bad Movies από τη Θεσσαλονίκη και παίζουμε punk rock. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2004 από τον Geom (κιθάρα, φωνή) και τον Κώστα (τύμπανα). Λίγο μετά μπαίνει ο Κίμης (κιθάρα), και το 2009 ο Μπέμπης (μπάσο, φωνή) είναι η τελευταία αλλαγή στη σύνθεση. 3 δίσκοι, 1 EP, 1 εφτάιντσο, ασταμάτητα live και χιλιόμετρα μετά, συνεχίζουμε το ταξίδι μας.
– Κάθε όνομα κρύβει και μια ιστορία. Το “Bad Movies” πως γεννήθηκε, που παραπέμπει, τι συμβολίζει;
Είναι το γκρίζο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας. “Κακό έργο θα δούμε”. Μια έκφραση που έμελλε να μετασχηματιστεί στο όνομα της μπάντας. Όλες οι δύσκολες καταστάσεις που βιώναμε, τόσο σαν παρέα αλλά και σε ευρύτερο κύκλο, βρήκαν διέξοδο μέσα από τη μουσική μας. Ο καθένας είχε το κακό του έργο, κι έτσι δημιουργήσαμε τους Bad Movies.
– Με 12-13 χρόνια στην πλάτη ως μουσικό σχήμα και ως εξωτερικός παρατηρητής βλέπω το μάτι σας ακόμα να γυαλίζει, να βγάζετε έναν αστείρευτο δυναμισμό κι ένα τσαμπουκά, αλλά παράλληλα να εξελίσσετε τη μουσική σας, χρόνο με το χρόνο. Ποιο είναι το στοιχείο που αποτελεί τη ζωογόνο σας δύναμη;
Πρώτα απ’ όλα, αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Το πάθος και η εξέλιξη στη μουσική είναι ένας κύκλος. Το ένα φέρνει τ’ άλλο κι ο κύκλος δεν τελειώνει. Όσο έχεις κάτι να πεις, δε σταματάς. Κι όταν μάλιστα βρίσκεις ανταπόκριση και στήριξη από τον κόσμο, παίρνεις κι άλλη δύναμη. To επόμενο δυνατό live, και το επόμενο καλύτερο απ’ τα προηγούμενα τραγούδι, μας κρατάνε στο δρόμο.
– Ακολουθείτε το μότο σας κατά παράφραση του τραγουδιού σας «Αλητεία ή θάνατο»; Πως ορίζετε την αλητεία; Ως ελευθερία; Σπάσιμο των δεσμών; Κραιπάλες; Ξίδια; Rock ‘n’ Roll;
Αλητεία είναι η περιπλάνηση σε νέους δρόμους. Η ελευθερία έχει πολλούς δρόμους, αλλά έχει και σκοτεινά σοκάκια. Το ζήτημα είναι που θες να βρεθείς. Γιατί έχει σίγουρα να κάνει με το σπάσιμο κανόνων που δεν καταλαβαίνει κανείς γιατί πρέπει να υπάρχουν. Τώρα για το αν το ακολουθούμε; Προσπαθούμε.
– Η στιχουργική σας κινείται τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στον ελληνικό όσο και τον αγγλόφωνο στίχο. Οι ζωντανές σας εμφανίσεις, επίσης δεν περιορίζονται μόνο σε εμφανίσεις στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Επιχειρείτε να παίξετε ζωντανά τα κομμάτια σας με ελληνικό στίχο στο εξωτερικό; Και αν ναι τι αποδοχή έχουν;
Στην ουσία με τα χρόνια έγινε στροφή της μπάντας στον ελληνικό στίχο. Στη λίστα μας όμως πάντα έχουμε και παλιότερα τραγούδια που είναι αγγλόφωνα. Στο εξωτερικό φαίνεται όχι να μην ενοχλεί, αλλά να ενθουσιάζει ανά στιγμές. Θυμόμαστε από παλιά, Ολλανδούς να χοροπηδάνε στο “Meloe Melo” και να ζητάνε κι άλλα ελληνικά τραγούδια. Ούτως ή άλλως με τη νέα γενιά μετανάστευσης στο εξωτερικό, το κοινό είναι άνθρωποι που μας ξέρουν.
– Το σχήμα καθιερώθηκε και εξελίχθηκε σε μια από τις πιο δύσκολες – ζοφερές μεταπολεμικά περιόδους για την ελληνική κοινωνία. Αν και ο στίχος σας δεν έχει ως επί το πλείστων άμεσα πολιτικά μηνύματα, είστε πολιτικά ενεργοί. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τη στάση που έχετε σ’ αυτό τον τομέα της ζωής σας;
Η αρχή του punk είναι να είσαι απέναντι στον “κανονικό” άνθρωπο. Έξω από νόρμες, να συμπάσχεις με τους πραγματικούς ανθρώπους και να στηρίζεις όποιον έχει ανάγκη. Το να αποκρίνεσαι σε καλέσματα για σκοπούς με όπλο την αλληλεγγύη είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις.
– Παρατήρησα ότι έχετε ένα πολύ προσεγμένο κι ενημερωμένο website και επίσης μια σελίδα στο facebook. Ποια η δύναμη των μέσων (τηλεόραση, Internet, ράδιο κλπ) στην προώθηση της δουλειάς σας; Πόσο σας έχουν βοηθήσει να λειτουργήσετε πιο ανεξάρτητα;
Η τηλεόραση είναι το μέσο που έχουμε επιλέξει να μη χρησιμοποιήσουμε. Τα ροκ ραδιόφωνα της πόλης μας έχουν στην playlist τους και μας θυμούνται. Το internet είναι το μέσο μιας ανεξάρτητης μπάντας στην ουσία. Είναι το εργαλείο της άμεσης επικοινωνίας που σίγουρα βοηθά. Οι παλιές μέρες με MySpace ήταν αμιγώς πιο μουσικές. Είναι κι η νέα τάση του κόσμου να βουλιάζει μέσα στον ιστό, σαν info-junkies που αντικατέστησαν την τηλεόραση των γέρων τους με μια οθόνη κινητού. Πλέον οι πληροφορίες είναι πάρα πολλές και τα μυαλά υπερφορτώνουν, αλλά το punk rock έχει τους πιστούς του και διαδικτυακά.
– Τι σημαίνουν οι ζωντανές εμφανίσεις για εσάς; Ποιο live σας έχει μείνει ανεξίτηλο;
Τα live είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης της μπάντας. Είναι στιγμές ελευθερίας που γιορτάζεις με τον κόσμο. Κι είναι ωραίο να γυρνάς και να γνωρίζεις κι άλλους που συμμετέχουν στη γιορτή και στη τρέλα. Και στην τρέλα ήταν ένας Ικαριώτης φίλος το 2011 που μας έλεγε όλη μέρα πριν από ένα live ότι θα φάμε πέτρες. Γενικά όλα τα live στην Ικαρία από το 2010 έως και το 2013 είχαν ενισχυμένη δόση τρέλας, αλλά εκείνη τη μέρα παίζαμε σε εξωτερικό χώρο με χαλίκια, χωρίς σκηνή με την “απειλή” για πέτρες. Ε, στο τέλος με το Salin και τα νανανα παίρνει το enduro, φέρνει δυό στροφές μπροστά μας, στήνει κώλο και ρίχνει γκαζιές. Φάγαμε πέτρες όπως το ‘πε!
– Πέρα από τις ζωντανές εμφανίσεις, έχετε κάποιο δισκογραφικό εγχείρημα στα σκαριά;
Δουλεύουμε στο στούντιο την πιο κακή ταινία μας. Αναμείνατε, γιατί έρχεται νέο υλικό!
– Την Παρασκευή 19 Μαΐου εμφανίζεστε στη σκηνή του Gagarin, με τους OLDSCHOOL REDNEX και guests τους The Dead Dranks. Τι να περιμένει το αθηναϊκό κοινό από αυτή την «εισβολή» εκ Θεσσαλονίκης (“Salonica invasion” όπως την ονομάζετε) και ποια τα σχέδιά σας για το προσεχές μέλλον;
Με τους Οldschool Rednex γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από την εποχή του Electric Eye Studio, που στέγασε πολλές από τις μπάντες της πόλης. Ο Κώστας έπαιζε κιόλας τύμπανα στους Oldschool και ηχογράφησε με τα παιδιά στο δίσκο. Είναι πολύ ωραία φάση που θα μοιραστούμε τη σκηνή του Gagarin, όπως και με τους Dead Dranks, που γνωρίσαμε πρόσφατα στο Clash tribute live των Αντισωμάτων. Η «εισβολή» λοιπόν περιλαμβάνει αγνό punk rock για όλους αυτούς που αγαπούν όσο μισούν, σε μια νύχτα μακριά, για λίγο, από την αυτοκρατορία των δειλών.
Επόμενο live, το support στους τεράστιους Agnostic Front στη Θεσσαλονίκη.
– Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας κι αναμένουμε να σας απολαύσουμε στο Gagarin και όπου αλλού μας δοθεί η ευκαιρία!
Κι εμείς ευχαριστούμε!
2617 
